ارتباط میان صنعت و دانشگاه وجود ندارد
به گزارش سیناپرس، سید مظفر عبدالله در چهلویکمین نشست «خبرگی» که با همکاری «صندوق نوآوری و شکوفایی» و «سازمان تجاریسازی فناوری و اقتصاد دانشبنیان جهاد دانشگاهی» برگزار میشود، درباره فعالیت در حوزه کسبوکار گفت: فعالیت در حوزه کسبوکار را از سال ۵۱ آغاز کردم؛ بررسی کارنامه کاری من بیانگر این است که ۵۰ سال در حوزه کسبوکار فعالیت کردهام. هنگامی که انقلاب اسلامی رخ داد من در یک شرکت آمریکایی مشغول به کار بودم. مسئولان آن شرکت آمریکایی به من پیشنهاد دادند که کشور را ترک کنم اما من در کشور ماندم. من یک کمک حسابدار بودم؛ اما پس از مدتی به قائممقام مدیرعامل آن شرکت آمریکایی تبدیل شدم. هنگامی که انقلاب شد آن شرکت توسط بنیاد شهید مصادره شد و من به یکی از مدیران بنیاد شهید تبدیل شدم.
وی با بیان اینکه من مدیریت را از زبان ماریا آنتوانت تعریف میکنم، گفت: ایشان بر این باور است که مدیریت به معنای هدفگذاری و داشتن برنامه برای رسیدن به هدف و اصلاح برنامه برای رسیدن به هدف است. به دلیل اینکه کشور همواره با فراز و نشیبهایی مثل تغییر قیمت نرخ ارز همراه است باید برنامهریزی داشته باشیم.
این فعال حوزه کسب و کار گفت: تمام انسانها یکسان هستند اما برخی از انسانها به یک انسان شاخص تبدیل میشوند. انسانهای شاخص از موقعیتها به نحو احسنت استفاده میکنند. ما باید بدانیم که موقعیتها مثل ابر بهار است و باید از موقعیتها استفاده کرد. جوانان باید از موقعیتها استفاده کنند. عقلانیت در دوران جوانی کمتر حاکم است؛ اما جوانان باید با عقلانیت و برنامهریزی از موقعیتها استفاده کنند.
وی درباره سبقه خانوادگی خود گفت: من در خانوادهای بزرگ شدم که از نظر مالی وضعیت مساعدی نداشت. من از پدرم آموختم که باید برای امور باید برنامهریزی داشته باشم. برنامهریزی، آمال و آرزوهای من سبب شد که برای رسیدن به هدفی که مدنظر داشتم برنامهریزی کنم. ما برای رسیدن به اهداف خود باید انگیزه داشته باشیم.
مدیرعامل شرکت روژینتاک گفت: پس از اینکه شرکت آمریکایی که در آن مشغول به کار بودم و با وقوع انقلاب شرکت توسط بنیاد شهید مصادره شد. شرکت کوثر، شرکت اقتصادی بنیاد شهید در ۳ حوزه تجارت، کشاورزی و صنعتی فعالیت میکرد و به دلیل فعالیت در حوزه تجارت به عنوان یکی از مدیران تجاری بنیاد شهید انتخاب شدم.
وی با بیان اینکه سال ۶۶ خود را از بنیاد شهید بازخرید کردم، گفت: پدرخانم من بنیانگذار شرکت حلواشکری عقاب است. ایشان به من گفتند که یک کارخانه دارند که مسئولیت آن را به عهده بگیرم و بخشی از سود و حقوق به من پرداخت میکند. خود را بازخرید کردم و شرکت وجین را بنیانگذاری کردم. پس از مدتی، به عنوان مدیرعامل شرکت دلپذیر انتخاب شدم و با استفاده از تبلیغات توانستم که این محصول را به یک محصول معروف تبدیل کنم. هنگامی که به عنوان مدیرعامل این شرکت انتخاب شدم فقط ۱۰ درصد معروف این محصول را میشناختند؛ اما وقتی از آن شرکت خارج شدم ۹۰ درصد مردم این محصول را میشناختند. تبلیغ معروف «میخوام سالاد درست کنم» کار من است.
*دو مدیر در کشور داریم
وی با بیان اینکه دو مدیر در کشور به فعالیت مشغول هستند، گفت: برخی از مدیران به فکر خرید و فروش هستند و از این راه سود خوبی کسب میکنند. برخی از مدیران نیز مانند من به فکر ایجاد برند هستند و برندسازی میکنند.
عبدالله ادامه داد: اگر بخواهیم در صادرات موفق شویم باید کیفیتمحور باشیم اما کیفیت در کشور چندان مورد توجه نیست. علاوه بر کیفیت، موضوع حفظ کیفیت از اهمیت فراوانی برخوردار است. اگر نتوانیم کیفیت محصول را حفظ کنیم در بازار جهانی سهمی نخواهیم داشت. کشور ایران تحریم است اما من با حفظ کیفیت توانستهام به صادرکننده نمونه تبدیل شوم؛ به نحوی که نمیتوانم پاسخگوی تقاضای کشورهای خارجی باشم.
* ما در صادرات موفق نیستیم
این فعال حوزه کسب و کار گفت: ایران در حوزه تجارت موفق نیست. میزان خام فروشی در کشورهای موفق ۲۸ درصد است؛ اما میزان خام فروشی ایران ۸۰ درصد است. ما باید بدانیم که باید از خامفروشی فاصله بگیریم.
وی ادامه داد: من از نیروی انسانی خود بسیار تکریم میکنم. من به نحوی از نیروی انسانی حمایت میکنم که آنها شرکت را از آن خود میدانند. یکی از کارمندان من نسبت به میزان مالیاتی که پرداخت میکنیم انتقاد کرد و گفت میزان مالیات بسیار زیاد است که این موضوع به دلیل تکریم از نیروی انسانی است.
