مارها دست و پا داشتند!

تصور می شود مارها بین 100 تا 150 سال قبل پاهای خود را از دست داده باشند اما بحث درباره اینکه آیا اجداد آنها در آب یا خشکی زندگی می کرده اند، هنوز در جریان است.

در تحقیقاتی محققین فسیل جمجمه 90 میلیون ساله یک خزنده آرژانتینی را مورد بررسی قرار دادند واعلام کردند احتمالا معمای تکامل مارها و از دست دادن پاهایشان را حل کرده اند.نتایج این تحقیقات که در مجله آمریکایی Science Advances نیز منتشر شده است، نشان می دهد؛ اجداد مارها برای زنده ماندن و شکار درون حفره های زیرزمین پاهایشان را از دست دادند.

دانشمندان اعلام کردند که کانال های استخوانی و حفره های آن که مشابه آنها نیز در استخوان مارهای امروزی نیز دیده می شود سیستم شنوایی و حفظ تعادل جانور را کنترل می کنند. آنها مدلهای مجازی سه بعدی از این ساختار ارایه کردند تا بافت استخوانی مورد نظر در فسیل را با مارها و مارمولکهای امروزی مقایسه کنند.

آنها  در خلال بررسی های خود متوجه ساختار ویژه ای درون بافت استخوانی حیواناتی شده اند که به طور فعال در حفره های زیرزمینی زندگی و شکار می کنند. آنها متوجه شده اند که این ساختار در گوش مارهای امروزی که در آب یا روی زمین زندگی می کنند وجود ندارد.

پیش از این نیز دانشمندان معتقد بودند مارها برای سازگاری با محیط و شنا کردن در اقیانوس پاهایشان را از دست دادند.  

شکل گیری یک بدن دراز و بدون پا می تواند برای زندگی زیر آب مفید باشد ،زیرا شنا کردن را آسان تر می کند. اما این شکل بدن برای زندگی روی خشکی هم می تواند مزایایی داشته باشد و لانه سازی و شکار در زیر زمین را ساده تر می کند.

به هر حال دانشمندان معتقدند هنوز می توان آثاری از پا را در بعضی گونه های مارها مشاهده کرد : مارهای بوا و پیتون ها، باستانی­ ترین مارهای فعلی، در زیر عضلات نزدیک دم خود، استخوان های کوچک پا دارند؛ اما در مارهایی که قدمت بیشتری دارند این استخوان ها به طور کامل از بین رفته اند.

مترجم: محسن حدادی

No tags for this post.