تغییرات شدید اقلیمی، عامل انقراض ماموت ها

پژوهشگران در مطالعه ای که با استفاده از تحلیل دی.ان.ای، تاریخ نگاری رادیوکربنی و نیز بررسی برخی مدارک زمین شناسی به انجام رساندند به این نتیجه رسیدند که دوره های گرم موجود در عصر یخبندان (12 تا 60 هزار سال پیش) با انقراض موجودات غول پیکر زمین همزمان بوده است.

حدود 10 سال پیش بود که محققان با بررسی دی.ان.ای باستانی برخی موجودات بزرگ به این نتیجه رسیدند که تغییرات شدید آب و هوایی موجب انقراض آنها شده است. در آن زمان پژوهشگران بر این باور بودند که این تغییرات با کاهش شدید دما همراه بود.

اما بررسی های بیشتر دی.ان.ای فسیل های این حیوانات غول پیکر و نیز پیشرفت هایی که در یک دهه اهیر در زمینه تاریخ نگاری کربنی و تعیین دما در دوره های زمانی تاریخی صورت گرفته نشان داد که عکس این باور درست است. در واقع مشخص شد که بازه های زمانی گرم در عصر یخبندان عامل انقراض گسترده این موجودات بود.

البته پدیده تغییرات شدید اقلیمی یک بار دیگر در حال وقوع است. اگر این پدیده در حدود 10 هزار سال پیش بدون دخالت انسان سبب انقراض نسل برخی موجودات شد، اکنون و با مشکلاتی که بشر برای زیستگاه طبیعی بسیاری از موجودات فراهم کرده است، این وضعیت می تواند به پیامدهای وخیم تری بیانجامد.

گفتنی است این پژوهش جدید به خاطر استفاده از شیوه های نوین و دستیابی به داده هایی بی نظیر در مورد عصر یخبندان می تواند در پژوهش های دیگر زمین شناسی نیز کاربرد داشته باشد.

این پژوهش به تازگی در نشریه Science منتشر شده است. 

No tags for this post.