سیاه چاله ها داغ تر از آن چه تا کنون تصور می شد هستند

پژوهشگران در مطالعات جدید خود به اندازه گیری حرارت بخش داخلی  سیاهچاله ها پرداخته و دریافتند حرارت داخلی این بخش از سیاهچاله ها می تواند 18 تریلیون درجه فارنهایت برابر با ده میلیون درجه کلوین باشد .  این اندازه گیری جدید نشان می دهد که اختروش ها می توانند قبل تر از حد درجه حرارت فرضی 100 میلیارد درجه کلوین (179 میلیارد درجه فارنهایت) منفجر شوند که این امر دانشمندان را متعجب و متحیر ساخته است.

در این پروژه چهار رصدخانه  با یکدیگر کار می کنند که در نتیجه این همکاری می توانند تصویری با وضوح بهتر نسبت به تلسکوپ فضایی هابل بدست آورند . هر چند هابل اشعه ایکس یا اشعه گاما را رصد نمی کند.

 نویسنده این پژوهش یوری کوالف از موسسه فیزیکی لبدوف واقع درمسکو در بیانیه ای که به طور ویژه در ارتباط با پژوهش فوق منتشر شد، اعلام کرد: این نتیجه با درک فعلی ما از چگونگی فواره های نسبیتی تابش اختروش ها، برای توضیح و بیان پدیده رخ داده ، بسیار چالش برانگیز است. مشاهدات اختروش 3C 273 با ماهواره روسی Spektr-R انجام شد که مشغول به کار هماهنگ با سه رصدخانه زمینی به عنوان بخشی از ماموریت بزرگتر RadioAstron صورت گرفت. اختروش ها سیاه چاله هایی بسیار پرجرم هستند که جت شدیدی از اشعه را منتشر می کنند. پیش از این، اعتقاد بر این بود که این افزایش محدود است زیرا الکترونها در داخل فواره (جت) اشعه X و اشعه گاما تولید می کنند، که با تعامل با یکدیگر سرد می شوند.

ستاره شناسان از این یافته به عنوان یک پیروزی برای مطالعه دقیق تر  تداخل سنجی یاد کردند، که هنگامی رخ می دهد که تلسکوپ های متعدد به همدیگر متصل می شوند تا وضوح تصویر بسیار بالائی از یک شی دور به دست آید.

در این پروژه چهار رصدخانه  با یکدیگر کار می کنند که در نتیجه این همکاری می توانند تصویری با وضوح بهتر نسبت به تلسکوپ فضایی هابل بدست آورند . هر چند هابل اشعه ایکس یا اشعه گاما را رصد نمی کند. کشف دیگری که این تیم پژوهشی در مطالعات خود به دست آورد این بود که 3C 273 قبلا دارای انحرافات نادانسته قابل رویت نسبت به زیر ساخت هایش داشته که از زمین دیده می شود، این پدیده ناشی از تشابه فضای بین ستاره ای در کهکشان راه شیری بود. محققان در بیانیه ای اعلام کردند انحراف مورد نظر  تنها به خاطر وضوح بالای RadioAstron مشخص شده است.

شرح کامل این مطالعات و نتایج به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله اخترفیزیک The Astrophysical Journal منتشر شده و در اختیار پژوهشگران قرار دارد.

ترجمه: احسان محمدحسینی

No tags for this post.