مصرف مکرر آنتی‌بیوتیک و رشد کودکان
در این مطالعه، موشهای ماده با دو نوع آنتی‌بیوتیک که به طور گسترده‌ای برای درمان بیماریهای کودکان استفاده می‌شود، تحت درمان قرار گرفتند و مشخص شد که این موشها نسبت به موشهایی که تحت درمان قرار نگرفته بودند، وزن بیشتر و استخوانهای بزرگتری داشتند. هر دو آنتی‌بیوتیک در میکروبیوم روده اختلال‌هایی ایجاد کردند. «میکروبیوم» یا «ریزاندامگان همزیست» به تمام باکتریها و میکروبهای موجود در ناحیه‌ای از بدن مانند روده، پوست و دیگر اندامها گفته می‌شود که به طور بومی در این نواحی زندگی می‌کنند. هر میکروبیوم روده، مجموعه‌ای از میلیاردها میکروب است که در لوله گوارش ساکن هستند.
به طور کلی، موشها سه دوره کوتاه آموکسی‌سیلین ( آنتی بیوتیکی که میزان مصرف گسترده‌ای دارد)، تایلوسین ( آنتی بیوتیکی که معمولا برای کودکان استفاده نمی‌شود اما نماینده نوع رایج دیگری به نام ماکرولیدها است که به طور فزاینده‌ای در اطفال محبوب است) و یا ترکیبی از هر دو دارو را مصرف کردند. به منظور شبیه‌سازی اثرات استفاده آنتی‌بیوتیک برای بیماریهای اطفال، پژوهشگران دقیقا همان تعداد دارو را تجویز کرده و همان مقدار دارو را برای درمان حیوانات استفاده کردند که کودک معمولا به طور متوسط در دو سال اولیه زندگی خود آنها را دریافت می‌کند.
گروهی از موشها که هیچ دارویی مصرف نکرده بودند به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. محققان هشدار دادند که این مطالعه فعلا به موشها محدود شده است. با این حال، نتایج به دست آمده با مطالعات متعددی که به اثرات قابل توجه مصرف زودهنگام آنتی‌بیوتیک اشاره کرده بودند مطابقت دارد و مجموع این اطلاعات می‌تواند به دستورالعملها و نوع و مدت تجویز نسخه برای درمان بیماریهای اطفال به کودکان کمک کند.
پژوهش‌های قبلی نشان داده بودند مصرف آنتی‌بیوتیک در طول یک دوره بحرانی از رشد اولیه، باکتریهای روده را دچار اختلال کرده و به طور دائم برنامه‌ریزی سوخت و ساز بدن را تغییر می‌دهد که این به نوبه خود زمینه را برای چاقی کودک آماده‌سازی می‌کند. مطالعه جدید از تمام مطالعات قبلی حمایت کرده و علاوه بر آن نشان می‌دهد که دوره‌های مصرف کوتاه مدت تایلوسین با دوز بالا، اثر بارزتر و طولانی‌تری بر افزایش وزن دارد در حالیکه، مصرف آموکسی‌سیلین بیشترین اثر را روی رشد استخوانها که پیش‌درآمد بلند شدن قد است دارد.
بر اساس اطلاعات مربوط به توالی DNA، این مطالعه نشان داد که هر دو آنتی‌بیوتیک از طریق تغییر دادن محیط زیست میکروبیومهای روده اختلال ایجاد می‌کنند. داروها نه تنها گونه‌های باکتریایی، بلکه تعداد نسبی ژنهای میکروبی مربوط به عملکردهای متابولیکی خاص را نیز تغییر می‌دهند.
محققان این تغییر گسترده را به یک کشور تشبیه کردند که در آن بیشتر ساکنان، کشاورزانی هستند که مواد غذایی را تولید می‌کنند و سپس به طور ناگهانی همه آنها به بازرگانانی تبدیل می‌شوند که به تجارت مشغولند. مشابه این تغییر اساسی در میکروبیومها رخ می‌دهد؛ با این حال هنوز مفاهیم در مورد میکروبیومها به طور کامل مشخص نشده است.
بنابراین تعداد دوره‌های مصرف آنتی‌بیوتیک بسیار مهم است. پس از دوره دوم مصرف آنتی‌بیوتیک یک وقفه کوتاه از فرآیند بلوغ و یک وقفه طولانی‌تر پس از سه دوره مصرف این دارو وجود دارد.
علاوه بر این، مطالعه نشان داد که میکروبیومهایی که در معرض آنتی‌بیوتیک قرار می‌گیرند ممکن است کمتر نسبت به تغییرات زیست‌محیطی سازگار باشند. هنگامی که محققان به موشهای جوان، برای مثال در چهل و یکمین روز، یک رژیم غذایی پرچرب دادند، میکروبیومهای موشهای گروه کنترل همگی در عرض یک روز برای انطباق با شرایط جدید، تغییر و انتقال یافتند. در بین موشهای تحت درمان با آموکسی‌سیلین، بعضی از میکروبیومها در یک روز تغییر یافته و موشهای دیگر برای این تغییر و انتقال، 2 هفته وقت نیاز داشتند. در موشهای تحت درمان با تایلوسین، برخی از میکروبها با رژیم غذایی پرچرب، حتی تا چند ماه بعد هم سازگار نشدند.
رویهم رفته، پژوهشگران می‌گویند که اثرات بارزتر تایلوسین بر افزایش وزن و اختلال در عملکرد میکروبیومها با توجه به افزایش محبوبیت آنتی‌بیوتیک ماکرولیدی برای کودکان، نگران کننده است. شواهد نشان می‌دهد به آگاهی بیشتری از جنبه‌های منفی مصرف بیش از حد آنتی‌بیوتیک نیاز است.
این پژوهش به تازگی در نشریه Nature Communications منتشر شده است.
No tags for this post.
