فناوری به فرآیند تولید پوشاک سرعت می دهد

استفاده از نرم‌افزارهای تخصصی در زمینه طراحی پارچه و لباس، سایزبندی، طراحی الگوها، تصویرسازی لباس به‌صورت دوبعدی و سه‌بعدی، کمک شایانی برای طراحان لباس و مد محسوب شده و علاوه بر سرعت بخشیدن به فرآیند طراحی و تولید، هزینه‌ها را به‌طور قابل‌توجهی کاهش داده‌اند.

استفاده از فناوری‌های پیشرفته در صنعت پوشاک در برخی زمینه‌ها حائز اهمیت هستند؛ به‌عنوان مثال، الگوهای رایانه‌ای از قابلیت استفاده به‌دفعات مختلف و حتی اعمال سریع برخی تغییرات برخوردار هستند. درعین‌حال، سرعت بخشیدن به فرآیند طراحی، برش و دوخت می‌تواند تضمین‌کننده تأمین کالا در ایام با تقاضای بالا، به‌ویژه در ایام سال نو باشد.

در زمینه مزیت‌های برش خودکار به‌جای برش دستی نیز می‌توان به این موارد اشاره کرد:

• کاهش هزینه‌های مواد
• کاهش نیاز به نیروی انسانی، به‌ویژه برشکارهای ماهر
• سرعت بخشیدن به فرآیند دوخت
• استفاده حداکثری از فضای کارگاهی موجود
• تهیه داده‌های یکپارچه
• تجزیه‌ و تحلیل و ارتقاء فرآیند برش با توسعه نرم‌افزاری

خیاط‌های رباتیک در راهند

قطعاً نمی‌توان منکر هنر دست خیاطان چیره‌دست و ماهری شد که باظرافت و دقت هرچه‌تمام‌تر، لباس‌های مختلف را تولید می‌کنند، اما در فرآیند تولید انبوه، به‌سرعت عمل نیاز است که این کار با استفاده از دستگاه‌های تمام خودکار امکان‌پذیر است.  

شاید برخی اعتقاد داشته باشند که جایگزین شدن دستگاه‌های خودکار به‌جای نیروی انسانی می‌تواند منجر به بیکار شدن تعداد زیادی کارگر به‌ویژه در کشورهای شرق آسیا شود؛ اما لزوم سرعت بخشیدن به فرآیندهای طراحی، تولید و عرضه، اجتناب‌ناپذیر است.

برخی فرآیندهای شامل طراحی، برش، دوخت دکمه و جیب در حال حاضر به‌صورت خودکار انجام می‌شوند؛ اما طراحی دستگاه‌های رباتیک که قادر به انجام کامل مراحل برش، دوخت و تکمیل لباس‌هایی مانند شلوار جین باشند، بسیار دشوار است.

کشورهای چین، تایلند، بنگلادش و میانمار، اصلی‌ترین مراکز تولید پوشاک در حجم بالا محسوب می‌شوند و میلیون‌ها کارگر با دستمزدهای پایین و شرایط سخت کاری، در این کارخانه‌ها مشغول فعالیت هستند. شاید حضور دستگاه‌های خودکار و خیاط‌های رباتیک، درعین بیکار کردن تعداد زیادی کارگر، بتواند به بهبود شرایط کاری سایر فعالان در بخش تولید پوشاک کمک کند.

(کارخانه تولید پوشاک در بنگلادش – منبع: گتی ایمجیز)

لی وایز و تلاش برای سرعت بخشیدن به فرآیند تولید

شرکت آمریکایی لی وایز (Levi’s) در پروژه‌ای موسوم به Project FLX، به دنبال کاهش مراحل تولید شلوار جین از 18 تا 24 به 3 مرحله است.

این اقدام باهدف کاهش مواد شیمیایی مضر و سرعت بخشیدن به فرآیند تولید شلوار جین صورت می‌گیرد. لی وایز قصد دارد تا سال 2020 میزان استفاده از مواد شیمیایی مضر را در فرآیند تولید به صفر برساند.

بارت سایتز، مدیر آزمایشگاه نوآوری Eureka lab این شرکت تأکید کرد: نخستین گام در فرآیند جدید، عکس‌برداری، آماده‌سازی عکس و تصویرسازی و برش شلوار با استفاده از لیزر است. در این شرایط، فرآیندی که به‌طورمعمول 8، 10 و 12 دقیقه به طول می‌انجامد، با استفاده از لیزر تنها در 90 ثانیه انجام می‌شود.

(استفاده از فناوری لیزر در طراحی و تولید شلوار جین – منبع: لی وایز)

لیزر از پرتو فروسرخ (مادون‌قرمز) برای طراحی لایه به لایه جین و خطوط و درزهای شلوار استفاده می‌کند. فناوری لیزری منجر به کاهش چشمگیر استفاده از مواد شیمیایی می‌شود.

درعین‌حال، از یک ابزار تصویربرداری جدید برای ایجاد الگوهای متفاوت و تکمیلی شلوار جین با استفاده از یک تبلت برای تولید نمونه اولیه استفاده می‌شود. این پلت فرم، به طراحان کمک می‌کند تا رنگ‌ها را بررسی و فرآیند طراحی درزها و جیب‌ها را کنترل کنند.

نمونه اولیه شلوارهای جین اغلب با استفاده از مواد شیمیایی تولید و به‌صورت دستی برش خورده و آماده می‌شوند؛ اما با کمک فناوری جدید، استفاده از مواد شیمیایی به حداقل ممکن می‌رسد.

 

 

گزارش: معصومه سوهانی

منابع: gerbertechnology / economist / theverge

No tags for this post.