امیدهایی برای پایان مرگ جنگل ها
تقاضای جهانی برای محصولات جنگلی و کشاورزی در حال افزایش است و پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد جمعیت دنیا تا سال 2050 به 9 میلیارد نفر خواهد رسید؛ این بدین معناست که افراد بیشتری به مواد غذایی احتیاج خواهند داشت.
واقعیت تاسف‌بار این است که طی چند دهه گذشته، برآورده‌کردن نیازهای در حال افزایش برای غذا و کالاهای مصرفی به قیمت از بین‌رفتن جنگل‌ها تمام شده است. این موضوع موجب شده کشاورزی تجاری به عامل اصلی برای جنگل‌زدایی مناطق گرمسیری تبدیل شود.
برنامه‌های تولیدی ناکارآمد، انگیزه‌های مالی و اقتصادی غیرشفاف، ساختارهای مدیریتی ضعیف و زنجیره پیچیده عرضه در رخداد چنین موضوعی نقش داشته‌اند. بحران آتش‌گرفتن جنگل‌ها مثالی واضح از این چرخه منفی است.
با این حال، این چرخه باید متوقف شود و متوقف‌کردن فرآیند نابودکردن جنگل‌ها یکی از آسان‌ترین و مقرون‌به‌صرفه‌ترین شیوه‌ها برای جلوگیری از بروز تغییرات آب و هوایی مخرب است.
خبر خوب است این است که جامعه بین‌المللی درباره پتانسیل بهینه‌سازی نقش جنگل‌ها در تسکین تغییرات آب و هوایی جدی است.
پس از توافقنامه پاریس در مورد پذیرش نقش حیاتی جنگل‌ها در مقابله با تغییرات آب و هوایی، زمان ایده‌آل برای همکاری کشورها جهت محافظت از جنگل‌های گرمسیری باقی‌مانده جهان فرا رسیده است.
هنوز در این مورد پرسش‌های زیادی وجود دارد و مسیر پیش رو آسان نخواهد بود اما در حال حاضر پنج دلیل عمده برای امیدواربودن در این زمینه وجود دارد.
1-آمازون نشان داده که می‌توان امیدوار بود. کشور برزیل با موفقیت توانسته تولید کشاورزی را از جنگل‌زدایی در جنگل آمازون جدا و مجزا کند. جنگل آمازون جایی است که بازدهی‌های کشاورزی در حال رشد بوده و در عین حال میزان جنگل‌زدایی تا حد زیادی افت کرده است. از سال 2005، به دلیل ترکیبی از سیاست دولتی و اقدامات بخش خصوصی، جنگل زدایی در آمازون تا 70 درصد کاهش یافته است؛ این موضوع موجب جلوگیری از ورود 3.5 میلیارد تن دی‌اکسیدکربن به درون جو زمین شده است.
2- توافق پاریس بنیان پیشرفت‌های بیشتر را ایجاد کرده است. توافق پاریس پیامی مهم به جامعه بین‌المللی درباره اهمیت جنگل‌ها داشت و تمامی کشورهای حاضر درباره رویکردی ساده اما قدرتمند به توافق رسیدند که این موضوع به محافظت از جنگل‌ها خواهد انجامید.
بندهای این توافق نشانه‌ای شفاف مبنی بر آن است که نابودکردن جنگل‌ها در حال پایان‌یافتن است.
3- زمینه همکاری در جلوگیری از جنگل‌زدایی فراهم است. نتیجه توافق پاریس اساسی قابل توجه برای شراکت بخش خصوصی جهت تمرکزکردن بر روی نواحی جغرافیایی کشورها را با هدف افزایش تولید و در عین حال ارتقای حفاظت از جنگل ارائه داد. این رویکرد امیدوارکننده است اما دارای چالش‌های خاص خود است و بنابراین مدل‌هایی که به عنوان راهکار ارائه می‌شوند باید خلاقانه بوده و از لحاظ ملی برای ایجاد نتایج متحول‌کننده در این زمینه مناسب باشند.
