بازگشت ماموت‌ها به حیات، یک گام به واقعیت نزدیک‌تر شد
نتایج تحقیقات صورت گرفته توسط متخصصان زیست‌شناسی تکاملی در دانشگاه شیکاگو می‌تواند به بازگرداندن این حیوانات منقرض شده بحیات یا دست‌کم، قرار دادن برخی از ویژگی‌های فیزیکی ماموت در فیل آسیایی منجر شود.
دی‌ان‌ای از موی دو ماموت کشف شده در سیبری استخراج شدند؛ یکی از ماموت‌ها حدود 20 هزار سال قبل جان خود را از دست داده و زمان مرگ حیوان دیگر نیز حدود 60 هزار سال قبل تخمین زده می‌شود.
بدلیل جد مشترک ماموت پشمالو و فیل آسیایی در 5 میلیون سال قبل، محققان موفق به مقایسه ژنوم حیوانات منقرض شده با پسرعموهای مدرن آنها (فیل‌های آسیایی) شدند.
محققان دریافتند، برخی از ژن‌های منحصربفرد ماموت، به زنده ماندن آنها در سرمای شدید عصر یخبندان کمک کرده بود. این ژن‌ها مسئول موهای کرکی و خزمانند، گوش‌های کوچکتر و دم کوتاه حیوان بودند که از اتلاف گرمای بدن از طریق این قسمت‌ها جلوگیری می‌کرد.
این موجودات عصر یخبندان، تفاوت‌های ژنتیکی خاصی در زمینه ذخیره‌سازی چربی و پردازش انسولین نیز با فیل‌های آسیایی دارند؛ از آنجاکه چربی نوعی عایق محسوب می‌شود، فیزیک و جثه درشت ماموت‌ها به آنها کمک کرد تا تندرای قطب شمال با دمای 50- درجه سانتیگراد را تحمل کنند.
ماموت و فیل دارای گیرنده‌های دمایی متفاوتی در بدن خود هستند که این گیرنده در بدن ماموت مانند یک سوئیچ بسته شده و باعث کاهش حساسیت به سرما و گرما می‌شد.
یافته‌های مطالعه جدید، ایده بازگشت ماموت‌ها به حیات را یک گام به واقعیت نزدیک‌تر کرد، اما نمی‌توان انتظار داشت که بزودی نمونه واقعی یک ماموت را مشاهده کرد؛ درعوض در گام نخست تلاش می‌شود تا یک حیوان ترکیبی (هیبریدی) یعنی فیل آسیایی با برخی ویژگی‌های فیزکی ماموت پشمالو ایجاد شود.
نتایج این تحقیق در مجله Cell Reports منتشر شد.
No tags for this post.
