خطر زامبی ها برای شهرهای بزرگ
حتما تا کنون در فیلم های تخیلی در ژانر ترسناک با موجوداتی به نام زامبی یا مردگان متحرک رو به رو شده اید، زامبی ها در حقیقت انسان هایی هستند که معمولا بر اثر یک اشتباه دانشمندان و به دلیل پخش شدن نوعی ویروس، بیمار شده و سپس می میرند.
در شرایط بروز بحران زامبی ها در دنیای واقعی، هر چه از مراکز جمعیتی دورتر باشید، به نفع شما خواهد بود. به این ترتیب افراد مناطق دوردست شانس بیشتری برای پیشگیری از مبتلا شدن داشته و بهتر است به مناطق خالی از سکنه مانند کوهستان ها فرار کنند. اگر بحران زامبی ها در دنیای واقعی اتفاق بیفتد، ساکنان شهرهای بزرگ در معرض خطر جدی بوده و شانس کمتری برای نجات خواهند داشت.
تا اینجای ماجرا چیزی خارج از رویدادهای قابل قبول و منطبق با شرایط فیزیکی اتفاق نیفتاده است اما داستان از اینجا شروع می شود که ویروس فوق پس از مرگ این افراد همچنان به فعالیت خود ادامه داده و کنترل سیستم مغز و اعصاب آن ها را بر عهده می گیرد، به این ترتیب انسان هایی که بر اثر این ویروس کشته شده اند، مجددا زنده شده و این بار به شکل موجوداتی که تنها به طور کورکورانه در اندیشه کشتن و خوردن دیگر انسان ها هستند، به فعالیت مشغول شده و در این میان تنها یک تماس خونی که معمولا بر اثر جراحات ناشی از گازگرفتگی انجام می شود، موجب انتقال ویروس به افراد سالم و ادامه این چرخه خواهد شد. از سوی دیگر این موجودات تخیلی بسیار مقاوم بوده و تنها با متلاشی شدن مغزشان نابود می شوند.
این موضوع دستمایه تیمی از پژوهشگران شد تا سناریوی احتمای این موضوع را از منظر علمی بررسی کرده و چگونگی گسترش این بیماری را مدل سازی کنند. در این تحقیقات، مدل های مختلف وقوع این بحران از منظر علمی بررسی شده و پژوهشگران انجمن فیزیکی آمریکا (American Physical Society) از الگوی گسترش و انتقال بیماری های واقعی برای فهم بهتر بحران زامبی ها استفاده کردند. بر این اساس مشخص شد اگر بحران زامبی ها در دنیای واقعی اتفاق بیفتد، ساکنان شهرهای بزرگ در معرض خطر جدی بوده و شانس کمتری برای نجات خواهند داشت. آلکس عالمی (Alex Alemi) پژوهشگر دانشگاه کرنل در ایالات متحده امریکا در این مدلسازی فرض را بر این قرار داد که بحران از یک شهر بزرگ در ایالات متحده امریکا مانند نیویورک یا آتلانتا آغاز می شود. در این شرایط ساکنان شهر از شانس کمی برای نجات برخوردار هستند. به گفته این پژوهشگر، در شرایط بروز بحران هایی از این دست، هر چه از مراکز جمعیتی دورتر باشید، به نفع شما خواهد بود. به این ترتیب افراد این مناطق شانس بیشتری برای پیشگیری از مبتلا شدن داشته و بهتر است به مناطق خالی از سکنه مانند کوهستان ها فرار کنند.
مدل سازی علمی و معتبر از شیوع بیماری
آلکس عالمی و پژوهشگران همکار وی با استفاده از استاندارهای ثبت شده در انتقال و گسترش بیماری ها، تلاش کردند تا مدل گسترش و شیوع بیماری عامل ایجاد بحران زامبی ها را در ایالات متحده آمریکا تخمین بزنند. در این مدلسازی علمی، فرض بر این بوده که قربانیان تنها از طریق گاز گرفته شدن توسط افراد مبتلا، دچار بیماری می شوند. در این پژوهش همچنین بر اساس پروتکل های استاندارد، زامبی ها تنها از طریق پیاده می توانند به حرکت خود ادامه داده و در حالت طبیعی نخواهند مرد و تنها راه از بین رفتنشان، شلیک به سر یا آسیب دیدن مغز خواهد بود.
ضرورتا این تیم تحقیقاتی از یک مدل واقع گرایانه استفاده کردند که بسیار شبیه به روش اپیدمیولوژی و همه گیری بیماری های ویروسی است البته در این مدل از پارامترهای داستانی منحصر به زامبی ها استفاده شده است. در این مدلسازی، زیرساخت های حمل و نقل همراه با بروز بحران از بین رفته و تصور اینکه مراکزی مانند فرودگاه ها قادر به فعالیت باشند، دور از ذهن است. بر این اساس و به گفته ترنس مک کوی (Terrence McCoy)، اگر درصد بزرگی از جمعیت در منطقه ای مانند سیل جاری شوند، خطر بروز بیماری نیز افزایش زیادی پیدا خواهد کرد. گفتنی است در این تحقیقات و پژوهش های آماری، از کتابی که توسط مکس بروکس (Max Brooks) با عنوان World War Z نوشته شده ، الهام گرفته شده است.
در این طرح پژوهشی، محققان مراکز جمعیتی کشور را طراحی و سپس برخی از تعاملات احتمالی را با عناصر تصادفی تصور کردند. در این حالت یک انسان سالم ممکن است توسط یک زامبی مورد حمله قرار گرفته و بر اثر گاز گرفتگی، مجروح و مبتلا شود. در این میان ممکن است زامبی توسط وی از بین رفته یا به حیات خود ادامه دهد.
بر اساس این مطالعات مشخص شد که احتمال وقوع همزمان بحران در سراسر کشور، بسیار ناچیز بوده و مولفه های متعددی در این زمینه موثر هستند. زامبی ها می توانند از آن چه تصور می شود خطرناک تر یا کم خطر تر بوده و سرعت حرکتشان نیز قابل پیش بینی نیست.
ترجمه: احسان محمدحسینی
منبع: iflscience
No tags for this post.