* تاسیس شرکت روژین
عبدالله درباره تاسیس شرکت روژین گفت: شخصی تصممی داشت که یک واحد در کردستان احداث کند.. وی از من خواست که لبه عنوان مشاور در کنارش حضور داشته باشم. سفر به استان کردستان و دیدار با استاندار آن استان سبب شد که شرکت روژین احداث شود. ۳۴ هزار هکتار زمین خریدیم و با ۱۲۰ کشاورز کار خود را آغاز کردم. من ۵ هزار زمین تحت کشت دارم که هیچکدام از این زمینها از آن من نیست. کشاورزانی که در این زمینها مشغول به کار هستند ۴۵۰ هزار تن گوجهفرنگی میکارند که ۲۰۰ هزار تن را به من میدهند.
وی درباره منابع مالی کارخانه گفت: من ارز و بخشی را وام گرفتم و کارخانه را تاسیس کردم. قیمت کارخانه روژین معادل ۱۵۰۰ میلیارد تومان است.بر اساس سایت «تومیتو نیوز»، کارخانه روژین در میان ۵۰ کارخانه برتر جهان قرار دارد و جایگاه ۲۸ را از آن خود کرده است. همچنین ما در کانون توجه «فائو» قرار گرفتهایم.
وی گفت: وقتی وارد کرمانشاه شدم که قیمت گوجهفرنگی سبب ۸۰ درصد قیمت تمام شده قیمت رب گوجهفرنگی میشود . من ۵۰۰ نوع بذر را بررسی کردم و بذر مناسب در کرمانشاه را انتخاب کردم. من نه تنها رب گوجهفرنگی بلکه پوره گوجهفرنگی و کنسرو گوجهفرنگی هم تولید میکنم. هیچکس در بخش کشورزی کار من را نکرده است.
عبدالله گفت: یک پروژ دارای بخشهای مختلف است و در چارت سازمانی تفکیک شود. من در هر سال میزان بوجه را مشخص میکنم که برای انجام هر کار چه بودجهای نیاز دارد. من با مدیریت و بودجهبندی درست توانستهام تمام چکها را مدیریت کنم و هیچ چک برگشتی ندارم. من مدیران را با مصاحبه انتخاب میکنم و به آنها آموزش میدهم. آموزش از اهمیت بسیاری برخوردار است.
این مدیرعامل گفت: رب من گران است؛ اما خانم خانهدار میداند که محصولات من از کیفیت بسیار زیادی برخوردار است. من توانستهام که کشور ترکیه را از بازار کردستان عراق به بیرون میدان هدایت کنم و بازار را در دست بگیرم. من در مواجهه با یک زن کردی متوجه شدم که آنها معتقدند که رب روژین بهترین رب دنیا است. من با تلفن با مشتری ارتباط میگیرم و اگر رب بد باشد رب را میگیریم و به آنها یک بسته میدهیم. ما با مشتری ارتباط داریم.
وی گفت: ما استنادارد تعریف کردیم و رنگ رب نباید کمتر از ۲ نیست. کیفیت ما بسیار زیاد است که دیگر بازگشت محصول نداشتهایم.
عبدالله درباره جایگاه نواؤری در کارخانه روژینتاک گفت: قرن بیست و یکم به معنای قرن تغییر است و باید مدام به روز شد. ما همواره بر محصولات خود کنترل داریم و از بذر هیبریدی استفاده میکنیم و از بذر هیبرید آمریکایی استفاده میکنیم. بذر هیبریدی همواره تغییر میکند. ما چندین محصول جدید داریم و پوره میوه داریم. من بزرگترین صادرکننده پوره سیب به کشور روسیه هستم. ما اولین محصول را به کردستان عراق صادر کردم. هنگامی که کارخانه را تاسیس کردم به کردستان عراق توجه بیشتری داشتم؛ چرا که فاصله کرمانشاه به کردستان عراق نسبت به تهران نزدیکتر بود.
وی گفت: من رب با کیفیت و با قیمت ثابت میفروشم و به همین دلیل تنها رب مجود در بازار کردستان عراق هستم. ۲۶ درصد صادرات کشور از آن من است. ما صادرات قوطی به کشورهای همسایه میدهیم و همچنین رب در ظرفهای ۲۴۰ کیلویی صادر میکنیم. تحریم سبب محدود صادرات شده؛ اما ما آن ها را دور میزنیم.
این فعال کسب و کار گفت: ما در زمینه نیروی انسانی و تکنسین با مشکل مواجه میشویم؛ چرا که حقوق به دلار دریافت میکنند. مسئولان کشور باید به دارایی کشور یعنی نیروی انسانی توجه کنند. ما به نیروی انسانی در آینده نیاز خواهیم داشت و کمبود نیروی انسانی به یک چالش در عرصه کسبوکار تبدیل میشود.
* ارتباط صنعت و دانشگاه وجود ندارد
این فعال کسب و کار با بیان اینکه دانشگاه و صنعت در کشورهای پیشرفته با یکدیگر ارتباط دارند، گفت: ارتباط میان صنعت و دانشگاه در کشور ما وجود ندارد؛ اما کشورهای پیشرفته از نیروی آموزش دیده برای صنعت استفاده میکنند. من از استاندار کرمانشاه خواستهام که دانشآموخته بخش کشاورزی در مقطع دکتری را به کارخانه روژین معرفی کند. اگر مقالات دانشگاهیان به ثروت ختم نشود، ورق پارهای بیش نیست.