مسوولان به معنای کلماتی که به کار می برند، توجه کنند

تهران نیز چند وقتی است به جرگه شهرهای هوشمند پیوسته است به گونه ای که، در رابطه با هوشمندسازی این کلانشهر صحبت های زیادی به گوش می رسد که البته با انتقاداتی هم رو به روست.

یکی از منتقدان تهران هوشمند در گفتگو با سیناپرس با بیان اینکه، در این حوزه با دو مفهوم شهر هوشمند و هوشمندسازی بخش هایی از خدمات شهری مواجه هستیم، گفت: در سراسر دنیا وقتی صحبت از شهر هوشمند می شود، به این معناست که کلونی هایی را جدا از شهر سنتی قدیمی ایجاد می کنند و از همان ابتدا ساخت و ساز، معماری، دستورالعمل و ارکان مبتنی بر صنعت و تکنولوژی نسل چهارم است.

دکتر حسن نجفی سولاری افزود: چون اساس شهر بر پایه تکنولوژی است،حتی مصالح ساختمانی نیز مبتنی بر تکنولوژی نسل چهارم است. بنابراین، همه امکانات از ابتدا بر مبنای هوشمندسازی سیستم، پایه گذاری می شود و می توان از آن تحت عنوان شهر هوشمند نام برد. به عنوان مثال در ژاپن، استرالیا، دوبی و… چنین شهرهایی وجود دارند. اما این معنا و مفهومش آن نیست که بتوانیم یک شهر کهنه و قدیمی را هوشمند کنیم.

وی افزود: اما می توانیم اینگونه ادعا کنیم که خدمات شهر تهران، هوشمند می شود که امری قابل قبول است. به عنوان مثال سامانه اتوبوس های تندرو شهر تهران می تواند هوشمند شود یا اینکه ادعا کنیم که دولت الکترونیک را در شهر حاکم می کنیم.

بنابراین، مفهوم «تهران، شهر هوشمند» که اکنون مطرح شده است را مربوط به نوع دوم هوشمندسازی بدانیم و دراین صورت اصطلاح «هوشمندسازی خدمات شهر تهران» را جایگزین آن کنیم.

تهران هوشمند نمی شود

نجفی سولاری ادامه داد: سوالی که در اینجا پیش می آید این است که آیا خیابانی در تهران وجود دارد که هوشمند باشد؟ در پاسخ باید گفت در تهران خیابانی وجود ندارد که استهلاک انرژی در آن صفر باشد و وقتی خودروها در آن حرکت می کنند انرژی ناشی از اصطکاک لاستیک ماشین ها تبدیل به انرژی الکتریکی شده و سیستم هار روشنایی آنجا را تامین کند یا اینکه انرژی نسل چهارم در تمام ساختمان ها موجود باشد، یعنی اینکه پنل های خورشیدی نصب شده باشد که انرژی ساختمان را تامین کند و آلودگی زیست محیطی در آن نزدیک به صفر باشد.

این پژوهشگر و استاد دانشگاه ادامه داد: شهر هوشمند ویژگی هایی دارد که با توجه به ساختار شهر تهران چنین چیزی نشدنی است. ما نمی توانیم به کلانشهرهایی مانند تهران، مشهد، نیویورک، لندن و… مفهوم شهر هوشمند را اطلاق کنیم.

وی اظهار کرد: حال فرض می کنیم که این مفهوم نادرست را بپذیریم و بگوییم شهری که مجموعه خدمات جامعه مدنی آن مبتنی بر هوشمندسازی سرویس ها و خدمات باشد، یک شهر هوشمند است.

سوالی که در اینجا پیش می آید این است که در چنین شهری اگر یک شهروند به صورت ناگهانی به دارویی کم یاب احتیاج داشته باشد، می تواند به راحتی و با استفاده از اپلیکیشن موبایلی این دارو را تهیه کند؟ پاسخ مشخص است. این بدان معناست که یکی از اضطراری ترین سرویس ها حوزه سلامت است، هنوز به صورت کامل هوشمند نیست.

نجفی سولاری افزود: از سوی دیگر اینکه اگر فردی کارت ملی خود را گم کند آیا سیستمی وجود دارد که همه نهادها و مراکز به صورت شبکه ای به هم متصل باشند و فرد از طریق اپلیکیشنی بتواند به کل کشور اعلام کند که کارت ملی اش مفقود شده و خیالش راحت شود که هیچ گونه سوءاستفاده ای از آن صورت نمی گیرد؟ پاسخ این سوال هم کاملا واضح است.

وی ادامه داد: از این موارد و هزاران موارد دیگر نشاندهنده آن است که سیستم های خدماتی شهر تهران هم هنوز هوشمند نیستند. البته برخی از سازمان ها و نهادهای کشور توانسته اند یکسری خدمات الکترونیک به شهروندان ارائه دهند که از آن تحت عنوان دولت الکترونیک یاد می شود، اما دولت هوشمند این نیست و خدمات الکترونیک یک لایه پایین تر از مفهوم دولت هوشمند است.

نجفی سولاری تاکید کرد: با توجه به مباحث یاد شده انتظار می رود، مسوولان و دست اندرکاران این امر بیشتر به کلمات و اصطلاحاتی که به کار می برند و معنای آنها توجه کنند.

گزارش: هانیه حقیقی

No tags for this post.