اولین تست فضایی بادبان خورشیدی

پرتاب کیوبست که  LightSail-1 نام دارد نیز در 20 ماه می انجام خواهد شد که این پرتاب نیز اولین فاز در آزمایش بادبان خورشیدی به عنوان نیروی محرکه فضاپیما خواهد بود. کیوبستی که ارسال خواهد شد، به اندازه یک قرص نان است و دارای قطر 30 سانتی متری است و به عنوان محموله ماهواره  Prox-1 که توسط موسسه فناوری جورجیا توسعه داده شده است، به فضا پرتاب خواهد شد.  طبق برنامه‌ریزی‌های انجام شده، راکتاطلس V حامل بادبان خورشیدی و کیبوست، از پایگاه نیروی هوایی کیپ‌کاناورال در فلوریدا به فضا پرتاب خواهد شد.

انجمن سیاره‌ای گفت: بادبان خورشیدی در این مرحله به مدارهای خیلی بالا ارسال نخواهد شد. هر بادبان تنها 4.5 میکرون ضخامت دارد و یا به عبارتی به اندازه یک چهارم ضخامت کیسه زباله متوسط است.

انجمن سیاره‌ای یک ارگان غیردولتی و غیرانتفاعی است که در سال ۱۹۸۰ میلادی توسط کارل ساگان، بروس ماری و لویی فریدمن بنیان گذاشته شده است. هدف این انجمن «الهام بخشیدن و افزایش آگاهی عمومی در زمینه پژوهش‌های فضایی» است که از طریق «فعالیت سازمان‌یافته، پروژه‌های گوناگون و آموزش» انجام می‌شود. این انجمن فعالیت خود را وقف پژوهش روی سیارات منظومه شمسی به ویژه مریخ، اجرام کیهانی نزدیک به زمین و زیست فرازمینی کرده است. انجمن سیاره‌ای برای آزمایش کارکرد بادبان‌های خورشیدی، در سال ۲۰۰۵ اقدام به ساخت و پرتاب فضاپیمای کاسموس-۱ کرد، اما موشک حامل کاسموس-۱ در مراحل اولیه پرتاب دچار مشکل شد و ماموریت ناکام ماند.

LightSail یک پروژه با بودجه شهروندی است که توسط انجمن سیاره‌ای هدایت شده و این انجمن که بزرگترین گروه غیر انتفاعی طرفدار فضا است، قصد دارد دو کیوبست را به مدار زمین ارسال کند. آزمایشی که در 20 می ماه انجام خواهد شد، راه را برای آزمایش نمونه اصلی بادبان خورشیدی هموار خواهد کرد و در صورت موفقیت‌آمیز بود آزمایش اولیه، آزمایش نسخه اصلی در سال 2016 انجام خواهد شد.

یکی از چالش‌های اصلی محققان، انتخاب ماده‌ای مناسب و سبک‌وزن برای تولید بادبان خورشیدی بود؛ چرا که بادبان‌ باید به اندازه‌ای سبک باشد تا بتواند تحت تاثیر نیروی فوتون‌های خورشیدی، واکنش نشان داده و در فضا حرکت کند. LightSail-2 و  Prox-1  هر دو در فاصله 720 کیلومتری از سطح زمین رها خواهند شد و با توجه به اهداف در نظر گرفته شده، این فاصله کافی است. هدف LightSail-2، جمع‌آوری داده‌های علمی و بهبود کنترل بادبان خورشیدی است. اگر این پروژه با موفقیت انجام شود، یک بادبان خورشیدی دیگر، LightSail-3 ساخته خواهد شد. این فضاپیما نیز در نقطه لاگرانژی L1قرار خواهد گرفت و برای شناسایی طوفان‌های وابسته به جاذبه زمین که ممکن است به سیستم‌های برقی و ارتباطات بر روی زمین آسیب برساند، استفاده خواهد شد. قابل ذکر است نقاط لاگرانژی پنج نقطه میان دو جسم بزرگ هستند که در آن نیروی جاذبه دو جسم همدیگر را خنثی می‌کند. غالبا ماهواره‌های رصدی و تلسکوپ‌های فضایی در نقاط لاگرانژی میان زمین و خورشید قرار می‌گیرند و این نقاط در فاصله ۱.۶ میلیون کیلومتری از زمین قرار دارند.

منبع

No tags for this post.