پیشرفت تحقیقات سرطان با آزمایش داروها روی سگ‌ها
موش و موش صحرایی که معمولا در آزمایش‌های بالینی داروهای ضد سرطان مورد استفاده قرار می‌گیرند، از مزایای قابل توجهی برخوردار هستند. این حیوانات ارزان‌تر از سایر نمونه‌ها بوده و طول عمر کوتاه‌تری دارند؛ همچنین دستکاری ژنتیکی این حیوانات، صفات خاص و یکنواختی ایجاد کند.
در آزمایشات بالینی داروهای جدید، نمونه بافت سرطانی از انسان گرفته و در بدن موش قرار داده می‌شود. اما سیستم ایمنی بدن موش، این بافت خارجی را پس می‌زند؛ بنابراین محققان مجبور به پیوند بافت در بدن موش‌های دچار نقص ایمنی هستند.
موش‌هایی که در شرایط آزمایشگاهی به سرطان مبتلا می‌شوند، قادر به تقلید درست فرآیند توسعه سرطان در انسان نیستند و شکل‌گیری سرطان در این حیوانات بسیار مصنوعی و پرشتاب است.
اما سگ‌ها از لحاظ ایمنی کامل بوده و گزینه ایده‌آلی برای آزمایش روش‌های درمان سرطان محسوب می‌شوند.
محققان در نشستی که به تازگی در واشنگتن برگزار شد، درخصوص مزایایی استفاده از سگ‌های خانگی در آزمایش اولیه داروهای جدید ضد سرطان بحث و گفتگو کردند.
در آمریکا نزدیک به 70 میلیون قلاده سگ وجود دارد و حدود 25 درصد از سگ‌های خانگی در طول زندگی خود به نوعی از سرطان مبتلا می‌شوند.
به گفته محققان، اندازه و سرعت رشد تومور در سگ و انسان قابل مقایسه است و برخی از ویژگی‌ها در سگ‌های مبتلا به سرطان با توسعه سرطان در بدن انسان شباهت دارد.
می‌توان از سگ‌های خانگی برای آزمایش عملکرد داروهای جدید ضد سرطان استفاده کرد که در عین حال، درمان ابتکاری جدیدی برای سگ‌های مبتلا به سرطان نیز محسوب می‌شود.
آزمایش برخی داروهای جدید ضد سرطان بر روی سگ‌ها آغاز شده است که می‌توان به آزمایش داروی PAC-1 اشاره کرد. نتایج آزمایش این دارو بر روی سگ‌های خانگی به محققان اجازه می‌دهد تا عملکرد آن را بعنوان یک درمان بالقوه برای درمان سرطان در انسان بهبود دهند.
فاز نخست آزمایش بالینی داروی ضد سرطان PAC-1 بر روی انسان در مرکز سرطان شیکاگو آغاز شده است.
البته محدودیت‌هایی در آزمایش داروهای ضد سرطان در سگ‌های خانگی نیز وجود دارد؛ بطور مثال سرطان روده که بشدت تحت تأثیر رژیم‌غذایی است، در سگ‌ها دیده نمی‌شود، بنابراین نمی‌توان از این حیوان در تحقیقات سرطان روده بزرگ استفاده کرد.
نتایج این تحقیق در وب سایت دانشگاه ایلینویز قابل مشاهده است.
No tags for this post.
