خصوصیات کمرو بودن کودک و درمان آن
به گزارش سینا پرس فارس، افراد کمرو معمولا از اجتماع دوری می‌کنند، در بیان خواسته‌های خود با مشکل روبرو می‌شوند و در ابراز وجود ناتوان هستند. کودکان کمرو نیز با همسالانشان وارد گفتگو و بازی نمی‌شوند.
کمرویی پدیده‌ای ست که در بسیاری از افراد جهان به صورت طیفی از حالات خفیف تا شدید خجالتی بودن، مشاهده می‌شود. افرادی که با کمرویی دست و پنجه نرم می‌کنند، آن را معضلی می‌دانند که برایشان بسیار آزار دهنده است و به عنوان یکی از مهمترین عوامل شکست در زندگیشان نقش دارد.
خصوصيات يک کودک کمرو
تمايلي براي برقراري ارتباط با ديگر افراد ندارند.
درون گرا هستند و زود عصباني مي شوند.
سکوت اختيار مي کنند و فرار را بر قرار ترجيح مي دهند.
مثلاً ممکن است در کلاس درس پاسخ سوالي را بدانند اما به علت کمرويي آن را بيان نکنند. در واقع با آن که به شدت دچار چالش مي شوند نمي توانند براي مطالبه حق خود اقدامي کنند. اين رفتار يک دور باطل ميان سکوت، احساس ناتواني از برقراري رابطه، به تعويق انداختن کارها و در نتيجه احساس کسالت، زود رنجي و در نهايت فرار از موقعيت رقابت برانگيز را در پي دارد.
درمان کمرويي کودکان
اگر در رفتار کودک شما چند ويژگي از موارد گفته شده به دفعات ديده مي شود، مي توانيد با استفاده از راهکارهايي که در ادامه بيان مي شود به او در رفع خجالت و کمرويي کمک کنيد.
به کودک فرصت اظهارنظر بدهيد: هر قدر هم که کودک کم سن و سال باشد تلاش کنيد فرصت اظهار نظر در تصميمات خانواده را برايش فراهم آوريد. البته بهتر است براي مديريت بهتر خواسته هاي کودک در سنين پايين تر از او بخواهيد خواسته اش را از بين چند گزينه انتخاب کند.
تعاملات اجتماعي کودک را افزايش دهيد: با اين کار کودک مي تواند توانايي هاي خود را محک بزند. البته بهتر است موقعيت هايي انتخاب شود که کودک بتواند در آن ها با تجربه هاي موفق رو به رو شود نه آن که شکست بخورد. شرکت در کلاس هاي ورزشي و تفريحي نيز از جمله اين موارد محسوب مي شود. البته براي شروع مکان هايي را انتخاب کنيد که کودکان ديگر رفتار خصمانه اي نداشته باشند.
مهارت هاي برقراري ارتباط را به کودک آموزش دهيد: در قالب بازي يا گفت و گو و حتي گفتن داستان، مهارت هاي برقراري ارتباط را با کودک تمرين کنيد، سپس هر پيشرفت هر چند جزئي را با ابراز هيجان، نوازش و تهيه پاداش مورد تشويق قرار دهيد. پرورش هر کودکي به صرف حوصله و وقت والدين نياز دارد. بنابراين به رفتارهاي او حقيقتاً با دقت نظر توجه کنيد.
کودک را با محيط هاي مختلف آشنا کنيد: موقعيت هاي جديد را به نحوي قابل پيش بيني سازيد تا آمادگي مواجهه با آن از قبل براي کودک فراهم شود مثلاً پيش از شروع يک کلاس او را به آن جا ببريد و شرايط را برايش تشريح کنيد يا به صورت بازي موقعيت هايي را که احتمالاً با آن برخورد خواهد کرد تمرين کنيد.
گزارش: محمدرضا قشقایی زاده
