شناسایی متابولیت نوعی داروی کارآمد سرطان پروستات

 شریفی و همکارانش از دانشگاه کلیولند امریکا دریافتند، داروی abiraterone در هر دوی بیماران و مدل‌های حیوانی مبتلا به سرطان پروستات که این دارو را مصرف می‌کنند، توسط نوعی آنزیم ویژه به D4A) Δ4-abiraterone) فعال‌تری تبدیل می‌شود و D4A در مبارزه با تومور پروستات عملکرد بهتری از خود داروی abiraterone دارد.محققان متوجه شدند D4A در مقایسه با abiraterone در کشتن سلول‌های سرطانی پروستات بدخیم کارآمدتر است و این بدین معناست که تعدادی از بیماران می‌توانند از درمان‌شدن با D4A نفع ببرند.

سلول‌های سرطان پروستات توسط آندروژن‌ها (هورمون‌های مردانه) نیرودهی و تغذیه می‌شوند. زمانی که سرطان پروستات گسترش می‌یابد، درمان محرومیت از آندروژن برای قطع تجهیزات سوختی تومور به کار می‌رود، با این حال، تومورهای متاستاز بدخیم می‌توانند در مقابل این نوع درمان مقاوم شوند.

دکتر شریفی پیش‌تر و در سال 2013 در مقاله‌ای نوعی جهش ژنتیکی را توصیف کرده بود که سلول‌های سرطان پروستات را قادر می‌سازد هورمون‌های خودشان را برای تولید غذای مورد نیاز تولید کنند و چنین موضوعی این سلول‌ها را در مقابل درمان‌های محرومیت از هورمون مقاوم می سازد.

داروی Abiraterone از طریق مسدودکردن آنزیمی به نام CYP17A1 در درمان پروستات عمل می‌کند که این آنزیم برای تولید آندروژن حیاتی است. تیم شریفی دریافت داروی فعال‌تر D4A این آنزیم و همچنین دو آنزیم دیگر مسؤول تولید آندروژن‌ها را مهار کرده و همچنین گیرنده آندروژن را مسدود می‌کند؛ این موضوع آندروژن‌های موجود را غیرفعال می‌کند.دانشمندان دریافتند 12 بیماری که با abiraterone فعال درمان شده بودند، دارای سطوح قابل‌شناسایی D4A بودند و سطوح D4A در میان بیماران متغیر بود.

دکتر شریفی در این باره گفت: تحقیقات بیشتری برای آشکارسازی مکانیسم‌های دقیق دخیل در این فرآیند لازم‌اند اما ما پیش‌بینی می‌کنیم که درمان مستقیم با D4A می‌تواند شانس زنده‌ ماندن را در تعدادی از بیماران مبتلا به سرطان پروستات متاستاز افزایش دهد.

وی افزود: تحقیقات بیشتر به ما در پیشرفت‌دادن فهرست نشانگرهای زیستی بالقوه برای پیش‌بینی این موضوع که کدام بیماران به D4A واکنش نشان می‌دهند، کمک خواهد کرد.سرطان پروستات، شایع‌ترین سرطان در میان مردان است و هر سال در ایالات متحده 240 هزار نفر به این بیماری مبتلا می‌شوند. به گزارش ایسنا، جزئیات این موفقیت علمی در مجله Nature ارائه شد.

No tags for this post.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا