افزایش امید برای تولید واکسن سفلیس
براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO)، در سال 2012 حدود 10.7 میلیون فرد 15 تا 49 ساله به سفلیس مبتلا بودند و حدود 5.6 میلیون نفر، هر ساله در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.
باوجود تمامی تلاش ها برای ریشه کن کردن سفلیس (syphilis)، این بیماری به سرعت درحال افزایش است. این بیماری قابل انتقال از طریق جنسی، با پیامدهای جدی برای سلامت افراد همراه است. این بیماری، دومین علت مرده زایی و سقط جنین در جهان محسوب می شود. همچنین عدم درمان بیماری باعث بروز سکته مغزی، زوال عقل و سایر بیماری های عصبی می شود.
سفلیس از طریق باکتری ترپونما پالیدوم (treponema pallidum) ایجاد می شود. مطالعه سفلیس بسیار دشوار است، زیرا برخلاف بسیاری از بیماری های باکتریایی، امکان رشد آن در محیط آزمایشگاه یا در بدن موش وجود ندارد.
تنها حیوان حساس به سفلیس در محیط آزمایشگاه، خرگوش است؛ اما این عفونت به سرعت از بدن حیوان پاک می شود. بنابراین محققان برای بررسی سفلیس، به خرگوش هایی نیاز دارند که به طور منظم به سویه ای از باکتری ترپونما پالیدوم آلوده شوند.
باکتری عامل بیماری بسیار حساس است و این مسأله، دلیل دوم برای دشوار بودن بررسی سفلیس است. اغلب باکتری های عامل بیماری بسیار مقاوم هستند و امکان شستن و خشک کردن و مشاهده بخش خارجی آنها زیر میکروسکوپ وجود دارد.
اما باکتری ترپونما پالیدوم در این فرآیندها از بین می رود؛ به همین دلیل تاکنون امکان شناسایی پروتئین ها در غشای خارجی باکتری فراهم نشده است. پروتئین های موجود در غشای خارجی باکتری، کلید درک این نکته است که چگونه سیستم ایمنی بدن، مهاجمان باکتریایی را شناسایی و چگونه واکسن در بدن عمل می کند.
جاستین رادولف (Jistin Radolf) و ملیسا کیمانو (Melissa Caimano)، محققان مرکز تحقیقات پزشکی دانشگاه کانکتیکات (UConn)، تجزیه و تحلیل ژنتیکی باکتری عامل سفلیس را با استفاده از نمونه های جمع آوری شده از بیماران در کلمبیا، سانفرذانسیسکو و جمهوری چک آغاز کردند و در تحقیقات خود دریافتند که سویه های مختلف باکتری از نقاط مختلف (جهان) تقریبا با هم مشابهت دارند و بسیاری از ژن ها متفاوت نیستند.
ژن ها فقط زمانی دچار جهش می شوند که در چرخه حیات و مرگ قرار بگیرند؛ اما چه عاملی، حیات و مرگ باکتری ترپونما پالیدوم را کنترل می کند؟ اینطور به نظر می رسد که باکتری برای فرار از سیستم ایمنی بدن، دچار جهش می شود.
از یک برنامه مدلسازی رایانه ای برای مدلسازی پروتئین هایی که این ژن ها را می سازند، استفاده شد تا مشخص گردد آیا این پروتئین ها دارای ویژگی ظاهری خاصی هستند که باکتری از آن برای غشای خارجی خود استفاده می کند؟
بررسی ها نشان داد که این پروتئین ها دارای شکل خمیده ای هستند. محققان این پروتئین ها را ساخته و آنها را دچار خمیدگی کردند. در نهایت، آنتی بادی هایی برای پروتئین ساخته شد؛ این آنتی بادی ها به بخش خارجی باکتری ترپونما پالیدوم متصل می شود. این تحقیقات نشان داد که پروتئین ها در سطح خارجی باکتری هستند.
قطعا پروتیئن هایی که برای پنهان شدن از سیستم ایمنی، دچار جهش می شوند، گزینه خوبی برای تولید واکسن نیستند؛ بلکه به پروتئین هایی نیاز است که همیشه در باکتری یکسان هستند. گام بعدی، بررسی کد ژنتیکی باکتری ترپونما پالیدوم برای شناسایی ژن هایی بود که در غشای خارجی هرگز دچار تغییر نمی شوند.
محققان موفق به شناسایی این ژن ها شده و اکنون قصد دارند که از آنها روی خرگوش های ایمن سازی شده استفاده کنند تا اثربخشی واکسن احتمالی را بر روی انواع مختلف سفلیس مورد ارزیابی قرار دهند.
دور جدید تحقیقات با همکاری محققان دانشگاه کارولینای شمالی و با مشارکت بیمارانی از نقاط مختلف جهان از گوانگژو (چین) تا لیلونگوه (مالاوی) ادامه پیدا می کند.
نتایج این مطالعه در مجله mBio منتشر شد.
مترجم: معصومه سوهانی
منبع: medicalxpress
No tags for this post.
