دايناسورها پيش از برخورد سنگ آسماني رو به زوال بودند
به گزارش ايرنا از ساينس، اين ارزيابي به مناقشه جاري درباره وضعيت دايناسورها هنگام برخورد يك سنگ 10 كيلومتري به زمين در حدود 66 ميليون سال قبل، دامن مي زند.تيم محققان كه نتايج مطالعه آنها در نشريه پي‌ان‌اي‌اس (PNAS) چاپ شد، مي گويد كه جمعيت دايناسورها در درازمدت دچار افول شده بود، زيرا نمي‌توانستند خود را با تغييرات زمين سازگار كنند.
محققان بقاياي فسيلي دايناسورها را از زمان ظهور آنها در حدود 231 ميليون سال پيش تا زمان انقراض آنها، آناليز كردند و دريافتند كه گونه هاي تازه ابتدا با سرعتي انفجاري تكامل مي يافتند. اما در حدود 160 ميليون سال قبل اين فرآيند كند شد و در نهايت از 120 ميليون سال قبل افت جمعيت گونه هاي مختلف دايناسورها شروع شد.
دكتر مانابو ساكاموتو، فسيل شناس در دانشگاه ردينگ، كه سرپرستي تحقيقات را به عهده داشت، گفت: انتظار چنين نتايجي را نداشتيم. هرچند آنها در نهايت در اثر برخورد سيارك به زمين منقرض شدند، اما از 50 ميليون سال پيش از برخورد سيارك، روند نابودي آنها شروع شده بود.'
الگوي ضد و نقيض
تحليل ساكاموتو نشان مي دهد كه سرعت زوال ساروپادهاي گردن دراز از ساير گونه هاي دايناسورها بيشتر بود، درحالي كه افول جمعيت تروپادها يعني گروهي كه شامل تي-ركس است، سرعت كمتري داشت.
دكتر كريس ونديتي، زيست شناس تكاملي از دانشگاه ردينگ كه از ديگر محققان اين مطالعه است، اعتقاد دارد كه آن سير نزولي 50 ميليون ساله، دايناسورها را بيش از پيش در برابر فاجعه هاي طبيعي كه پس از برخورد سيارك اتفاق افتاد، آسيب پذير كرد.
او گفت: اگر آنها همچنان قدرتمندانه بر زمين مسلط بودند، احتمالا شايد از آن فاجعه جان به در مي بردند.
مطالعه اي نيز كه دو سال قبل منتشر شد، حاكي از آن است كه بعضي گونه هاي دايناسورها در حال زوال بودند، اما تنها براي چندين ميليون سال پيش از برخورد سيارك به زمين.تحقيقات تازه حاكيست كه آن زوال ده ها ميليون سال پيشتر شروع شد و گريبان گونه هاي خيلي بيشتري را گرفت.
چرا دايناسورها رو به زوال بودند؟ هيچ كس نمي داند اما يك احتمال، ناتواني آنها در سازگار شدن با تغييرات محيطي است.
فشار تكاملي
شرايط 230 ميليون سال قبل هنگام ظهور دايناسورها ايده آل بود. هوا از قطب تا خط استوا گرم و همه جا سرسبز بود.اما با سرد شدن آب و هوا و تغيير سطح آب درياها، دايناسورها احتمالا در معرض فشارهاي تكاملي تازه اي قرار گرفتند.دايناسورها و پستانداران تقريبا همزمان تكامل يافتند، اما دايناسورها براي بيش از 100 ميليون سال حكم‌فرما بودند.تصور عمومي اين است كه برخورد سيارك به زمين راه را براي غالب آمدن پستانداران فراهم كرد. اما براساس مطالعه تازه پستانداران حتي بدون برخورد آن سيارك هم احتمالا حاكم مي شدند.
پروفسور مايك بنتون از دانشگاه بريستول كه از ديگر نويسندگان اين مقاله است، گفت: آب و هواي جهاني بي وقفه سردتر مي شد. دايناسورها به آب و هواي خيلي گرم تكيه داشتند اما پستانداران بهتر خود را با هواي سرد تطبيق مي دهند.
