وجود اندوه و غم برای بقای انسان حیاتی است
غم و اندوه یکی از احساسات اصلی است که ما در طول عمر خود با آن برای دفعات متعددی مواجه می شویم و اگر چه این احساس در ظاهر برای ما ناخوشایند است اما مطالعات دانشمندان نشان می دهد، وجود این احساسات برای بقای نسل بشر حیاتی هستند.
به گزارش سیناپرس، بسیاری از ما در طول عمر خود لحظات تلخ آمیخته با اندوه را تجربه می کنیم و به طور کلی از دست دادن هر چیزی از مرگ یکی از عزیزان گرفته تا درد دلشکستگی یا پایان یک شغل، می تواند غیرقابل تحمل باشد. متاسفانه باید پذیرفت غم و اندوه بخشی طبیعی از زندگی است که ریشه های عمیقی در تاریخ تکاملی ما دارد.
از نظر علمی، غم و اندوه از مغز شروع شده اما تمام بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. لحظه ای که ما از شکست خود مطلع می شویم، مغز ما واکنش جنگ یا گریز را آغاز می کند.به گزارش سیناپرس، این حالت تشدید شده، استرس مضاعفی بر اندام ها و عملکرد کلی بدن ما وارد کرده و ما معمولاً آن را برای چند دقیقه تا ۴۸ ساعت تجربه می کنیم. اما پس از سوگ، اثرات واکنش جنگ یا گریز مغزی می تواند ماه ها ادامه داشته و حتی سال ها بعد، یادآوری آن موضوع خاص ما می تواند پاسخ ذهنی مان را دوباره تحریک کند. بهترین مثال برای این موضوع، مواجه شدن با مرگ عزیزی است که در ظاهر پس از گذشت سال ها در ذهن و زندگی شما پایان یافته اما هر از گاهی با یادآوری آن فرد، غم و رنج شدیدی قلب شما را می فشارد.
بررسی های دقیق روان شناسی نشان می دهد: سوگ دارای خط سیری از پنج مرحله کلی است. این مراحل شامل انکار، عصبانیت، چانه زنی، افسردگی و پذیرش است. باید توجه داشت که این رویداد واقعاً یک فرآیند غیرخطی است و احساسات ناشی از آن می توانند در طول زمان با هم تداخل پیدا کرده، محو و دوباره ظاهر شوند.
روانشناسان بر این باورند: این احساسات مرتبط با از دست دادن زمانی تکامل یافت که ما از طریق همکاری و اجتماعی شدن شروع به ادامه حیات کردیم.
به گزارش سیناپرس، در آغاز، ما مشتاق چیزهایی هستیم که از دست داده ایم، این مساله ما را تشویق می کند به دنبال اعضای گمشده گروهمان بگردیم. در ادامه روند تکاملی، در بخش ناخودآگاه مغز، ما به سمت محافظت از خود و گروهمان در برابر ضررهای آینده حرکت کرده و ما بیشتر درگیر احساسات مرتبط با غم و اندوه می شویم.
رفته رفته انسان با تبدیل شدن به یک گونه اجتماعی، شروع به ایجاد وابستگی های عمیق و عاطفی کرد که طبیعتاً این روابط باید معنادار باشند.در واقع غم و اندوه روی دیگر سکه عشق و دوست داشتن است و برای رهایی از درد غم و اندوه، ما باید توانایی خود را برای عشق ورزی رها کنیم.
به گزارش سیناپرس، به این ترتیب شاهد هستید که امکان رهایی از غم و اندوه برای بشر وجود نداشته و مادامی که ما افراد نزدیک به خود، اشیا و مایملک و موقعیت های خود را دوست داشته باشیم، از دست دادن آن ها منجر به ایجاد غم و اندوه برای ما می شود و این غم و اندوه انگیزه ای برای تلاش جهت حفظ دارایی های مادی و معنوی انسان محسوب می شود.
مترجم: احسان محمدحسینی
منبع: sciencefocus
No tags for this post.
