تأثیر رتبه بندی بر عملکرد کارمندان

این مطالعه با هدف نشان دادن اثر "خالص" رتبه بندی بر میزان تلاش افراد و بدون در نظر گرفتن هر نوع پاداش مالی یا اعتباری (حیثیتی) انجام شد.

در 18 مطالعه آزمایشگاهی با حضور 300 دانشجو، افراد به گروههایی متشکل از 17 نفر برای انجام کارهای مختلف – کلامی یا عددی – تقسیم شدند؛ سپس به هر یک از افراد بر اساس میزان "تلاش"، امتیازاتی داده شد.

محققان دریافتند، افرادی که در رتبه نخست قرار گرفتند، تلاش آنها در مراحل بعدی بطور قابل توجهی افزایش یافت (21 درصد) و افرادی که در رتبه آخر جای گرفتند، تلاش آنها در مراحل بعدی در مقایسه با سطح متوسط، 12 درصد افزایش پیدا کرد.

رتبه بندی در ایجاد انگیزه در بین افرادی که عملکرد و بهرهوری بسیار خوب یا بسیار ضعیفی در محل کار دارند، مؤثر است؛ اما رتبه بندی میتواند باعث تضعیف روحیه گروه میانی شود.

افرادی که در رتبههای میانی یعنی رتبههای 9 یا 10 جای گرفتند، تلاشی کمتر از حد متوسط از خود نشان دادند (حدود 11 درصد)؛ همچنین افرادی که در مراحل بعدی از جایگاه 17 به جایگاه 10 ارتقاء پیدا کردند، بدلیل فاصله گرفتن از انتهای رتبه بندی، تلاش خود را در مراحل بعدی کاهش دادند.

اما افرادی که در جایگاه 9 قرار گرفتند، برعکس در مراحل بعدی، تلاش جدی برای کسب رتبه نخست آغاز کردند که به این واکنش، واکنش U شکل (U-shaped response) گفته میشود که حاکی از علاقه به جایگاه نخست و نفرت از جایگاه انتهایی است.

نتایج بدست آمده نشان میدهد که اثر رتبه بندی، یک امر عمومی، بدون در نظر گرفتن جنسیت، نژاد یا سن است.

به گفته دیوید گیل، استادیار گروه اقتصاد دانشگاه آکسفورد، مردم دوست دارند همواره در جایگاه نخست باشند و حداکثر تلاش خود را برای حفظ این موقعیت انجام میدهند؛ آنها همچنین از قرار گفتن در جایگاه انتهایی بیزار هستند و هر تلاشی میکنند تا به جایگاه بالاتر برسند. نتایج بدست آمده در این مطالعه میتواند به افزایش بهرهوری در بین کارمندان بیمارستانها، مدارس، دانشگاهها و شرکتهای دولتی و خصوصی – با اتخاذ گزینههای تشویقی یا تنبیهی متناسب – منجر شود.

رتبه بندی در ایجاد انگیزه در بین افرادی که عملکرد و بهرهوری بسیار خوب یا بسیار ضعیفی در محل کار دارند، مؤثر است؛ اما رتبه بندی میتواند باعث تضعیف روحیه گروه میانی شود. در مورد کارمندان متوسط باید در نظر داشت که این افراد اغلب وفادارترین کارمندان محسوب میشوند، زیرا کمتر در معرض خطر پیوستن به شرکتهای دیگر یا اخراج شدن قرار دارند.

براین اساس، بهترین روش مدیریت در محیط های کار گروهی، همکاری و تعامل بین افراد با تواناییهای مختلف است.

 

منبع: Phys.org

ترجمه: معصومه سوهانی

 

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا