درمان ALS ممکن شد

به گزارش سیناپرس، تیمی از محققان Cedars-Sinai با  کمک مهندسی ژنتیک موفق شدند پروتئین ‌های محافظ را از طریق سد خونی مغزی بیماران مبتلا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک یا ALS  طراحی و جاسازی کنند.

این روش امید درمان اثرات تخریبی بیماری از جمله فلج اندام و از دست دادن توانایی حرکت، صحبت کردن یا تنفس را تا حد زیادی افزایش می دهد. طی آزمایش های انجام شده،  محققان با هیچ عارضه جانبی منفی مواجه نشدند و پس از پیوند و تکثیر سلول های بنیادی تولید کننده پروتئین از سیستم عصبی مرکزی، شرایط فلج در بیماران مشاده نشد.

این روش درمانی، بقای اعصاب حرکتی را که معمولاً در نخاع بیماران مبتلا به ALS تخریب م ی‌شوند، افزایش می ‌دهد. محققان تاکید کردند که هیچ یک از ۱۸ نفری که تحت ژن درمانی سلول های بنیادی قرار گرفتند، پس از پیوند هیچ گونه عوارض جانبی جدی را تحمل نکردند.

پرفسور کلیف اسوندسن (Clive Svendsen)، استاد علوم و پزشکی و مدیر اجرایی دانشگاه Cedars-Sinai  در این رابطه می گوید: استفاده از سلول های بنیادی یک راه قدرتمند برای رساندن پروتئین های مهم به مغز یا نخاع است که در غیر این صورت نمی توانند از سد خونی مغزی عبور کنند. 

به گزارش سیناپرس، در این مطالعه از سلول‌ های بنیادی طراحی شده در آزمایشگاه برای تولید پروتئینی به نام فاکتور نوروتروفیک مشتق از خط سلول‌های گلیال GDNF  استفاده شد. این پروتئین می ‌تواند به بقای نورون‌ های حرکتی کمک کند، سلول ‌هایی که سیگنال ‌هایی را از مغز یا نخاع به عضله منتقل می ‌کنند تا حرکت را فعال کنند. 

گفتنی است سطح ایمنی کارآزمایی و فقدان عوارض جانبی در بین بیماران مورد تحسین بسیاری از دانشمندان و متخصصین ALS و جامعه تحقیقاتی عصبی قرار گرفته است.

کلیف اسوندسن در این رابطه تاکید کرد:‌ما توانستیم نشان دهیم که سلول های بنیادی مهندسی شده را می توان به طور ایمن به نخاع انسان پیوند زد. پس از یک دوره درمان این سلول ها می توانند زنده بمانند و پروتئین مهمی را برای بیش از سه سال تولید کنند که برای محافظت از نورون های حرکتی که در بیماری ALS از بین می رود، حیاتی است.

به گزارش سیناپرس، افراد مبتلا به ALS  معمولا در مدت کوتاهی پس از ابتلا به این بیماری، با مرگ مواجه می شوند اما در این میان استثنائاتی نیز وجود دارد که مهمترین آن ها و معروف ترین فردی که به این بیماری مبتلا شد، استیون هاوکینگ بود که برای چند دهه پس از ابتلا و تا ۷۶ سالگی به حیات خود ادامه داد.

مترجم: رضوان خندان
منبع: studyfinds
 

No tags for this post.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا