سینوزیت قارچی و اهمیت درمان آن
سینوزیت یا به بیان بهتر «رینوسینوزیت» یک بیماری شایع در بین افراد مختلف است که در اثر التهاب سینوس ها و بینی به وجود می آید. نوع مزمن این بیماری که دارای پروسه التهابی با قابلیت عود مجدد است با وجود تلاش های مختلف برای درمان دارویی، معمولا بیش از 12 هفته به طول می انجامد. فقط در آمریکا سالیانه حدود 31 میلیون نفر از این بیماری رنج می برند.
علایم شایع بیماری رینوسینوزیت، احتقان بینی و سرفه های مکرر است که در نوع میکروبی و قارچی آن تفاوتی ندارد. نوع قارچی و آلرژیک این بیماری که در 2 تا 4 درصد بیماران مشاهده می شود در اثر ورود اسپور قارچ های مختلف که در هوا پراکنده هستند به درون مجرای تنفسی به وجود می آید. نوع قارچ مربوطه می تواند از طریق کشت های آزمایشگاهی تعیین شود. سینوزیت های قارچی بیشتر با نقص سیستم ایمنی در افراد مرتبط هستند. در این بیماری، عفونت با قارچ هایی مانند آسپرژیلوس بسیار شایع است، ولی عفونت با موارد دیگری نظیر قارچ های خانواده موکوراسه نیز اتفاق می افتد.
گروهی از محققان کشورمان از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، به منظور بررسی عفونت قارچی ایجاد شده در مبتلایان به سینوزیت مزمن و همچنین تعیین حساسیت این گونه قارچ ها به داروهای ضد قارچ مختلف، پژوهشی را به انجام رسانده اند که نتایج آن در مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی اراک سال هجدهم شماره 3 منتشر گردیده است.
این مطالعه مقطعی بر روی 102 بیمار انجام گردیده و معیار ورود به آن، ابتلا به رینوسینوزیت مزمن و نداشتن نقص سیستم ایمنی و همچنین بیماری مهاجم قارچی بوده است. بیماران مورد نظر که بر اساس نظر پزشک نیاز به جراحی آندوسکوپیک سینوس داشتند، ضمن جراحی مورد نمونه برداری نیز قرار گرفتند. سپس نمونه های جمع آوری شده از بیماران برای انجام آزمایش های مربوطه به آزمایشگاه قارچ شناسی مرکز تحقیقات میکروب شناسی بالینی استاد البرزی و همچنین آزمایشگاه پاتولوژی ارسال گردید.
بر اساس آمار بیماران تحت آزمایش، 59 نفر از آن ها مرد و 43 نفر زن بوده و میانگین سنی آن ها 38 سال بوده است. حدود 14 درصد از این بیماران سابقه مصرف سیگار و حدود 37 درصد نیز سابقه آلرژی داشتند.
از نمونه های جمع آوری شده از بیماران، قارچ های آسپرژیلوس فومیگاتوس، آسپرژیلوس فلاووس، پنی سیلیوم و آلترناریا جداسازی گردید و برای بررسی تاثیرپذیری و یا مقاومت آن ها به داروهای ضد قارچ آمفوتریسین B، کسپوفانجین، وریکونازول، فلوکونازول، پوساکونازول، ایتراکونازول و کتوکونازول بررسی هایی انجام شد.
نتایج مطالعه نشان می دهد که همه قارچ های جداشده از نمونه های بیماران جزو قارچ های رشته ای بوده و حساسیت خوبی به داروهای آمفوتریسین B و وریکونازول نشان می دهند. ولی برخی از گونه های آسپرژیلوس نسبت به داروهای ایتراکونازول و کسپوفانجین مقاومت نشان می دهند. 
محققین بر اساس نتایج به دست آمده از آزمایشات اظهار داشته اند بیماری سینوزیت مزمن قارچی، درصدی از مبتلایان به رینوسینوزیت های مزمن را حتی در افرادی که دچار نقص سیستم ایمنی بدن نیستند دربر می گیرد. از آن جایی که عامل اصلی رینوسینوزیت های مزمن، عوامل میکروبی هستند، در مرحله اول، درمان ضد میکروبی برای بیماران در نظر گرفته می شود و متاسفانه توجه کمتری به نوع قارچی این بیماری می شود. این در حالی است که تشخیص سریع این گونه بیماران که مبتلا به سینوزیت نوع قارچی هستند در کنار تعیین حساسیت دارویی گونه های قارچی جداشده، می تواند منجر به کاهش هزینه های درمان گردیده و به بهبود سریع بیماران کمک نماید.
گفتنی است رینوسینوزیت مزمن بیشتر در بیمارانی که به طور هم زمان دچار بیماری هایی مثل آسم، آلرژی های محیطی و انسدادهای ریوی هستند دیده می شود. ضمنا افرادی که شدیدا سیگار می کشند به علت کم کاری مژک های مسیرهای تنفسی در معرض این بیماری و بیماری های آلرژیک قرار دارند.
منبع: بدیعی، پ.، گندمی، ب.، سبز، غ. و جعفریان، ح. 1394. بررسی فراوانی رینوسینوزیت هاي قارچی و تعیین حساسیت گونه هاي جدا شده نسبت به داروهاي ضد قارچی در شیراز، ایران. مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی اراک، سال هجدهم، شماره 3، ص‌ص 8-1
No tags for this post.
