شهرنشینی 68 درصدی جمعیت جهان تا سال 2050
از آنجایی که تمایل به بچه دار شدن در جهان روند رو به کاهشی را پشت سر می گذارد، بسیاری از کشورهای جهان به سمت سیاست های افزایش جمعیت حرکت کرده اند. کاهش نرخ زاد و ولد عاملی است که جمعیت جهان را رو به پیری سوق می دهد.
به گزارش سیناپرس به نقل از visualcapitalist، جهان در یک قرن گذشته به سرعت به سمت شهرنشینی حرکت کرده است. امروزه بیش از 4 میلیارد و 300 میلیون نفر در شهرها زندگی می کنند که تقریبا 55 درصد جمعیت کل جهان را به خود اختصاص داده اند. این که بزرگ ترین شهر جهان کدام است، بسته به این که کدام خطوط برای تعیین مرزهای شهری و اندازه گیری جمعیت آنها مورد استفاده قرار می گیرند، بسیار متفاوت است.
پرجمعیت ترین شهرهای جهان در تقسیم بندی «محدوده شهری»
طبق تعریف سازمان ملل، یکی از معیارهایی که مدنظر قرار می گیرد «محدوده شهری» است که اساس «مرزهای اداری» یک شهر تقسیم بندی می شود. از این منظر، شهر «چونگ کینگ» چین با 32 میلیون و 100 هزار نفر جمعیت در رتبه نخست قرار دارد. مرزهای اداری این شهر با اندازه شهر اتریش برابری می کند.
سیستم مونوریل این شهر با داشتن 70 ایستگاه، رکورد طولانی ترین و شلوغ ترین مونوریل در جهان را از ان خود کرده است. همچنین فرودگاه بین المللی «چونگ کینگ» یکی از 50 فرودگاه پر رفت و آمد جهان است. علاوه براین، این شهر در میان 50 قطب برتر جهان در زمینه تحقیقات علمی قرار دارد.
در این تقسیم بندی، همچنین شهرهای شانگهای با 24 میلیون و 900 هزار نفر و پکن با 21 میلیون و 900 هزار نفر به ترتیب در رده های دوم و سوم جای گرفته اند. به گزارش سیناپرس، هر سه شهر پرجمعیت جهان چینی هستند. اما چهارمین شهر پرجمعیت از نظر مرزهای اداری، به شهر دهلی هند با جمعیت 16 میلیون و 800 هزار نفر می رسد. نخستین شهر پرجمعیت این گروه یعنی دهلی یکی از سریع ترین توسعه های شهری را در جهان تجربه کرده است. شهرهای بعدی هم به ترتیب چنگو چین، استانبول، کراچی، گوانگژو، تیانجین و توکیو هستند که رده های پنجم تا دهم را شامل می شوند.
به پیش بینی سازمان ملل، هند تا سال 2050 به بیش از 400 میلیون شهرنشین به جمعیت جهان اضافه خواهد کرد؛ در مقابل، چین 250 میلیون و نیجریه 190 میلیون نفر به جمعیت شهرنشینان می افزایند.
پرجمعیت ترین شهرها براساس منطقه شهری
در این تقسیم بندی، مرزهای زمینی نادیده گرفته می شود و کارشناسان، یک شهر را به عنوان یک منطقه ساخته شده به هم پیوسته و متصل در نظر می گیرند. به گزارش سیناپرس، از منظر جمعیت شناسی، مناطق شهری به عنوان یک واحد اقتصادی یکپارچه توصیف می شوند که با جریان های رفت و آمدی، تعاملات اجتماعی و اقتصادی مرتبط است.
در این تقسیم بندی، توکیو با 37 میلیون و 700 هزار نفر رتبه پرجمعیت ترین شهر دنیا را به خود اختصاص داده است. پس از آن نیز، به ترتیب، جاکارتا با 33 میلیون و 800 هزار نفر و دهلی با 32 میلیون و 200 هزار نفر در رده های دوم و سوم جهان قرار می گیرند. در ادامه گوآنگجو با 26 میلیون و 900 هزار نفر چهارم و بمبئی با 25 میلیون نفر رتبه پنجم را در اختیار دارند. مانیل، شانگهای، سائوپائولو، سئول و شهر مکزیکو در رده هاش ششم تا دهم جای گرفته اند.
توکیو حدود 10 درصد از جمعیت ژاپن را در خود جای داده است. اگر منطقه ای بزرگ تر از متروی توکیو هم در نظر گرفته شود، جمعیت کل توکیو از 37 میلیون نفر فراتر می رود که حدود 30 درصد کل کشور را شامل می شود.
پرجمعیت ترین شهر براساس منطقه کلان شهری
این تقسیم بندی شباهت زیادی به منطقه شهری دارد اما به طورکلی توسط سازمان های رسمی چه برای اهداف آماری و چه برای حکمرانی تعریف می شود. در این تقسیم بندی هم توکیو با 37 میلیون و 300 هزار نفر رتبه نخست شهرهای پرجمعیت را به خود اختصاص داده است. به گزارش سیناپرس، دومین رتبه هم به جاکارتا با 33 میلیون و 400 هزار نفر می رسد.
شهرهای دهلی با 29 میلیون، سئول با 25 میلیون و 500 هزار و بمبئی با 24 میلیون و 400 هزار نفر جمعیت در رده های سوم تا پنجم قرار گرفته اند. شهر مکزیکو، سائوپائولو، لاگوس، نیویورک و موسکو در رده های ششم تا دهم جای گرفته اند.
با ادامه افزایش جمعیت شهری در دنیا، انتظار می رود شهرهای جدید به ویژه در آفریقا و آسیا به زودی به رقابت برای تبدیل شدن به پرجمعیت ترین شهر جهان بپردازند. به گزارش سیناپرس، گمانه زنی های سازمان ملل حکایت از آن دارد که تا سال 2050 قریب 68 درصد از جمعیت جهان در مناطق شهری ساکن خواهند بود.
گزارش:ندااظهری
No tags for this post.
