ژنی که باعث خنده می شود

به گفته کلادیو هاس، روانشناس و محقق دانشگاه نرس وسترن ایلینویز آمریکا اینکه عده ای بسیار می خندند و عده ای ظاهر کمتر شادی دارند و کمتر از سایرین می خندند یکی از مسائل ناشناخته علمی است. وی می افزاید: در مورد این مسئله فرهنگ و شخصیت افراد  نقشی کلیدی بازی می کند اما تحقیقات ما نشان می دهد که DNA افراد نیز از مسائل مهم و مرتبط با این موضوع است.

پیش از این بسیاری از بیماری های روانی همانند افسردگی به ژن افراد نسبت داده می شد اما نتایج مطالعات اخیر نشان می دهد که این بیماری ها می تواند به تجربیات افراد و پستی بلندی هایی که انها در زندگی خود تجربه می کنند مرتبط باشد.

سروتونین و مغز انسان 

مغز انسان برای تلطیف حالت های مختلف رفتاری و احساسی وی ماده شیمیایی سروتونین را ترشح می کند. بعضی از سلول های عصبی مغز با استفاده از ترشح سروتونین در فاصله خالی میان خود و سلولی دیگر با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند و به گفته دکتر کیت یانگ ،پژوهشگر بخش علوم سلامت دانشگاه تگزاس و محقق موسسه تگزاس مرکزی این سروتونین مادامی که پروتئینی به نام حامل سروتونین روی غشای سلولی بنشیند و این ماده شیمیایی را به داخل سلول بازگرداند در داخل فضای خالی ذکر شده گردش می کند.

چند دهه پیش دانشمندان با ساخت داروی ضد افسردگی به نام مهارکننده جاذب سروتونین (SSRIs  ) این حامل ها را متوقف کردند. سپس  به بررسی ژن های مرتبط با این حامل ها پرداختند تا ببینند که آیا این ژن ها نقشی در بوجود آمدن بیماری های روانی دارند یا خیر.

در دهه 90 محققان با تمرکز روی ژنی موسوم به 5HTTLPR که روی تعداد حامل های سروتونین کپی برداری شده توسط بدن اثر دارد تحقیقات خود را ادامه دادند. هر فرد دو کپی از این حامل ها را از هر کدام از والدین خود به ارث می برد و همچنین دو حامل از ژن مورد نظر یکی بلند و یکی کوتاه در تمام انسان ها وجود دارد. در طول دو دهه گذشته نتایج تحقیقات بیشماری آلل های کوتاه ژن ها را به رفتار های منفی و نامناسبی همانند افسردگی , گوشه گیری از فعالیت های اجتماعی و استرس بیش از اندازه که از افراد مختلف سر می زند نسبت داده اند.

همه چیز در ژنها نهفته است

اما اگر این ژن ها مضر هستند پس چرا در بیشتر افراد وجود دارند؟  به عنوان مثال در تحقیق اخیری که روی افراد مختلفی به انجام رسید این ژن های کوتاه از میان هر 10 نفر در 7 نفر دیده شد و این مسئله باعث شد تا هاس و همکارانش روی اینکه آیا این ژن ها نقشی در رفتارهای مثبت و منفی ما انسان ها بازی می کنند به تحقیق و بررسی بپردازند. برای شروع دانشمندان داده های به دست آمده از فیلم های گرفته شده از سه آزمایش مختلف زیر را تحلیل کردند.

در اولین آزمایش کارتنی به نام The Far Side برای گروه اول به نمایش در آمد , در آزمایش دوم به گروهی دیگر کلیپی از فیلم Stranger than Paradise, نشان داده شد و در آزمایش آخر فیلمی از بحث و جدل یک زوج نمایش داده شد. در آخر از بزاق دهان تمام افراد شرکت کننده در این آزمایش ها برای بررسی آرایش ژنتیکی آن ها پس از مشاهده فیلم های مختلف نمونه هایی تهیه شد.

در ادامه اعضای تیم تحقیقاتی با کدگذاری حالات صورت افراد در حین مشاهده فیلم ها خنده های مودبانه , مصنوعی و واقعی را دسته بندی کردند. (به گفته هاس خنده های واقعی باعث جمع شدن عضلات دور چشم می شوند.)

مطابق آخرین نتایج بدست آمده از این سری آزمایش ها که هفته گذشته ارائه شد افراد دارای دو ژن کوتاه،بیشتر از سایرین می خندند و آن هایی که یک ژن کوتاه به همراه یک ژن با آلل بلند دارند متعادل تر بوده و آنهایی که هر دو ژن آنها بلند هستند کمتر از سایرین لبخند می زنند. انسان هایی که ژن های آنها دارای آلل کوتاه است فراز و نشیب بیشتری نسبت به افراد دیگر در رفتار خود تجربه می کنند و از لحاظ احساسی واکنش های شدیدی بروز می دهند. همچنین این آلل های کوتاه باعث حساسیت بیشتر این افراد در زمان مواجهه با اتفاقات بد و خوب زندگی می شود.

نتایج تحقیقات اخیر همخوانی دقیقی با نتایج بدست آمده توسط پروفسور یانگ دارد و در هر دوی این تحقیقات وجود ناحیه بزرگتری موسوم به تالاموس در مغز افراد دارای ژن های کوتاه نسبت به سایرین به چشم می خورد که به آنها در بوجود آمدن احساسات مختلف کمک می کند.

منبع

 

No tags for this post.