عوامل شغلی، متهم ردیف یک در اختلالات خواب

خواسته‌های کمی شغلی، کنترل تصمیم گیری، تعارض نقش و پشتیبانی از مافوق در محل کار، اصلی‌ترین شاخص‌های پیش‌بینی کننده مشکلات خواب در فرد محسوب می شوند.

در این مطالعه، 5070 کارمندان از 63 شرکت مختلف نروژی با مشاغل متفاوت مورد بررسی قرار گرفتند. از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا پرسشنامه‌ای را تکمیل کنند و این کار دو سال بعد نیز تکرار شد. از افراد خواسته شده بود تا تعداد دفعات بروز "مشکل در به خواب رفتن" و "اختلال خواب" طی 4 هفته گذشته را مشخص کنند.

ترکیبی از خواسته‌های شغلی بالا و کنترل محدود بر کار، عوامل شغلی دخیل در بروز مشکلات خواب و سلامت عمومی بصورت همزمان و حتی تا دو سال بعد، بر کیفیت خواب فرد تأثیر منفی می گذارند.

از پرسشنامه عمومی نوریدک برای بررسی عوامل فیزیولوژیکی و اجتماعی در محیط کار استفاده شد:

• خواسته‌های کمی شغلی؛ برداشت کارمندان از حجم کار و زمان لازم برای تکمیل وظایف
• کنترل تصمیم گیری؛ استقلال کارمند در کنترل تصمیم گیری درخصوص نحوه انجام کار
• تعارض نقش؛ تعارض بین انتظارات و نقش‌ها یا بین اجرای وظایف و ارزش‌های شخصی
• پشتیبانی از مافوق؛ تجربه حمایت ابزاری و عاطفی از مافوق یا مدیر در محل کار

ترکیبی از خواسته‌های شغلی بالا و کنترل محدود بر کار، عوامل شغلی دخیل در بروز مشکلات خواب و سلامت عمومی محسوب می‌شوند. این عوامل بصورت همزمان و حتی تا دو سال بعد، بر کیفیت خواب فرد تأثیر منفی می گذارند.

جولین لیشوورز، از موسسه ملی سلامت شغلی نروژ و نویسنده ارشد این مقاله تأکید می‌کند: نتایج این مطالعه، علاوه بر بالا بردن آگاهی عمومی درخصوص اهمیت این عوامل بر سلامت و رفاه، می‌تواند بعنوان تلاش عملی برای برطرف کردن مشکلات خواب در میان افراد شاغل مورد استفاده قرار بگیرد.

با توسعه برنامه های مداخله ای می توان این عوامل شغلی خاص را در جهت بهبود کیفیت خواب، هدف قرار داد؛ این اقدام در عین حال بر سلامت، بیماری، حضور بموقع در محل کار و حتی بهره‌وری کارمند نیز اثر می گذارد.

نتایج این مطالعه در شماره اخیر مجله Sleep منتشر شد.

 

منبع: Phys.org

ترجمه: معصومه سوهانی

 

No tags for this post.