زعفران ناباروری در مردان را درمان می کند
توانایی باردار شدن در مردان تا حدود زیادی به تعداد، کیفیت، تحرک و شکل اسپرم بستگی دارد و اختلال در هر کدام از این فاکتورها می تواند باعث ناباروری در مردان شود. عدم تکامل و رشد بیضه، بیماری های دستگاه تناسلی، افزایش دمای اسکروتوم، مشکلات ایمنی، اختلالات غدد درون ریز، شیوه زندگی، عوامل محیطی و تغذیه ای به عنوان عوامل اصلی ناباروری مردان در نظر گرفته شده که می تواند بر روی پارامترهای اسپرم تأثیر منفی بگذارد.
گیاهان دارویی متعددی همراه با خواص ضد باروری و تقویت باروری در جهان وجود دارند که در طول تاریخ برای کاهش و افزایش قدرت باروری در مردان مورد استفاده قرار گرفته اند. در سال های اخیر با توجه به روشن شدن اثرات منفی داروهای شیمیایی بر روی انسان، مجددا تمایل به استفاده از داروهای گیاهی در بین زنان و مردان رو به افزایش است.
داروهای گیاهی جایگزین مناسبی برای داروهای معمولی هستند. درمان ترکیبی، با استفاده از هر دو طب گیاهی و طب مرسوم، باعث شده است که طب گیاهی در دنیای امروزه مهمتر از قبل جلوه کند. با توجه به هراس مردان از نازایی توجه به گیاهان دارویی مؤثر در باروری مردان، بسیار مهم است.
گیاهان جعفری، سیر، بابونه آلمانی، زعفران تقویت کننده باروری مردان هستند. از سوی دیگر، استفاده از گیاهان دارویی با خاصیت تقویت باروری مردان می توانند به عنوان جانشین یا مکمل داروهای شیمیایی مؤثر بر باروری مردان مورد استفاده قرار گیرند.
زعفران در طب سنتی به عنوان یک داروی تقویت کننده نیروی جنسی مشهور است، زعفران از آسیب دیدن کروموزوم ها جلوگیری کرده و باعث تعدیل پراکسیداسیون چربی ها می شود، ضمن اینکه به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی و منبع سرشار ریبوفلاوین است.
زعفران از طریق تقویت سیستم دفاع آنتی اکسیدانی علاوه بر اینکه باعث کاهش استرس های اکسیداتیو می شود، می تواند بر افزایش طول عمر اسپرماتوزئیدها و تعداد اسپرماتوزئیدهای زنده نیز تأثیر گذار باشد.
نتایج مطالعه ای با هدف تعیین تأثیر عصاره زعفران بر بافت بیضه انجام شد، نشان داد تزریق 100 میلی گرم/کیلوگرم عصاره زعفران به مدت 20 روز باعث افزایش معنی دار تعداد اسپرماتوسیت های اولیه می شود و از این طریق به عنوان تعدیل کننده فعالیت های دستگاه تولید مثل جنس نر عمل می کند.
ترکیبات موجود در کلاله زعفران علاوه بر تأثیر مستقیم بر فرآیندهای استروئیدوژنز سلول های لایدیگ و اسپرماتوژنز، از طریق تحریک تولید هورمون هایFSH ، LH و تستوسترون باعث تکثیر سلول های اپی تلیال لوله های اسپرم ساز و افزایش فعالیت سلول های لیدیگ می شوند و به این ترتیب باعث افزایش میزان اسپرماتوسیت ها و اسپرماتوژنز می شود.
