اختلالی به نام اعتیاد به بازی کردن

ما درباره ویژگی هایی که می تواند بازی کردن را اعتیادآور و زیانبار کند نیاز به تحقیقات مستقلی داریم. این نیاز بویژه با توجه به نوآوری های تکنولوژیک مانند یادگیری ماشین (تنظیم و کشف شیوه‌ها و الگوریتم‌هایی که بر اساس آن‌ها رایانه‌ها و سامانه‌ها توانایی یادگیری و پیشرفت پیدا می‌کنند) و خریدهای داخل بازی (تراکنش های ریز) بیشتر احساس می شود.

میزان آسیب پذیری بازی کنندگان همراه با عوامل محیطی بر شروع، پیشرفت و تکرار آسیب های بازی تاثیر می گذارد. باید توجه کرد که بازی ها محصولات غیر استانداردی هستند که برای جلب توجه کاربران و ادامه بازی تا بی نهایت طراحی شده اند.

شرکت ها اغلب بازی ها را طوری طراحی می کنند که به کاربر همیشه و بلافاصله جایزه می دهد و دارای روایت های پیچیده و محیط مجازی سه بعدی است.

تکنولوژی های بازی می تواند رفتار بازی کنندگان را تحت نظر و از آن یاد بگیرد و بر همین اساس محتوای آنها تطبیق پیدا می کند. بازی های موبایلی پولی از ردیابی رفتاربرای تغییر شرایط داخل بازی استفاده می کنند تا کاربران را به پرداخت دائمی پول و ادامه بازی  تشویق کنند.

مطالعات تا کنون بر تعداد لایک های بازی های آنلاین چند نفره (مثلا World of Warcraft) متمرکز بوده است. اما نسل جدید بازی های چند نفره آنلاین دارای میدان جنگ (که معروفترین آنها League of Legends است) و ژانر بتل رویال(بازی های چند نفره ای که در آن آخرین کسی که بتواند زنده بماند برنده است) از آنها پیشی گرفته اند.

محققان باید بار دیگر بررسی کنند که این بازی ها چه تاثیراتی بر کودکان و بزرگسالان دارند. با درک اثرات خطرناک بازی ها، باید مسائل اخلاقی در طراحی بازی ها مد نظر قرار گیرد تا به افرادی که بازی کردن برای آنها به یک مساله تبدیل شده کمک کند.

البته محققان این سازمان تاکید می کنند که همه بازیکن های گیم ها در این گروه قرار نمی گیرند بلکه ۰.۲ تا ۱ درصد آنان دچار این اختلال هستند. پیش‌بینی می‌شود کشورهای جهان از سال ۲۰۲۲ اجرای برنامه‌های پیشگیری و درمان برای این اختلال را آغاز کنند.

مترجم: محسن حدادی

No tags for this post.