جلوگیری از آسیب حملات قلبی با باکتری
در زمان رخ دادن یک حمله قلبی، جریان خون بنا به دلایلی به بخش خاص از قلب نمی رسد. این موضوع سبب نرسیدن مواد غذائی و اکسیژن به سلول های آن قسمت شده و این سلول ها می میرند. این موضوع از مدت ها قبل ذهن پزشکان و پژوهشگران را به خود مشغول کرده است که اگر بتوان تمهیداتی اندیشید که سلول های قلبی در زمان بروز حملات و شرایط اضطراری، برای مدتی کوتاه قادر به دریافت اکسیژن باشند تا از طریق جراحی بتوان رگ مسدود شده را ترمیم کرده یا از طریق شریان های دیگر خون مورد نیاز را تامین کرد، بافت های قلب در هنگام حملات قلبی آسیب ندیده و قابلیت هایشان حفظ خواهد شد.
باکتری استفاده شده در این روش از نوع Synechococcus elongatus هستند که مشابه گیاهان عمل کرده و با استفاده از نور خورشید فوتو سنتز کرده و دی اکسید کربن و آب را به اکسیژن تبدیل می کند. این باکتری به خوبی برای مهندسین زیست شناسی شناخته شده است و پیش از این تلاش شده بود تا با استفاده از این باکتری، سوخت های زیستی تولید شود.
آزمایش های جدید انجام شده روی موش ها نوید دهنده روشی جدید برای دستیابی به این هدف است. در این مطالعات مشخص شد اگر سلول های قلبی با باکتری photosynthesizing آلوده شوند، امکان بقا را خواهند یافت زیرا این باکتری ها در هنگام مواجه شدن با نور، اکسیژن تولید می کنند.
اگرچه هنوز مشکلات و موانع متعددی در مسیر استفاده از این روش در بدن انسان وجود دارد، اما آزمایش های انجام شده روی موش ها حاکی از موفقیت و امید بخش بودن روش فوق است.
هینا چاودری (Hina Chaudhry) جراح متخصص قلب در بیمارستان مونت سینای نیویورک در رابطه با روش فوق الذکر اعلام کرد: «این روش درمانی، بنیادی و در این حال افسون کننده است و من بسیار خوشحالم که در مطالعات فوق حضور دارم. البته باید اذعان داشت که ما مسیری طولانی از آزمایش روی حیوانات کوچک تا انسان ها در پیش رو داریم. »
باکتری استفاده شده در این روش از نوع Synechococcus elongatus هستند که مشابه گیاهان عمل کرده و با استفاده از نور خورشید فوتو سنتز کرده و دی اکسید کربن و آب را به اکسیژن تبدیل می کند. این باکتری به خوبی برای مهندسین زیست شناسی شناخته شده است و پیش از این تلاش شده بود تا با استفاده از این باکتری، سوخت های زیستی تولید شود.
از سوی دیگر پژوهشگران دانشگاه استنفورد در ایالات متحده آمریکا با بررسی این باکتری ها دریافتند که نوع عملکردشان به گونه ای است که می تواند اکسیژن مورد نیاز بافت های بدن را تامین کند. آن ها در مطالعات خود عضلات قلب موش ها را با این باکتری آلوده کرده و سپس از طریق جراحی و مسدود کردن رگ ها، نوعی حمله قلبی مصنوعی به وجود اوردند. سلول های قلبی در مجاورت نور محیط قرار گرفته و باکتری های فوق الذکر به فعالیت خود ادامه دادند. بررسی ها نشان می داد که طی مدت زمانی در حدود 10 دقیقه پس از حمله قلبی، میزان اکسیژن موجود در بافت ها 25 برابر بیشتر شد. 45 دقیقه بعد از حملات قلبی، پژوهشگران دریافتند قلب موش هایی که باکتری دریافت کرده بودند؛ به نسبت سایر موش ها 60 درصد خون بیشتری پمپاژ کرده است. این موضوع همچنین به میزان 30 درصد بیشتر از موش هایی بود که باکتری دریافت کرده اما در تاریکی قرار گرفته بودند. البته وقوع این مساله در انسان ها نیازمند بررسی و مطالعات بیشتری بوده و باید آزمایش های متعددی در این رابطه انجام شود.
در ادامه مطالعات فوق؛ از موش های آزمایش شده که دوران نقاهت پس از حمله قلبی را پشت سر می گذاشتند، در هفته نخست نمونه خون گرفته شده و نتایج مطالعات حاکی از این موضوع بود که باکتری های فوق هیچ نوع گسترش و یا تولید مواد سمی نداشته اند البته این موضوع در موش ها رخ داده و هنوز نمی توان به صورت قطعی ادعا کرد که در انسان نیز شرایط به همین صورت خواهد بود.
هینا چاودری در این رابطه گفت: «هنوز مشکلات متعددی در مسیر استفاده از این باکتری در انسان وجود دارد که اولین آن ها ضخیم تر بودن عضلات قلب انسان به نسبت قلب موش ها است که از عبور نور جلوگیری می کند.»
شرح کامل این گزارش و نتایج به دست آمده از آن در مجله تخصصی Science Advances منتشر شده و در اختیار پژوهشگران قرار دارد.
منبع: sciencemag
ترجمه: فاطمه کردی
No tags for this post.
