داروی ام اس به روشی شگفت انگیز عمل می کند
به گزارش سیناپرس،داروهایی به نام اینترفرون بتا، از جمله درمان های رایج برای بیماری ام اس، هستند، که عود بیماری و سرعت زوال عملکرد حرکتی را کاهش می دهند. تصور می شود که اینترفرون بتا، پروتئینی که حاوی محفظه اتصال روی است، مولکول های پیش التهابی را کاهش می دهد و حتی تولید گونه های ضد التهابی را در بیماران ام اس افزایش می دهد.
طبق گزارش انجمن ملی مولتیپل اسکلروزیس، حدود 2.8 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به ام اس هستند. این بیماری خودایمنی به غلاف میلین، لایه ای عایق از پروتئین ها و چربی ها که در اطراف اعصاب پیچیده شده است، آسیب می رساند، و این امر منجر به اختلال در سیگنال دهی عصبی می شود. افراد مبتلا به ام اس معمولا مشکلاتی از جمله درد، بی حسی و اختلالات حرکتی را تجربه می کنند که با گذشت زمان بدتر می شوند.
سلول های سازنده میلین به آدنوزین تری فسفات (ATP) و اکسید نیتریک (NO) حساس هستند، مولکول هایی که به مقدار زیادی در خون و ضایعات مغزی بیماران ام اس یافت می شوند.به گزارش سیناپرس، با این که گلبول های قرمز می توانند مستقیماً NO آزاد کنند، اما همچنین می توانند با آزاد کردن ATP، تولید NO را در پوشش رگ های خونی تحریک کنند. سپس NO می تواند به اعصاب بیماران ام اس آسیب برساند.
روی، پپتید C – که همراه با انسولین توسط پانکراس ترشح می شود – و آلبومین، بازیگران کلیدی در فرآیند بعدی هستند و می توانند به گلبول های قرمز خون بچسبند. از آنجایی که اینترفرون بتا می تواند به روی متصل شود، به نظر می رسید که این دارو می تواند از طریق جذب این ماده معدنی به بیماران ام اس کمک کند، بنابراین محققان تمایل داشتند تحقیقات بیشتری در این باره انجام دهند.
محققان در بررسی های آزمایشگاهی خود، دریافتند که سلول های قرمز خون بیماران ام اس، دارای روی، پپتید C و آلبومین بیشتری نسبت به سلول های افراد گروه کنترل هستند. درمان با اینترفرون بتا این تداخل را در نمونه های ام اس تا سطوح کنترل کاهش داد.به گزارش سیناپرس، آلبومین، اتصال روی و پپتید سی به گلبول های قرمز ام اس را تقویت کرد و این اثر با درمان اینترفرون بتا از بین رفت.
به گزارش سیناپرس، محققان از این داده ها، نتیجه می گیرند که احتمالاً این دارو اتصال آلبومین را مهار می کند و آن را از انتقال محموله پپتید C و روی به گلبول های قرمز خون، به منظور ساخت NO باز می دارد.
نتایج تحقیقاتی فوق در مجله ACS Chemical Neuroscience منتشر شده اند.
ترجمه: سنا دلفیه