در این جا، هدف نهایی توسعه روستایی و رشد اقتصادی کشورها و همزمان حفاظت‌کردن و بازیابی جنگل‌ها در مقیاس بزرگ است.
مدل ارائه‌شده در توافقنامه پاریس شامل طراحی، حمایت تکنیکی و سرمایه‌گذاری لازم برای توسعه طرح‌های مهم و همزمان ایجاد هدف مشترک برای جامعه جهانی جهت ایجاد شراکت و راهکارهای قابل تکثیر است.
سال 2016 فرصتی است تا تمامی نهادها و انسان‌ها گرد هم آیند و ثابت کنند که هدف حفاظت از جنگل‌ها را می‌توان تحقق بخشید.
آنچه هم‌اکنون دنیا به آن نیاز دارد این است که دولت‌ها و شرکت‌های تولیدکننده کالاهای مصرفی به "معاهده جنگل های گرمسیری 2020" (TFA2020) بپیوندند. این امر به تمامی طرف‌ها امکان می‌دهد که از برنامه‌های دوجنبه‌ای و چندجنبه‌ای برای پشتیبانی از قدرت‌های ملی در توسعه و اجرا طرح‌های در سطح چشم‌انداز حمایت کنند و نتیجه این کار کاهش‌دادن جنگل‌زدایی و مشارکت‌دادن تمامی بازیگران فعال در این عرصه است.
4- زندگی بستگی به موفقیت جهانی دارد. بیش از 1.6 میلیارد نفر در سراسر دنیا برای غذا، دارو و سوخت و همچنین زندگی و مشاغلشان به جنگل‌ها وابسته هستند.
در این میان یک عنصر کلیدی برای رویکرد تولید-حفاظت آن است که دولت‌ها دارای استراتژی کارآمدی برای چگونگی کاهش‌دادن انتشارات ناشی از جنگل‌ها باشند و همزمان بهره‌وری کشاورزی را افزایش داده و سطح زندگی را ارتقا دهند. در واقع، تولید کالاهایی که انسان به آن وابسته است بدون حفاظت از خشکی‌ها و جنگل‌ها ممکن نیست.
5-تعداد افراد فعال در زمینه محیط زیست زیاد است. تعداد افرادی که بر روی موضوع جلوگیری از جنگل‌زدایی تمرکز دارند در حال رشد است. "مجمع کالاهای مصرفی" و اتحادیه جنگل گرمسیری بیش از 100 بازیگر تجاری، دولتی و جوامع مدنی را برای فعالیت در این زمینه گرد هم آورده است.
همچنین از طریق "اعلامیه نیویورک درباره جنگل‌ها" حدود 180 کشور، شرکت، شخص و سایر سازمان‌ها متعهد شده‌اند که تا سال 2020 جنگل‌زدایی را به نصف رسانده و تا سال 2030 آن را متوقف کنند. این نهادها همزمان متعهد شده‌اند به حفاظتی بلندپروازانه، جنگل‌زایی دوباره و اهداف بازیابی جنگل‌ها دست یابند.
انبوه زیاد کشورهای دارای جنگل، دولت‌های خیر، شرکت‌های جهانی فعال در زمینه کالاهای کشاورزی، شرکت‌های تولیدکننده کالاهای مصرفی و شرکای سرمایه‌گذار نیز به طور بی‌سابقه‌‍ای از این اهداف پشتیبانی می‌کنند.
بنابراین زمان آن فرا رسیده که انسان‌ها درباره محافظت از جنگل‌ها امیدوار باشند اما چالش‌های زیادی در مسیر پیش رو وجود دارند. سال 2016 فرصتی است تا تمامی نهادها و انسان‌ها گرد هم آیند و ثابت کنند که هدف حفاظت از جنگل‌ها را می‌توان تحقق بخشید.
منبع: مجمع جهانی اقتصاد
ترجمه: شه تاو ناصری
No tags for this post.
