نقش عوامل فردي در تصميم گيري اولين فرزندآوري
موضوع جمعیت بخصوص سرعت و شرایط کاهش آن در جوامع کنونی از جمله عوامل مهم و مورد توجه است.در این راستا جمعی از محققان مطالعه ای با عنوان "نقش عوامل فردي در تصميم گيري اولين فرزندآوري" انجام داده اند که نتایج آن در نشریه پایش منتشر شده است.
هدف اين مطالعه تعيين نقش عوامل فردي در تصميم گيري اولين فرزند آوري زنان شهر شاهرود در سال 1393 بود. در اين مطالعه مقطعي، 300 زن باردار حاملگي اول مراجعه کننده به مراکز منتخب شهر شاهرود به صورت تصادفي مورد بررسي قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي مشخصات دموگرافيک، مقياس اميدواري اشنايدر و پرسشنامه كيفيت زندگي جمع آوري شد. ارتباط بين متغيرهاي سن ازدواج، طول مدت ازدواج، تعداد فرزندان مطلوب، فاصله مناسب بين فرزندان، اميدواري و کيفيت زندگي با سن تصميم گيري اولين فرزند آوري از طريق ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون خطي چند گانه با روش قدم به قدم توسط نرم افزار SPSS نسخه ي 20 انجام پذيرفت. ميانگين سن و سن ازدواج زنان واحدهاي پژوهش به ترتيب 3/92 ±24/81 و 3/93 ± 21/64 سال بود. بين سن تصميم گيري اولين فرزندآوري با متغيرهاي سن ازدواج و طول مدت ازدواج ارتباط آماري معني داري مشاهده شد. همچنين همبستگي معکوس و معني داري بين متغيرهاي اميدواري، کيفيت زندگي و فاصله بين فرزندان با سن تصميم گيري اولين فرزندآوري وجود داشت. در الگوي رگرسيوني نيز حضور متغير سن ازدواج با ضريب مثبت و متغيرهاي اميد به زندگي و کيفيت زندگي با ضرايب منفي ارتباط آماري معني داري را با سن تصميم گيري اولين فرزندآوري نشان دادند. متغيرهايي که در اين تحقيق به عنوان عوامل فردي مرتبط با تصميم گيري اولين فرزندآور در تحليل رگرسيوني وارد شدند، به طور متوسط حدود 70 درصد از تغييرات باروري را تبيين کردند. اگرچه اين مقدار ضريب تعيين، نشان از ميزان نسبتاً بالاي صحت انتخاب متغيرهاي وارد شده در تحليل رگرسيوني داشت، اما چنين يافته اي محدود به شهر شاهرود بود.
مؤلفان: مليحه عامريان، نورالسادات كريمان، پديده جنتي، فاطمه سلماني
