چالش‌های پیش روی طبیعی سازی پهپادها
در مجموعه دائمی گالری ملی استرالیا، یک نقاشی از سیدنی نولان (Sidney Nolan) با عنوان اخطار، قرار دارد. یکی از مجموعه آثار هنری این گالری، شرح وقایع فروپاشی گروه جنایتکاران موسوم به‌کلی (Kelly gang) است که یکی از بدنام‌ترین گروه‌های شورشی اواخر دهه نخست قرن نوزدهم میلادی بودند. این تصویر، نشان‌دهنده برخورد یک طاووس با یک پلیس است. در این نقاشی یک متن توضیحی وجود دارد که به توضیح این موضوع می‌پردازد که طاووس به‌عنوان نگهبان اژدها شناخته می‌شود. طاووس می‌تواند از فاصله دو مایلی تهدیدات و خطرها را تشخیص داده و سروصدا کند. به همین دلیل بسیاری از افرادی که قصد محافظت از اموال خود را دارند، از این پرنده به‌عنوان سیستم اولیه هشداردهنده استفاده می‌کردند. امروزه این نقش و بررسی محوطه‌ها و ایجاد امنیت و مشاهده و کنترل چشم‌اندازهای خاص بر عهده پهپادها قرار داده‌شده است.
طراحان و سازندگان هواپیماهای بدون سرنشین، مطالعه دقیقی در مورد ساختار بیومکانیکی و رفتار پرندگان انجام داده‌اند. لرزش گیرهای مكانيكی به‌کاررفته در پهپادها از حركات پاهای پرندگان شکاری الهام گرفته و طراحان لنز دوربین‌های این هواپیماهای بدون سرنشین نیز تلاش می‌کنند كه از چشم‌های عقاب به‌عنوان الگو استفاده کرده و مشابه آن را در محصولاتشان ایجاد کنند.
واژه پهپاد مخفف عبارت پرنده هدایت‌پذیر از دور است که در دهه‌های اخیر شاهد گسترش استفاده از این وسیله پرنده در سراسر دنیا هستیم.
پهپادها بسته به‌اندازه و نوع آن‌ها قادر به انجام مأموریت‌های مختلفی بوده و حتی برخی از آن‌ها می‌توانند با خود محموله‌های بار یا انسان را حمل کنند. عمده‌ترین موارد استفاده از پهپادها در سال‌های گذشته، برنامه‌های نظامی، جاسوسی و خدماتی بود.
از این هواپیماهای بدون سرنشین همچنین می‌توان برای مصارف علمی مانند نقشه‌برداری و شناسایی نیز استفاده کرد. انواعی از پهپادها نیز به‌گونه‌ای طراحی‌شده‌اند که کاربری آن‌ها انجام عملیات امداد و نجات در شرایط اضطراری و حوادث و سوانح است. در حقیقت به گفته کارشناسان، پهپادها در حال حاضر دیگر به‌عنوان یک وسیله فوق پیشرفته نظامی محسوب نشده و می‌توان از آن‌ها در حوزه‌های مختلفی استفاده کرد.
طراحان و سازندگان هواپیماهای بدون سرنشین، مطالعه دقیقی در مورد ساختار بیومکانیکی و رفتار پرندگان انجام داده‌اند. لرزش گیرهای مكانيكی به‌کاررفته در پهپادها از حركات پاهای پرندگان شکاری الهام گرفته و طراحان لنز دوربین‌های این هواپیماهای بدون سرنشین نیز تلاش می‌کنند كه از چشم‌های عقاب به‌عنوان الگو استفاده کرده و مشابه آن را در محصولاتشان ایجاد کنند.
مهندسین دانشگاه استنفورد برای مدل‌سازی آئرودینامیک بال پهپادها از طوطی‌ها الهام گرفته و در یک عینک محافظت‌شده کوچک، میدان لیزری مملو از ذرات مختلفی ساختند. گروه دیگری از پژوهشگران نیز با بررسی نوسانات پیچیده حرکتی سارها که با عنوان (murmurations) شناخته می‌شوند، پهپاد طراحی کرده و گروه دیگری از پژوهشگران اروپائی نیز به بررسی پرواز گروهی کبوترها پرداخته‌اند تا به‌این‌ترتیب راهکاری برای پرواز پهپادها در کنار یکدیگر اتخاذ کنند.
