مطالعه سیستم آبرسانی شهری در روزگار باستان
تیمی بین المللی از باستان شناسان مرکز سی ان آر اس، دانشگاه گلاسکو، دانشگاه ساوتهمپتون و دانشگاه ناپل فدریکوی دوم در ایتالیا در حال بررسی و مطالعه نمونه های برداشته شده از لایه های رسوبات موجود در عمق شش متری منابع آب شهر باستانی ناپل هستند. هدف اصلی این محققین، بررسی تاثیرات فعالیت آتشفشان وزوو در سال 79 میلادی بر منابع آب و سیستم های آبیاری ایتالیای باستان است.
آزمایش های ژئو شیمی انجام شده در این مطالعات نشان دهنده وجود دو نوع متفاوت از ایزوتوپ های سرب در این رسوبات است. نوع اول ایزوتوپ ها به زمان پیش از فوران آتش فشان وزوو تعلق داشته و نوع دوم مربوط به زمان پس از فوران است.
روز نوزدهم اکتبر سال 79 میلادی برای ساکنین دو شهر باستانی پمپی و هرکولانیوم ، روز پایان جهان بود زیرا در این روز کوه آتشفشانی وزوو با فورانی ناگهانی مردم شهر را غافلگیر کرد. در ابتدا مقادیر زیادی گاز سمی از دهانه این کوه خارج شده و این موضوع سبب مرگ مردم این دو شهر شده و سپس لایه ای از خاکستر روی همه چیز را پوشاند تا در نهایت لایه ای قطور از مواد مذاب روی شهر و ساکنان آن قرار گرفت. به این ترتیب یک شهر باستانی با مردمان و ساکنانش به همان صورت اولیه برای هزاران سال باقی ماندند.
بنا به شدت و گسترش مواد مذاب، به نظر می رسد فوران این مواد نه مایل (برابر با حدودا 14.5 کیلومتر) به سوی آسمان پرتاب می شده و همانند باران بر سر شهر و مردم آن فرود می آمده است .
بر اساس گزارش های منتشر شده در رابطه با پژوهش های تیم فوق الذکر، آن ها اقدام به آنالیز میزان سرب موجود در لایه های رسوبات سیستم آبرسانی شهر کرده اند که در بندرگاه این شهر انباشته شده بود. این سیستم آبرسانی متعلق به شهر ناپل و شهرهای مجاور آن می شود.
آزمایش های ژئو شیمی انجام شده در این مطالعات نشان دهنده وجود دو نوع متفاوت از ایزوتوپ های سرب در این رسوبات است. نوع اول ایزوتوپ ها به زمان پیش از فوران آتش فشان وزوو تعلق داشته و نوع دوم مربوط به زمان پس از فوران است.
پژوهشگران در رابطه با این موضوع می گویند: احتمالا این سیستم آبرسانی در زمان فوران آتشفشان وزوو از بین رفته و امپراتوری روم طی مدت زمانی در حدود پانزده سال نسبت به ساخت و استفاده از سیستم جدیدی اقدام کرده است که در این سیستم جدید از سرب هایی استفاده شده است که از معدنی متفاوت با معدن نخست استخراج شده اند.
این مطالعات همچنین نشان می دهد که استفاده از سیستم آبرسانی فوق ، تا قرن پنجم میلادی نیز ادامه داشته و در این زمان از کار افتاده است زیرا میزان رسوبات موجود در خروجی این سیستم نشان دهنده کاهش چشمگیری در این زمان است.
پژوهشگران احتمال می دهند از کار افتادن این سیستم آبرسانی بر اثر تهاجم دشمنان یا حادثه ای طبیعی مانند فوران آتشفشان وسو ویوس یا همه گیر شدن نوعی بیماری کشنده باشد.
منبع: phys.org
ترجمه: احسان محمدحسینی
No tags for this post.
