سرطان مثانه یکی از بالاترین نرخ‌های ابتلا در جهان را دارد و چهارمین تومور شایع در مردان است. علیرغم میزان مرگ و میر نسبتاً پایین، تقریباً نیمی از تومورهای مثانه در عرض ۵ سال دوباره ظاهر می‌شوند و نیاز به نظارت مداوم بیمار وجود دارد. مراجعه‌های مکرر به بیمارستان و نیاز به درمان‌های مکرر باعث می‌شود که این نوع سرطان به یکی از گران‌ترین درمان‌ها تبدیل شود.

در حالی که درمان‌های فعلی که شامل تجویز مستقیم دارو به داخل مثانه می‌شوند، نرخ بقای خوبی را نشان می‌دهند، اثربخشی درمانی این داروها کم است. یکی از جایگزین‌های امیدوارکننده استفاده از نانوذراتی است که قادر به انتقال عوامل درمانی به طور مستقیم به تومور هستند. به طور خاص، نانو ربات‌ها می‌توانند برای این کار استفاده شوند، نانوربات‌هایی که خودران هستند.

به تازگی مقاله‌ای در نشریه Nature Nanotechnology به چاپ رسیده است که در آن محققان با موفقیت ۹۰ درصدی اندازه تومور سرطان مثانه را در موش‌ها کاهش دادند، آن هم تنها با یک دوز استفاده از نانوربات!

این نانوماشین‌های کوچک از یک کره متخلخل ساخته شده از سیلیس تشکیل شده اند. سطوح آن‌ها دارای اجزای مختلف با عملکردهای خاص است. یکی از این اجزاء، آنزیم اوره‌آز است، پروتئینی است که با اوره موجود در ادرار واکنش می‌دهد و با این کار نانوذره را قادر می‌سازد خود را به حرکت درآورد. یکی دیگر از اجزای مهم ید رادیواکتیو است، رادیوایزوتوپی که معمولا برای درمان موضعی تومورها استفاده می‌شود.

این تحقیق که توسط موسسه مهندسی زیستی کاتالونیا (IBEC) و با همکاری موسسه تحقیقات زیست پزشکی (IRB Barcelona) و دانشگاه خودمختار بارسلون (UAB) رهبری می‌شود، راه را برای درمان‌های خلاقانه سرطان مثانه هموار می‌کند. هدف از این پیشرفت‌ها کاهش طول مدت بستری شدن در بیمارستان و در نتیجه هزینه‌های کمتر و افزایش راحتی برای بیماران است.

ساموئل سانچز از محققان این پروژه می‌گوید که با یک دوز واحد، ما کاهش ۹۰ درصدی در حجم تومور را مشاهده کردیم. چنین رویکرد درمانی کارایی را افزایش می‌دهد و طول مدت بستری شدن و هزینه‌های درمان را کاهش می‌دهد.

مرحله بعدی این پروژه آن است که محققان بررسی کنندآیا این تومورها پس از درمان عود می کنند یا خیر.