فراتر از بهبود عملکرد هواپیماهای بدون سرنشین، مطالعه ساختار زیستی پرندگان می‌تواند موجب تقویت پهپادها شود. در ماه ژوئن سال جاری میلادی روزنامه ساوت چاینا مورنینگ پست، گزارشی درباره نسل جدید هواپیماهای بدون سرنشین که با الهام از فاخته طراحی‌شده‌اند، ارائه کرده و افزود که از این پهپادها برای نظارت بر شهروندان در حداقل پنج استان استفاده خواهد شد.
به‌تازگی نسل جدیدی از این پهپادها طراحی‌شده‌اند که دقیقاً مانند پرندگان، بال‌های خود را به هم نزدیک کرده و پرواز می‌کنند. این نوع از پهپادها حتی از سوی سایر جانوران به‌عنوان یک پرنده شناخته‌شده و یکی از طراحان این مدل برای آزمایش موضوع فوق، یکی از این هواپیماهای بدون سرنشین را در نزدیکی گله گوسفندان به پرواز درآورد و علی‌رغم اینکه گوسفند به‌طور ذاتی موجودی ترسو بوده و نسبت به وجود موجودات غریبه در کنارش واکنش نشان می‌دهد، گوسفندان در برابر این پهپاد مشابه پرندگان، هیچ نشانه‌ای از ترس بروز ندادند.
امروزه تعداد بسیاری از این هواپیماهای بدون سرنشین در حال وارد شدن به حریم هوایی اطراف ما هستند و این فناوری نه‌فقط ابزار نظارت بر محیط به شمار می‌رود بلکه از آن به‌عنوان ابزاری برای تجارت و تفریح نیز استفاده می‌شود. این ویژگی، منجر به ایجاد فرصتی جالب‌توجه شده است زیرا محیط اطراف این پهپادها مانند سایر هواپیماها و بالگردها، خالی از موجودات زنده نبوده و با ورود این فناوری به محل زندگی سایر موجودات، آن‌ها قلمرو خود را ترک نمی‌کنند.
کشور استرالیا، با زمین‌های گسترده و آب‌وهوای مطلوب خود به‌عنوان یک آزمایشگاه طبیعی برای آزمایش هواپیماهای بدون سرنشین به شمار می‌رود؛ اما اپراتورهای این نوع هواپیمای بدون سرنشین در این قاره با خطری جالب‌توجه مواجه هستند زیرا عقاب‌ها هم مانند سایر موجودات، این پهپادها را با پرنده اشتباه گرفته و از بالا به سمت آن‌ها هجوم می‌آورند. بر اساس گزارش‌های منتشرشده، تاکنون ده‌ها پهپاد آزمایشی به‌این‌ترتیب از بین رفته‌اند که مجموع خسارت ایجادشده به این طریق، بیش از ۷۰. هزار دلار تخمین زده می‌شود. حمله به این هواپیماهای بدون سرنشین تنها منحصر به عقاب‌ها نبوده و گزارش‌هایی از حمله شاهین‌ها و حتی غازها نیز به برخی پهپادها، ثبت‌شده است. به نظر می‌رسد طراحان این حوزه باید اندیشه‌ای جدی برای مشکل حمله پرندگان اندیشیده و آن‌ها را به‌گونه‌ای طراحی کنند که کمتر جلب‌توجه پرندگان شکارچی را کرده و درعین‌حال خود قادر به بررسی شرایط محیط اطراف خود باشند.
البته این موضوع از یک جنبه دیگر قابل‌بررسی و تأمل است زیرا بسیاری از مراکز امنیتی و سازمان‌های پلیس در کشورهای مختلف به آموزش عقاب‌ها برای صید پهپادهای غیرقانونی و مهاجم پرداخته و از آن‌ها برای کنترل فضای آسمان مناطق موردنظر خود استفاده می‌کنند.
ترجمه: احسان محمدحسینی
منبع: theatlantic
No tags for this post.
