در همکاری گروهی، فعالیت مغزی زنان و مردان چگونه است؟

این موضوع نشان می دهد که هر دو گروه های زنان و مردان به طور متفاوتی با یکدیگر همکاری می کنند. مکان یابی این تفاوت ها مباحث زیادی را در باره استراتژی های شناختی زیرین مورد استفاده توسط مغز زنان و مردان مطرح می کند و یکی از بزرگ ترین شگفتی های دانشمندان بازدهی رفتاری این امر بود.

به عبارت دیگر، این تحقیقات نشان می دهد زنان و مردان از تاکتیک های متفاوتی برای رسیدن به هدف یکسان استفاده می کنند و به طور مثال، مردان بر روی  چندمسئولیتی تمرکز می کنند و زنان نیز رفتار دیگران را می خوانند.

تحقیقات نشان می دهد زنان و مردان از تاکتیک های متفاوتی برای رسیدن به هدف یکسان استفاده می کنند. به طور مثال، مردان بر روی  چندمسئولیتی تمرکز می کنند و زنان نیز رفتار دیگران را می خوانند.

تحقیقات پیشین درباره جنسیت و همکاری  نشان داده اند که مردان در کنار آمدن با مردان بیش از زنان با زنان عمل می کنند و اسکن های مغزی این موضوع را تایید می کنند.

به نظر می رسد مطالعه جدید از این نتیجه گیری پشتیبانی می کند و برای انجام این کار از داده های جدید  حاصل از رهگیری فعالیت مغزی در زمانی استفاده شد که شرکت کنندگان به طور فعالانه تمرینات همکاری را با یکدیگر انجام می دادند.

محققان فعالیت مغزی بیش از 200 شرکت کننده را در زمانی نظارت کردند که آن ها یک مسئولیت ساده و مستلزم همکاری را انجام می دادند که شامل فشار دادن یک دگمه بدون صحبت کردن با شریکشان بود. در شرکت کنندگان مرد، بخش هایی از مغز در غشای لوب فرونتال راست که با چندمسئولیتی مرتبط است، اکسیژن بیشتری از خون دریافت کرد. در شرکت کنندگان زن، فعالسازی در ناحیه لوب گیجگاهی راست رخ داد که با تشخیص دادن سرنخ های بدنه اجتماعی مرتبط بود.

گرچه تعیین دقیق این موضوع که این نواحی مغزی چه نقشی را در مسئولیت مورد انجام ایفا می کردند دشوار است، این اسکن ها نخستین گام برای درک این موضوع است که مغزهای جنسیت های متفاوت چگونه در فرآیند همکاری عمل می کنند.

دانشمندان متوجه شدند مغزهای شرکت کنندگانی که در گروه های مردانه و با مسئولیت فشار دادن دگمه حاضر بودند، بسیار شبیه به هم عمل می کردند. گروه های مردان و گروه های مختلط زنان و مردان قادر بودند دگمه ها را به طور همزمان و اندکی بیش از گروه های صرفا زنان بفشارند.

هنوز بسیار زود است که از این تحقیق نتیجه گرفت که هر یک از جنسیت های زنان یا مردان در فرآیند همکاری کردن با یکدیگر بهتر یا بدتر عمل می کنند. محققان قادر بودند از تکنیکی موسوم به طیف سنجی نزدیک مادون قرمز برای نظارت کردن بر مغز شرکت کنندگان استفاده کنند.

گرچه این نوع نظارت کردن منحصر به فرد است چون تصویر بلادرنگ از مکان جریان یافتن خون اکسیژن دار در مغز ارائه می دهد، این شیوه سطحی بوده و فقط از غشا تصویر برداری می کند و غشا خود، بیرونی ترین بخش مغز به شمار می آید. افزون بر این، در  این تحقیق شرکت کنندگان فقط یک مسئولیت را با یکدیگر انجام دادند و تعیین این موضوع که این نوع مسئولیت به یک رابطه همکاری قابل بسط است، دشوار است.

با این حال، این مطالعه می تواند یکی از نخستین گام های درک چگونگی ارتقا دادن پویایی گروه باشد. این نخستین مقاله ای نست که نشان داده مردان و زنان می توانند به شیوه های متقاوتی با یکدیگر همکاری داشته باشند و در سال 2015 مقاله مشابهی توسط دانشمندات چینی منتشر شد که بخش های مختلف فعال سازی عصبی در زنان مردان را نشان داد.

محققان دانشگاه استنفورد بر این باورند این تفاوت ها می تواند با تفاوت های موجود در فرهنگ مرتبط باشد و این احتمال را مطرح می کنند که فرهنگ می تواند بر شناخت اجتماعی تاثیر بگذارد.

 

منبع: مجمع جهانی اقتصاد

ترجمه: شه تاو ناصری

No tags for this post.