مننژیت ، اصلی ترین عامل مرگ نوزادان روزگار باستان
در سال 1930 میلادی ، در حین کاووش های باستان شناسان در شهر آتن ، در داخل یک چاه موجود در بازار این شهر باستانی ، بقایای صدها اسکلت به دست آمد که نیمی از ان ها به حیواناتی از جمله سگ ها تعلق داشته و نیمی دیگر از این استخوان ها ، متعلق به نوزادان انسان بودند . نوع ترکیب این استخوان ها و نا متجانس بودن قرار گرفتن استخوان انسان و سگ در کنار یکدیگر به همراه تعداد بسیار زیاد اسکلت های متعلق به نوزادان در این محل ، برای دهه های متمادی به عنوان یک پرسشی بی پاسخ برای پژوهشگران باقی ماند . به تازگی تیمی از پژوهشگران به سرپرستی ماریا لیستون Maria Liston و تیمی از زیست انسان شناسان دانشگاه واترلو University of Waterloo در کانادا ؛ در حال بررسی و مطالعه این بقایای اسکلتی هستند . این آزمایش ها نشان می دهد که در این محل 450 اسکلت نوزاد وجود دارد که برخی از ان ها در سن کمتر از یک هفتگی خود درگذشته اند . نتایج آنالیز استخوان این کودکان راز مرگ آن ها را مشخص کرد . بر اساس این تحقیقات ، بیشتر این نوزادان بر اثر ابتلا به مننژیت در گذشته اند که به گفته پژوهشگران ؛ دلیل این موضوع نیز استفاده از تیغ های غیر استریل جهت بریدن بند ناف آن ها است . مابقی نوزادان نیز به دلیل ابتلا به سایر بیماری هائی که اثر آن ها بر استخوان بندی انسان باقی نمی ماند ، درگذشته اند .
این بقایای استخوانی توسط باستان شناسی با نام سوزان روتروف Susan Rotroff از دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیز Washington University in St. Louis مورد بررسی و آزمایش تعیین سن قرار گرفته و مشخص شد که اکثر این اسکلت ها در بازه زمانی میان سال های 165 تا 50 پیش از میلاد درگذشته اند . در این دوره زمانی کودکان یونانی و رومی تا پیش از سن ده روزگی فاقد نام بوده و در صورتی که برای ده روز زنده می ماندند ، برای آن ها مراسمی ویژه برگذار شده و طی این مراسم ، نام نوزاد تازه متولد شده ، انتخاب می شد .
لاین اشنایدر Lynn Snyder که یک متخصص جانور باستان شناس محسوب می شود در رابطه با این موضوع گفت : " بر اساس رسم آن روزگار ، کودکانی که پیش از برگزاری جشن نامگذاری از دنیا می رفتند به داخل این چاه افتاده و احتمالا بر اساس سنت جاری در بین این مردم ، یک سگ نیز به همراه آن ها قربانی شده و به داخل چاه انداخته می شد . "
به گفته پژوهشگران ، در بدن هیچ یک از این نوزادان اثری ضربه و آسیب جسمی دیده نمی شود و تنها در جمجه تعدادی از آن ها ترک هائی دیده می شود .
No tags for this post.
