سهم سوخت زیستی در حمل و نقل جاده‌ای
این سوخت از طریق کشاورزی و جنگلداری به دست می‌آید. سوخت زیستی بعد از نفت، زغال سنگ و گاز، چهارمین منبع تولید انرژی اولیه است. امروزه سوخت‌های زیستی برخلاف دیگر منابع مرسوم انرژی، تنها منبع تجدیدپذیری است که می‌تواند جایگزین سوخت‌هایی شود که پایه اصلی‌شان نفت خام است و در عرصه حمل و نقل استفاده می‌شوند. این منابع تجدیدپذیر انرژی در مرکز توجه بسیاری از برنامه‌های دولتی، و سرمایه‌گذاری‌های بخش خصوصی، مخصوصا در ایالات متحده، برزیل و اتحادیه اروپا و تعدادی از کشورهای آسیایی، قرار گرفته است. کاهش منابع سوخت فسیلی و افزایش قیمت نفت از سال ۲۰۰۰، علاقه تازه‌ای به این سوخت‌ها ایجاد کرد. تلاش‌ها برای کاهش وابستگی به نفت و همچنین کاهش صادرات، تولیدکنندگان و کارخانه‌داران را به سمت گسترش منابع جایگزینی که به فسیل و یا سوخت‌های زیستی تکیه نداشته باشند کشاند. اما اکثرا معتقدند این تکنولوژی به لحاظ تجاری دست کم ۲۰ سال تا قابل مصرف شدن فاصله دارد.
سوخت اتانول یک از سوخت‌ها زیستی است که مصرف آن در کل جهان رو به افزایش است و بسیاری از کشورها به استفاده از آن در صنعت خودو روی آورده‌اند. درواقع بیواتانول نوعی انرژی تجدیدپذیر است که از غلات کشاورزی بسیار معمول مانند سیب زمینی، ذرت و نیشکر به دست می‌آيد. این سوخت از اتانول تشکیل شده است. بیشترین کاربردش در سوخت موتور است و معمولا به صورت ماده اضافه، با گازوئیل و بنزین استفاده می‌شود. تولید اتانول برای سوخت حمل و نقل، بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۷ سه برابر شد. در سال ۲۰۰۰ میزان این سوخت ۱۷ بیلیون لیتر بوده که تا سال ۲۰۰۷ به بیش از ۵۲ بیلیون لیتر رسید. از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۸، میزان مصرف اتانول در سوخت‌های نوع گازوئیلی در جهان از ۳.۷ درصد به ۵.۴ درصد افزایش یافت. در سال ۲۰۱۱ تولید سوخت اتانول به ۲۲.۳۶ بیلیون گالون مایع آمریکایی (۸۴.۶ لیتر) رسید. در این میان آمریکا با تولید ۵۲.۶ بیلیون لیتر در صدر جدول تولیدکنندگان این سوخت قرار گرفت. این میزان معادل ۶۲.۲ درصد تولید جهان بود. پس از آن برزیل با ۲۱.۱ بیلیون لیتر تولیدکننده بعدی بود. همچنین قابل ذکر است که ۱.۵ گالن از سوخت اتانول برابر با یک گالن گازوئیل، سوخت تولید می‌کند.
تاریخ سوخت‌های زیستی در واقع به ۳۰۰ سال پیش باز می‌گردد. در قرن ۱۷ میلادی، مسافران از الکل برای سوزاندن و گرم نگه داشتن خودشان استفاده می‌کردند. بسیاری از کشاورزان دستگاه‌هایی داشتند که به وسیله آن چراغ یا سوخت پخت و پز خود را از پسماندهای غلات می‌گرفتند. در اوایل ۱۸۰۰میلادی، ترکیبی از کیمیا و الکل، ماده اولیه سوخت چراغ‌ها بود. بیش از ۱۰۰ میلیون گالن از این سوخت‌ها سالانه به فروش می‌رفت.
برخی از اولین موتورهای سوخت داخلی با الکل کار می‌کردند. در سال ۱۸۲۶، ساموئل موری، موتوری ساخت که با الکل کار می‌کرد. در ۱۸۶۰ نیکلاس اتو، سازنده‌ی موتور اتو-سایکل، در موتورهایش از اتیل الکل استفاده کرد. به نظر می‌رسید که الکل سوخت مایع غالب شروع انقلاب صنعتی باشد. دهم آگوست سال ۱۸۹۳، رودولف دیزل نخستین موتور ماشینی که با سوخت زیستی کار می‌کرد را در آلمان رونمایی کرد. از آن زمان ، روز۱۰ آگوست به نام روز جهانی بیودیزل نامگذاری شد.
در سال ۱۹۰۰ رودولف دیزل این موتور را در نمایشگاه جهانی در پاریس به نمایش گذاشت که این موتور با روغن بادام زمینی کار می‌کرد. دیزل در یک سخنرانی در سال ۱۹۱۲ گفت: «مصرف روغن‌های گیاهی به عنوان سوخت موتورها، امروزه ممکن است بی‌اهمیت باشد اما به مرور زمان این سوخت‌ها ممکن است به اندازه اهمیتی که در حال حاضر نفت و سوخت‌های مبتنی بر زغال سنگ برای ما دارند، ارزش و اهمیت داشته باشند.»
در اوایل قرن بیستم، ایالات متحده از سوخت زیستی استفاده کرد. برای مثال برخی از مدل‌های Ford T با سوخت اتانول کار می‌کردند. بعد از آن علاقه به سوخت‌های زیستی کم شد تا اینکه در اولین و دومین بحران نفت (۱۹۷۳و ۱۹۷۹) این سوخت‌ها مجددا مورد توجه قرار گرفتند. دپارتمان انرژی در سال ۱۹۷۴آزمایشگاه ملی انرژی تجدیدپذیر را راه‌اندازی کرد. این آزمایشگاه در سال ۱۹۷۷ شروع به کار کرد. همچنین شرکت فورد در سال ۲۰۰۶، ۲۵۰ هزار وسیله نقلیه تولید کرد که با هر دو نوع سوخت کار می‌کردند، در همین زمان ۳۷هزار ماشین ”سبز“ در سوئد تولید شدند که با اتانول حرکت می‌کردند و ۶۰۰ایستگاه برای سوخت‌رسانی به این ماشین‌ها تعبیه شده بودند. در حال حاضر آمریکا حدود ۱۰ هزار ایستگاه سوخت اتانول دارد و ماشین‌های مسابقه که در سال ۲۰۰۷ در سری IndyCar مسابقه دادند، هم اکنون صد در صد با اتانول کار می‌کنند.
تولید جهانی سوخت های زیستی برای حمل و نقل جاده ای از سال ۲۰۰۲ هر ساله نزدیک به ۱۵ درصد افزایش داشته است. این نرخ بیش از ده برابر از نفت بیشتر است. نرخ پیشرفت در تولید سوخت‌های زیستی از سال ۲۰۰۵ که کل تولید به ۳۱ میلیون تن که شامل ۲۷ میلیون تن اتانول و۴ میلیون تن بیودیزل که به روغن متیل استر گیاهی یاVOME نیز شناخته می‌شود، شتاب گرفته است. پیش بینی می‌شود که تا پایان سال ۲۰۱۵ میزان تولید دوبرابر شده و از آن پس ۳ درصد کل مصرف جهانی را پوشش دهد.
No tags for this post.
