برابری ذهن هنری بیماران روانی با دیگر هنرمندان

بیماری ‌های روانی گروهی از بیماری‌ ها هستند که نه تنها باعث ناتوانی در افراد شده بلکه می توانند زمینه ساز برخی از بیماری ها شوند. این اختلالات حتی گاهی عامل مستقیم مرگ نیز به حساب می آیند.

بنابر گفته احمد حاجبی، مدیرکل سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد وزارت بهداشت، هم اکنون ۲۳.۶ درصد مردم جامعه به یکی از اختلالات روانی مبتلا هستند اما ۶۳ درصد این مبتلایان فکر می کنند خودشان خوب می شوند و برای درمان مراجعه نمی کنند.

به گفته امیرحسین جلالی، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران نیز در همه افراد ژن های آسیب پذیر وجود دارد اما وقتی خانواده و فضای اجتماعی متشنج و پرتنش باشد، این ژن ها رشد کرده و بروز می یابند و فرد را دچار اختلالات روانی می کنند.

احمدعلی نور بالا، مشاور وزیر بهداشت در امور روانپزشکی نیز در این خصوص اظهار کرده است: پژوهش های متعدد نشان می دهند که ۵۰ درصد اختلالات و تنش های شدید روانی مردم به مسایل اقتصادی از جمله بیکاری، مسکن، درآمد پایین و آینده شغلی ارتباط دارد. در این میان اختلالات روانی مانند افسردگی و اضطراب ۱۴ درصد کل بار بیماری های کشور را به خود اختصاص می دهند.

امروزه به واسطه رشد این مشکلات و اختلالات، راه های درمانی این بیماری ها نیز گسترش یافته اند. هنر درمانی در کنار درمان های پزشکی، یکی از روش هایی است که می تواند به افراد کمک کند تا این شکاف های ارتباطی پر و آرامش را بار دیگر به روان فرد باز گردد؛ روش درمانی که از دیرباز مورد تایید و استفاده بسیاری از روانشناسان قرار گرفته است.

نقاشی از جمله هنرهایی است که می تواند در این زمینه نقش موثری ایفا کند زیرا ذهن بیماران روانی، هرچند که در ارتباط آنها با جهان واقع، به شکلی متفاوت عمل کرده و زندگی اجتماعی آنها را با مشکل روبرو می سازد اما در شکل گیری نقاشی های آنها، امتیازاتی را در اختیارشان می گذارد که شاید تنها در آثار نوابغ جامعه هنری یافت شود. از همین روست که بسیاری از هنرمندان سرشناس در طول تاریخ، با چنین بیماری هایی در گیر بوده اند؛ تفاوت آنها در مهارت و دانش هنری آنها بوده است که توانسته ذهن ایشان را به بهترین شکل بازنمایی کند.

پوریا درویش رحیم آبادی، دانش آموخته دانشکده هنر و معماری دانشگاه علم و فرهنگ با راهنمایی دکتر علی اصغر میرزایی مهر به منظور دستیابی به ذهن و جهان بیماران روانی از طریق نقاشی های آنها، پژوهشی انجام داده و  تفاوت میان آثار این افراد با هنرمندان و همچنین اشتراکات،  تمایزات و ویژگی های بارز و نشانه های بصری آثار این بیماران را مورد بررسی قرار داده است.

یافته ها و نتایج این مطالعه نشان می دهد که بیماران روانی، هرچند از نظر اجتماعی متفاوت محسوب می شوند اما در ادراک و بیان هنری تفاوت چندانی با هنرمندان ندارند و آنچه میان اثر این افراد با هنرمندان فاصله می اندازد، بیشتر مرتبط با استعداد و مهارت های آنهاست تا ذهن شان که نقطه ای تمایز آنها محسوب می شود.

تالیف: فرزانه صدقی

No tags for this post.