این برداشت شی چندان با واقعیت‌های فعالیت علمی سازگار نیست. هنگامی كه فعالیت علمی داخل نهاد تحقیقاتی با دانش‌آفرینی همراه است و سود نمادین حاصل می‌شود، افراد زیادی درگیر این فعالیت هستند. سود نمادین، بنا به بوردیو و شی، تنها سهم كسانی می‌شود كه در انتشار نتایج نامشان ظاهر می‌شود. اما كسانی هم هستند كه نامشان به هر دلیل در انتشارات مورد نظر ذكر نمی‌شود اما نقش سازنده‌ای در نوآوری داشته‌اند. دانشگران همکار این نقش گفتمانی را می‌پذیرند و برای صاحب آن امتیاز و اعتبار قائلند كه منجر به پذیرفتگی آنهایی می‌شود كه ظاهرا سود نمادین نبرده‌اند. دانشگری كه در یك فرایند علمی موفق به انتشارات علمی نمی‌شود الزاماً به این معنی نیست كه سود نمادین كسب نكرده است. استفاده از مفهوم پذیرفتگی در تعیین این نقش كارسازتر است. دانشگر در خلال فرایند علمی توانایی‌هایی بروز می‌دهد كه به پذیرفتگی وی در اجتماع علمی از یک طرف، و از طرف دیگر در آزمایشگاه یا نهاد تحقیقاتی كمك می‌كند و وی این پذیرفتگی را به اعتباری دو جانبه، چه در نهاد و چه در اجتماع، تبدیل می‌كند.
از این نویسنده بیشتر بخوانید:
به این ترتیب این فرایند علمی، یا به زبان شی فرایند هدف- وسیله- نتیجه است كه در كسب سود نمادین مؤثر است و نه تنها نتیجه. مفهوم پذیرفتگی به این واقعیت نزدیك‌تر است تا مفهوم سرمایهٔ نمادین؛ شی با وارد كردن مفهوم دانش‌آفرینی از درك واقعی‌تر فعالیت دانشگر دور می‌شود.
برگرفته از وبلاگ دکتر رضا منصوری-فیزیکدان برجسته و استاد دانشگاه صنعتی شریف
No tags for this post.