خروپف می تواند برای سلامت مغز مخرب باشد
به گزارش سینا پرس فارس، یک مطالعه اخیر نشان می دهد که افرادی که خروپف می کنند و خواب عمیق را تجربه نمی کنند، ممکن است با کاهش سلامت مغز خود مواجه شوند. افراد مبتلا به آپنه خواب، وضعیتی که منجر به خروپف بلند و انسداد تنفسی می شود، شانس بیشتری برای نشان دادن علائم سکته مغزی، بیماری آلزایمر یا کاهش کلی شناختی دارند. محققانی که با آکادمی عصب‌شناسی آمریکا کار می‌کنند می‌گویند که علائم این اختلال شامل وقفه‌های تنفسی، ایجاد صداهای خفگی و نفس کشیدن و بیقراری در هنگام خواب است.
طبق مطالعه جداگانه ای که توسط دانشکده پزشکی دانشگاه پاریس سیته، فرانسه انجام شد، از هر پنج نفر یک نفر (20.2٪) از آپنه خواب رنج می برد، اما تنها 3.5 درصد تحت درمان هستند. به ازای هر 10 درصد کاهش در میزان خواب عمیق، مغز به گونه ای پیر می شود که انگار 2.3 سال پیرتر است.
این مطالعه شامل 140 شرکت‌کننده مبتلا به آپنه انسدادی خواب، با میانگین سنی 73 سال بود. هر شرکت‌کننده تحت اسکن مغز و یک شب اقامت در آزمایشگاه خواب قرار گرفتند. هیچ یک از شرکت کنندگان در شروع مطالعه مشکلات شناختی یا زوال عقل در پایان نداشتند.
دکتر پائولین بالاگنی از دانشگاه پاریس سیته که تحقیقاتش در مجله ERJ Open Research منتشر شده است، افزود: ما می دانیم که آپنه انسدادی خواب (OSA) یک خطر قابل توجه برای سلامتی است، اگر بیماران مبتلا به این بیماری تشخیص داده شوند، می‌توانند درمان‌ها و توصیه‌هایی برای کاهش خطرات دریافت کنند و مطالعه ما نشان می دهد که OSA شایع است، اما اکثر افراد مبتلا نمی دانند که به این بیماری مبتلا هستند.
سلامت مغز از طریق نشانگرهای زیستی موجود در ماده سفید آن قابل اندازه گیری است که برای اتصال بخش های مختلف مغز بسیار مهم است. یکی از این نشانگرها، ضایعات کوچکی است که به شدت ماده سفید معروف است و در اسکن مغز قابل مشاهده است. این موارد با افزایش سن یا فشار خون بالا کنترل نشده بیشتر می شوند.
محققان دریافتند شرکت‌کنندگانی که دارای مقادیر بالایی از رسوبات آمیلوئیدی در مغزشان بودند و عمیقاً می‌خوابیدند، در آزمون حافظه بهتر از آن‌هایی که سطح رسوبات مشابهی داشتند و بدتر می‌خوابیدند، عمل کردند.
دیگو کاروالیو از کلینیک مایو گفت: این بیومارکرها شاخص های حساس بیماری عروق مغزی اولیه هستند. یافتن این موضوع که آپنه خواب شدید و کاهش خواب با موج آهسته با این نشانگرهای زیستی مرتبط است، بسیار مهم است، زیرا هیچ درمانی برای این تغییرات در مغز وجود ندارد، بنابراین ما باید راه‌هایی برای جلوگیری از وقوع یا بدتر شدن آنها پیدا کنیم.
بنابراین گزارش، متیو واکر، استاد علوم اعصاب دانشگاه کالیفرنیا برکلی، می‌گوید: «خواب عمیق را تقریباً مانند یک قایق نجات در نظر بگیرید که حافظه را زنده نگه می‌دارد، نه اینکه حافظه به دلیل آسیب‌شناسی بیماری آلزایمر به پایین کشیده شود». اکنون به نظر می رسد که خواب عمیق NREM ممکن است یک قطعه جدید و گمشده در پازل توضیحی ذخیره شناختی باشد. این به ویژه هیجان انگیز است زیرا ما می توانیم کاری در مورد آن انجام دهیم. راه‌هایی وجود دارد که می‌توانیم خواب را حتی در افراد مسن‌تر بهبود دهیم.
مترجم: فتانه حق پرست
منبع: study find
