محققان علت ژنتیکی پدیده رینود را پیدا کردند

به گزارش سیناپرس همدان، محققان موسسه تحقیقات مراقبت های بهداشتی دقیق دانشگاه کوئین مری لندن (PHURI) و موسسه بهداشت برلین (BIH) در Charité-Universitätsmedizin برلین علل ژنتیکی پدیده رینود را شناسایی کرده اند. یافته‌های آن‌ها که در Nature Communications منتشر شد، می‌تواند به اولین درمان‌های موثر برای افراد مبتلا به رینود منجر شود.

پدیده رینود (RP) یک بیماری ارثی است که بر گردش خون تأثیر می گذارد. این یک بیماری وازوپاستیک است، به این معنی که رگ های خونی کوچک نزدیک سطح پوست دارای اسپاسم هستند که می تواند جریان خون را محدود کند. افراد مبتلا به رینود اغلب درد در انگشتان دست و پا، اغلب همراه با تغییر رنگ در پوست خود، به دلیل کمبود جریان خون در هنگام حملات زمانی که سرد یا تحت فشار روحی هستند، تجربه می کنند. در موارد جدی تر، می تواند باعث درد شدید یا زخم شود.

حدود 2 تا 5 درصد از جمعیت تحت تأثیر رینود قرار دارند. علیرغم اینکه این یک بیماری شایع است، مورد بررسی قرار نگرفته است و اطلاعات کمی در مورد علت ژنتیکی این وضعیت وجود دارد.

درمان های محدودی برای RP وجود دارد. پزشکان معمولاً توصیه می‌کنند که بیمار از استراتژی‌های «خودمدیریتی» مانند گرم نگه داشتن و اجتناب از محرک‌های حملات استفاده کند. در موارد شدید می توان داروها را تجویز کرد. اینها «داروهای تغییر کاربری» هستند، معمولاً داروهایی برای کاهش فشار خون بالا. اینها اغلب باعث عوارض جانبی شدید در بیماران می شوند. درک بهتر مکانیسم‌های ژنتیکی زمینه‌ای که باعث ایجاد RD می‌شوند برای ایجاد درمان‌های ایمن و مؤثر مورد نیاز است.

محققان به رهبری پروفسور کلودیا لانگنبرگ و پروفسور مایک پیتزنر که در سراسر PHURI و BIH کار می کنند، بزرگترین مطالعه ارتباط ژنومی (GWAS) را برای پدیده رینود انجام دادند. این تیم از سوابق سلامت الکترونیکی از Biobank بریتانیا، یک پایگاه داده زیست پزشکی در مقیاس بزرگ و منبع تحقیقاتی حاوی اطلاعات ژنتیکی و سلامتی از نیم میلیون شرکت‌کننده در بریتانیا، برای شناسایی بیش از 9000 نفر از افراد مبتلا به رینود استفاده کرد. این تیم همچنین از سوابق سلامت الکترونیکی حاصل از مطالعه ژن ها و سلامت دانشگاه ملکه مری استفاده کرد.

محققان تنوع در دو ژن را کشف کردند که شرکت کنندگان را مستعد پدیده رینود می کرد: یکی گیرنده آلفا-2A-آدرنرژیک آدرنالین، ADRA2A، یک گیرنده استرس کلاسیک است که باعث انقباض عروق خونی کوچک می شود.

مایک  پیتزنر، رئیس داده سلامت PHURI و یکی از رهبران گروه پزشکی محاسباتی در BIH توضیح می‌دهد: این زمانی که هوا سرد است یا شرایط ستیز و گریز برقرارهست منطقی است، زیرا بدن باید خون ارگان های داخلی را تامین کند.

با این حال، در بیماران رینود، این گیرنده به طور خاص فعال به نظر می رسید که می تواند اسپاسم عروقی را توضیح دهد، به ویژه در ترکیب با ژن دومی که ما پیدا کردیم: این ژن فاکتور رونویسی IRX1 است که ممکن است توانایی رگ های خونی برای گشاد شدن را تنظیم کند.

اگر تولید آن افزایش یابد، ممکن است ژن‌هایی را فعال کند که از شل شدن عروق منقبض شده جلوگیری می‌کنند. همراه با گیرنده آدرنالین بیش از حد فعال، این ممکن است منجر به عدم تامین خون کافی توسط رگ ها برای مدت طولانی تر شود که منجر به سفید شدن انگشتان دست و پا می شود.

محققان همچنین توانستند بخش‌هایی از یافته‌های خود را با استفاده از داده‌های شرکت‌کنندگان بنگلادشی بریتانیایی و پاکستانی از مطالعه ژن‌ها و سلامت دانشگاه ملکه مری تکرار کنند.

یافته‌های محققان همچنین به درک این موضوع کمک می‌کند که چرا برای اولین بار رگ‌های کوچک به شدت در بیماران واکنش نشان می‌دهند، حتی به ظاهر بدون محرک‌های خارجی، مانند قرار گرفتن در معرض سرما.

دکتر اما بلامونت، رئیس تحقیقات اسکلرودرمی و رینود در بریتانیا (SRUK)، گفت: رینود یک بیماری دردناک و مزمن است که از هر ده نفر در بریتانیا یک نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. ما می‌دانیم که حملات می‌توانند توسط محرک‌های خاصی مانند سرما و استرس ایجاد شوند، اما درباره اینکه چرا برخی افراد رینود را تجربه می‌کنند و برخی دیگر تجربه نمی‌کنند، نسبتاً اطلاعات کمی وجود دارد. برای میلیون‌ها نفری که با این بیماری زندگی می‌کنند، کارهای ساده روزمره می‌تواند یک چالش باشد، بنابراین تحقیقاتی مانند این، که درک ما از رینود و نقش ژنتیک ممکن است در ایجاد آن را به طور قابل توجهی ارتقا دهد، بسیار مهم است.

گام بعدی تأیید این یافته‌های مهم در گروه‌های جمعیتی متنوع‌تر و تأیید نتایج از طریق مطالعات عملکردی است. در صورت موفقیت، این یافته‌ها می‌تواند به ما کمک کند راه‌های درمانی جدیدتری را برای هدایت رینود به سمت درمان‌های بهتر، هدفمندتر و راحت تر برای بیماران باز کنیم.

این یافته ها می تواند به توصیه هایی برای بیماران برای کمک به مدیریت این بیماری منجر شود. به عنوان مثال، محققان نشان دادند که افرادی که به طور ژنتیکی مستعد سطوح پایین قند خون هستند، در معرض افزایش خطر پدیده رینود هستند و بنابراین بیماران باید احتمالاً از دوره‌های طولانی‌تر با قند خون پایین اجتناب کنند. یافته‌های آن‌ها حتی ممکن است به گزینه‌های درمانی جدید اشاره کند، همانطور که کلودیا لانگنبرگ توضیح داد: برای مثال، داروهایی که قبلاً تأیید شده‌اند که کم و بیش به طور خاص عملکرد ADRA2A را مهار می‌کنند، می‌توانند جایگزین داروهای قبلی باشند، مانند داروی ضد افسردگی میرتازاپین. من متقاعد شده‌ام که یافته‌های ما راهی به سوی داروهای مؤثر جدید ارائه می‌کند.

منبع: Nature Communications 

مترجم: کیانوش کرمی