ساخت نانوحسگرهای صنعتی تشخیص آلودگی آب ساده‌تر می‌شود
محققان نشان دادند که می‌توان حسگرهایی ساخت که امکان استفاده صنعتی برای تشخیص آلودگی فلزات سنگین و باکتری‌ها را داشته باشند.
به گزارش سیناپرس، یک روش غربالگری جدید توسط محققان دانشکده مهندسی مولکولی Pritzker (PME) در دانشگاه شیکاگو و با همکاری پژوهشگران آزمایشگاه ملی آرگونه و دانشگاه ویسکانسین-میلواکی ایجاد شده است. این فناوری جدید نوید تولید تجاری دسته‌ی جدیدی از حسگرهای آب مبتنی بر گرافن را نشان می‌دهد. این حسگرها برای تشخیص سرب، جیوه و E. coli در آب در غلظت‌های قسمت در هر میلیارد (PPB) یا واحد تشکیل کلونی (CFU) تنظیم شده‌اند.
جان هونگ چن از محققان آزمایشگاه ملی آرگونه می‌گوید: «حسگرهای گرافنی با لایه‌ای از اکسید آلومینیوم پوشش داده می‌شوند. برای دستیابی به انتخابگری یا تشخیص بهتر، ما از نانوذرات طلا استفاده کردیم که دارای گروه‌های عاملی در بالای این لایه دی الکتریک هستند.»
با این حال ، یک مانع در مسیر تجاری سازی این نوع حسگرهای ترانسستور اثرمیدان عامل‌دار (FET) مشکل در ارزیابی کیفیت است، زیرا این حسگرها فقط چند نانومتر ضخامت دارند. هنگامی که تخلخل در لایه دی الکتریک وجود دارد، بار الکتریکی می تواند در آنجا جمع شود، یا حتی از طریق لایه دی‌الکتریک حرکت کند که این موضوع عملکرد حسگرها را به خطر می اندازد و مشکلات عملکردی حسگر با قرار گرفتن در معرض آب تشدید می شود.
چن می‌گوید: «به طور معمول، کنترل کیفیت برای این نوع دستگاه شامل اندازه گیری ویژگی های الکتریکی آن، مانند منحنی‌های ولتاژ جریان [I-V] است، اما در بسیاری موارد، این اندازه‌گیری‌ها کافی نیست. حتی اگر منحنی‌های بسیار یکنواختی دارید، این حسگرها لزوماً عملکرد حسگری مربوطه را نشان نمی دهند. شما همچنین باید به کیفیت لایه دی الکتریک توجه کنید تا مطمئن شوید که پاسخ‌های حسگر یکنواختی را که فقط مربوط به حرکت جابه‌جایی پالس‌های الکتریکی است، دریافت می‌کنید.»
به نقل از ستاد توسعه نانو، رویکرد جدیدی که توسط تیم چن ایجاد شده است، با اسکن ولتاژ A.C در طیف گسترده‌ای از فرکانس‌ها کار می‌کند. با این کار پاسخ امپدانس اندازه‌گیری می‌شود. چن می گوید: «ما می توانیم با نسبت اجزای امپدانس خازنی و مقاومت، آستانه خاصی را برای تمایز دستگاه های خوب از دستگاه های بد پیدا کنیم.»
علاوه بر این، وی می گوید این روش غربالگری می‌تواند نشان دهد که آیا نیاز به تنظیم دستور العمل های تولیدی مورد استفاده برای ایجاد لایه دی الکتریک وجود دارد یا نه، و فرصتی برای بهبود فرآیند تولید ایجاد می‌کند.
No tags for this post.
