با این عجله به کجا قرار است برسیم؟
در برنامه بازنشستگی باید به این دو سوال اساسی پاسخ داده شود: در چه سنی قصد بازنشستگی دارید و برآورد شما از امید به زندگی چقدر است؟ چند دهه قبل، هیچ دلهره و ترسی درمورد این سوالات وجود نداشتند؛ هیچ دلیلی برای شک کردن در مورد آمار امید به زندگی یا لزوم تجدید نظر در سن بازنشستگی (65-60 سالگی) وجود نداشت.
اما اکنون، تیتر احساسی یک روزنامه، میانگین امید به زندگی را 100 سال عنوان می کند. این مسأله تا چه اندازه می تواند واقعیت داشته باشد، در شرایطی که مجله ساینتیفیک امریکن (Scientific American) چند ماه قبل با استناد به نتایج موفقیت آمیز آزمایش بر روی موش ها، از "برگشت پذیر بودن روند پیری" خبر داد.
پیش بینی می شود که کشفیات علمی و پیشرفت های فناوری در آینده، امکان به تعویق انداختن روند پیری را فراهم می کنند. فراتر از دستیابی به رویای طول عمر بسیار بالا، انسان امیدوار به ساخت مستعمرات انسانی در فضا یا شناسایی هوش مصنوعی خودآگاه است.
از سوی دیگر، با توجه به ناتوانی انسان در کاهش تولید گازهای گلخانه ای، دانشمندان علوم آب و هوا درخصوص تأثیرات مخرب گرم شدن کره زمین بر تمدن بشری هشدار می دهند.
پایان عصر پیش بینی؟
برنامه ریزی برای بازنشستگی در چنین شرایط گیج کننده ای چگونه امکان دارد؟ اساسا چگونه کسی می تواند هر چیزی را در عصر انقلاب صنعتی چهارم پیش بینی کند؟
موسسه جهانی مک کنزی (McKinsey) تخمین می زند که "نیمی از مشاغل موجود تا سال 2055 به صورت اتوماتیک انجام خواهند شد" و مجله اکونومیست نیز در مقاله ای در مورد رایانه های کوانتومی، از "تجاری شدن این رایانه ها تا 5 سال دیگر" خبر می دهد.
آیا رایانه های کوانتومی می توانند همه چیز را وارونه کنند؟ "چنین رایانه هایی قادرند محاسباتی که بهترین ابررایانه های موجود در طول هزاران سال انجام می دهند، در مدت کوتاهی به اتمام برسانند". این مسأله چه تأثیراتی بر مشاغل آینده خواهد داشت؟
رشد پرشتاب فناوری که از سال 1400 میلادی، هر 200 سال یکبار دو برابر شده است
دنیای شگفت انگیز نوآوری ها و اختراعات
مایک لی، سناتور آمریکایی از "وعده دستیابی به 150 نوآوری در حوزه های مختلف از جمله موتور بخار، آنتی بیوتیک و هواپیما طی سال های 2000 تا 2200 میلادی" خبر می دهد.
اگرچه این آمار تاحدودی اغراق آمیز به نظر می رسند، اما می بینیم که دنیا طی چندین قرن گذشته با چه تحولاتی عظیمی مواجه بوده است. ابداع تلگراف، اینترنت، تلفن های همراه هوشمند باعث دگرگونی و تغییر شکل اساسی جهان شده اند. اگر روند اختراعات در هر قرن دو برابر شود، اساسا پیش بینی بیهوده خواهد بود.
تطبیق پذیری با آینده ای نامشخص
به زودی متوجه خواهیم شد که در عصر کنونی، پیش بینی های بلندمدت منسوخ می شوند و از این طریق، بهتر می توانیم با واقعیات جدید روبرو شویم.
در شرایط عدم قطعیت، پیش بینی استراتژیک می تواند روش های بهتری برای تطبیق پذیری کسب و کار و انطباق با یک محیط دائما درحال تغییر ارائه کند.
مترجم: معصومه سوهانی
منبع: مجمع جهانی اقتصاد
No tags for this post.
