دومین رویداد ملی میراث فرهنگی با محور میراث روستایی ایران به صورت مجازی برگزار گردید.

به گزارش خبرنگار سینا پرس در این رویداد ملی که امروز به همت معاونت فرهنگی اجتماعی و انجمن علمی گردشگری و هتلداری دانشگاه شیراز با همکاری معاونت فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری برگزار گردید از آسیب هایی که پسماند گردشگران به طبیعت وارد می کند صحبت شد.
فاطمه پروین فعال محیط زیست در این رویداد گفت: گردشگری پیامدهای مثبت و منفی را به همراه دارد.
از جمله پیامدهای مثبت و مهم آن کمک به رونق اقتصادی در روستاها و در مواردی نیز به هزینه نگهداری پارک های ملی معماری باستانی و اماکن گردشگری کمک کند و از تاثیرات منفی گردشگری انبوه می توان به آلوده کردن آب، ساخت اقامتگاه ها، حتی خراب کردن صخره مرجانی در اعماق دریاها و رهاسازی پسماندهایی در طبیعت است که می تواند به اکوسیستم آسیب های جبران ناپذیری وارد کند.
با یک مقایسه ساده می توانیم به اهمیت وتاثیر موضوع گردشگری در سالهای اخیر پی ببریم. در دهه ۱۹۵۰ عددی برابر با ۲۵ میلیون گردشگر بین المللی وجود داشته، اما این رقم در سال ۲۰۱۹ به ۱/۴ میلیارد نفر رسیده است‌‌.
تعادل در طبیعت باید برقرار شود، به طور مثال وقتی در یک منطقه گردشگری رخ می دهد باید با در نظر گرفتن ظرفیت رستوران‌ها، اقامتگاه ها، جا پارک ها و حتی ظرفیت اکولوژیکی به صورت ارگانیک انجام شود.
برای درک بهتر این موضوع لازم به ذکر است که کیفیت مدیریت پسماند در شهر های مختلف مثل تهران با کلان شهر ها و کلان شهر ها با شهر های کوچک و روستا ها باهم متفاوت است. بنابراین بازیافت پسماند در روستاها با شیوه معمول آن در شهر فرق می کند و حتی بعضی زباله ها اصلاً در روستا جایی ندارد.
وی افزود بهترین راهکار این است که از مصرف مواد پلاستیکی و یکبار مصرف اجتناب کنیم، همچنین تلاش کنیم در بشقاب غذای خود پسماندی باقی نگذاریم زیرا این پسماندها میتواند حتی روی کیفیت آبی که مصرف میکنیم نیز تاثیر گذار باشد.
بطری های شیشه ای را در طبیعت رها نکنیم زیرا با ایجاد نقطه کانونی که بر اثر تابش نور خورشید به آن ایجاد می شود می‌تواندمنجر به آتش‌سوزی شود. شاید برای شما هم جالب باشد که اگر در محیطی آتش روشن شود تا ۵ سال هیچ پوشش گیاهی در آنجا رشد نخواهد کرد. پس اگر مجبور شدید در طبیعت آتش روشن کنید این کار را در جایی انجام دهید که آتش قبلی روشن شده باشد.
روش های نامناسب و دفع پسماند می تواند باعث بیماری، آلودگی منظر، جمع شدن حشرات و مگس ها و به تبع آن
ایجاد بیماری های مختلف و آلوده شدن آب.
حتی رهاسازی زباله های ارگانیک (زباله تر) مثل پوست هندوانه و … می تواند موجب نزدیک شدن حیوانات وحشی برای تغذیه از آن شود که پیامد هایی مثل نا امن شدن روستا و حتی به خطر افتادن جان آن حیوان نیز به وجود آید.
پروین در ادامه راه کار هایی برای جلوگیری از انباشت زباله را بیان کرد.
۱. ببینیم در آن منطقه با پسماندها چه می کنند.
۲. با روش هایی مثل استفاده از ظروف پایدار و قمقمه به جای بطری های آب معدنی پسماند کمتری تولید کنیم.
۳. زباله های خود را به همراه خود به جایی که از آنجا آمده ایم برگردانیم تا به چرخه ی بازیافت برگردد.
مثلا زباله های اجتناب ناپذیر یکبارمصرف مثل بطری نوشابه را با کم حجم کردن آن با خود برگردانیم زیرا برای ما سنگین نیست اما رها کردن آن در طبیعت بار سنگینی را بر دوش طبیعت می گذارد.
۴. از یک کیسه پارچه ای برای خرید از باغداران، روستایی ها و حتی مغازه ها استفاده کنیم.
۵. با اجازه روستاییان زباله های ارگانیک (زباله تر) را به عنوان غذا به دام و طیور آنها بدهیم و اگر چنین امکانی فراهم نبود با حفر چاله هایی حدود ۳۰ سانتی متر به دور از منابع آبی این زباله ها را دفع کنیم تا پس از گذشت تقریبا ۱۸۰ روز تبدیل به کمپوست شود ، البته این راهکار خیلی خوب نیست اما از آلودگی منظر بهتر است.
۶. زباله های آلوده یا بهداشتی مانند دستمال توالت پوشک بچه و نوار بهداشتی را با تمهیداتی که پیش از سفر اندیشیده ایم با خود برگردانیم. (مثل تهیه جعبه های مناسب با درب محکم).
۷. سعی کنیم خرید از جامعه محلی روستایی را در اولویت قرار دهیم مثلا به جای خرید تخم مرغ از فروشگاه، از روستاییان تخم مرغ محلی بخریم.( که این موضوع با کمک راهنمای تور قابل انجام است که پیش از سفر تصویر درستی از مقصد را به مسافر ارائه دهد تا برای آوردن وسایل برنامه ریزی کند).