خوردن حشرات برای متابولیسم بدن مفید است

پوسته ترد حشرات یک منبع تغذیه ای مفید است که بسیاری از ما ترجیح می دهیم در وعده های غذایی خود از خوردن آن اجتناب کنیم، اما نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد: این مواد مغذی می توانند یک پاسخ ایمنی ذاتی ایجاد کنند که متابولیسم پستانداران را بهبود می بخشد.

به گزارش سیناپرس، هنگامی که محققان دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس (WUSL) به موش‌ها رژیم غذایی حاوی کیتین که یک پلی ساکارید فراوان موجود در اسکلت بیرونی حشرات، پوسته سخت پوستان و قارچ‌ها هستند دادند، معده حیوانات متسع شده و باعث واکنش ایمنی تخصصی شد. اثر نهایی تولید یک آنزیم روده منحصر به فرد به نام AMCase بود که برای هضم کیتین و همچنین فعال سازی سلول هایی که بافت های چربی را تنظیم می کنند مورد نیاز است.

پستانداران معمولاً آنزیم هایی به اندازه کافی قوی برای تجزیه پلی ساکاریدهای حجیمی که می خورند تولید نمی کنند، اما به نظر می رسد کیتین یک استثنا باشد.

برخی شواهد نشان می دهد: قبل از نابودی دایناسورها، پستانداران باستانی زمانی با نرخ بسیار بالاتری نسبت به امروز با حشرات سیر می شدند. مطالعات همچنین نشان می دهد که برخی از پستانداران مدت ها قبل با هضم کیتین سازگار شده اند.

تا به امروز، بسیاری از پستانداران، حتی برخی از انسان ها، حشرات را می خورند. حشرات نه تنها برای مصرف گونه های انسانی بی خطر هستند، بلکه می توانند مواد مغذی حیاتی مانند پروتئین را نیز فراهم کرده و می توانند به طور پایدار برداشت شوند. به این ترتیب، برخی از دانشمندان فکر می کنند که حشرات باید بخش بزرگی از رژیم غذایی ما باشند، اگرچه ممکن است قانع کننده باشد.

در مطالعه کنونی، موش‌هایی که با کیتین همراه با رژیم غذایی پرچرب تغذیه شدند، در نهایت در مقایسه با موش‌هایی که رژیم غذایی پرچرب بدون کیتین داشتند، خوانش‌های متابولیک بهتری نشان دادند. مشابه مطالعات قبلی بر روی موش ها، محققان دریافتند که به نظر می رسد خوردن کیتین یک میکروبیوم سالم در قسمت پایینی دستگاه گوارش را ارتقا دهد.

برای بررسی بیشتر مکانیسم ها، محققان توانایی برخی از موش ها برای تولید آنزیم AMCase و در نتیجه هضم کیتین را مختل کردند. سپس تیم تحقیقاتی به این موش‌ها یک رژیم غذایی پرچرب در کنار کیتین داد. در مقایسه با سایر گروه‌ها، موش‌هایی که توانایی هضم کیتین را نداشتند، حتی زمانی که به طور همزمان با رژیم غذایی پرچرب تغذیه می ‌شدند، در برابر افزایش وزن مقاومت نشان دادند.

محققان به افزایش سطح سلول های لنفوئید ذاتی نوع 2 (ILC2) در این موش ها اشاره کردند که توسط کیتین ایجاد می شود و اخیراً مشخص شده که این سلول ها در تنظیم بافت های چربی نقش دارند.

استیون ون دایکن (Steven Van Dyken) ایمونولوژیست و پژوهشگر این مطالعات توضیح می دهد: ما فکر می کنیم هضم کیتین عمدتا به کیتینازهای خود میزبان متکی است. سلول های معده برون ده آنزیمی خود را از طریق فرآیندی که ما از آن به عنوان سازگاری یاد می کنیم، تغییر می دهند. اما جای تعجب است که این فرآیند بدون ورودی میکروبی اتفاق می افتد، زیرا باکتری های موجود در دستگاه گوارش نیز منابع کیتینازهایی هستند که کیتین را تجزیه می کنند.

به گزارش سیناپرس، ون دایکن در پایان می گوید: ما راه های مختلفی برای مهار کیتینازهای معده داریم. جفت کردن این رویکردها با یک غذای حاوی کیتین ممکن است یک مزیت متابولیک بسیار واقعی داشته باشد.

شرح کامل این مطالعه در مجله تخصصی Science منتشر شده است.

مترجم: مهدی فلاحی پناه

No tags for this post.