شیرین سازی آب دریا با سنتز غشای نانوکامپوزیتی
کاهش میزان آب، جهان مدرن را با مشکلات جدی روبه‌رو کرده است. یکی از راه‌های تولید آب آشامیدنی، شیرین کردن آب دریا از طریق نمک‌زدایی است و از فرایندهای متداول نمک‌زدایی، نمک‌زدایی گرمایی است.مهمترین محدودیت فرایند نمک‌زدایی گرمایی، نیاز به مصرف بالای انرژی در مرحله تبخیر است. بنابراین با توجه به تلاش کشور در راستای کاهش مصرف انرژی و موضوع گرمایش زمین، استفاده از روش‌های سنتی شیرین سازی آب دریاها توجیه چندانی نخواهد داشت. از این‌رو محققان همیشه به دنبال ارائه و معرفی روش‌های جدید و بهینه شیرین سازی آب بوده‌اند.
مهندس زهیر دباغیان محقق دانشگاه صنعتی بابل گفت: در حال حاضر تکنولوژی غشایی اسمز معکوس رایج‌ترین نوع نمک‌زدایی غشایی است. اما مصرف بالای انرژی در این روش به واسطه نیاز به اعمال فشار بالا و همچنین مساله گرفتگی بیولوژیکی غشاها، استفاده از این روش را با محدودیت جدی مواجه کرده است.
وی افزود: از این‌رو فرایند اسمز مستقیم در توسعه فناوری‌های غشایی مورد توجه واقع شده است. با این حال، قطبش غلظتی که در واقع پدیده‌ای است که به علت تجمع ذرات نمک بر روی سطح غشا به وجود می آید، مهمترین مشکل غشای اسمز مستقیم است؛ از این رو هدف از انجام این تحقیق سنتز یک غشای ایده‌آل با هدف بهینه کردن فرایند اسمز مستقیم در نمک‌زدایی آب دریا است.به گفته وی استفاده از غشای سنتز شده در این طرح منجر به افزایش بازدهی فرایند نمک زدایی از آب دریا شده و کاهش هزینه آن را در پی دارد.
این تحقیقات حاصل تلاش دکتر احمد رحیم‌پور و پروفسور محسن جهانشاهی از اعضای هیأت علمی دانشگاه صنعتی بابل و زهیر دباغیان دانش‌آموخته مقطع کارشناسی ارشد این دانشگاه است. نتایج این تحقیق در نشریه Desalination به چاپ رسیده است.
