در مواجهه با موجودات فضایی چه می‌کنید؟
یک‌شب پیش از جشن هالوین سال ۱۹۳۸ میلادی، یک داستان عجیب از رادیو در سراسر ایالات‌متحده آمریکا سروصدای زیادی به پا کرد. گوینده رادیو برنامه‌های عادی را برای اعلام آگهی فوق‌العاده‌ای قطع کرده و خبر از حمله موجودات فضایی به مزرعه‌ای در نیوجرسی داد که به همراه آن گزارش‌هایی ترسناک از افراد شاهد ماجرا و صدای تیراندازی نیز پخش شد.
اکثریت مردم درصورتی‌که مطمئن باشند موجودات فضایی به ناگهان از آسمان بر سر ما نازل نمی‌شوند، با پذیرفتن وجود حیات به شکل موجودات میکروسکوپی خارج از کره زمین مشکلی ندارند.
البته این روایت رادیویی شوخی بوده و تنها بخشی از داستان علمی تخیلی جنگ دنیاها که توسط اچ جی ولز در سال ۱۸۹۸ نوشته‌شده بود در رادیو روایت شد اما همه شنوندگان این داستان را نمی‌دانستند و اشاره مبهم گوینده پیش‌ازاین روایت برای خیلی‌ها مفهوم نبوده و داستان را جدی گرفتند.
در مورد ماهیت و نوع واکنش شنودگان، طی دهه‌های بعدی، بحث‌های زیادی انجام‌شده است. برخی روایات اشاره دارد که هزاران نفر از خانه‌هایشان بیرون آمده و باور کرده بودند که از مریخ به آن‌ها حمله شده است. البته برخی دیگر از راویان نیز شدت واکنش را کمتر دانسته و درمجموع این رویداد به فیلم‌سازان کمک کرد که در نمایش‌های علمی و تخیلی خود نسبت به چگونگی واکنش مردم اطلاع داشته باشند. در این میان آنچه مشخص است، عدم واکنش منطقی و مناسب مردم به این رویداد بوده و احتمالاً در صورت وقوع چنین حادثه‌ای، مردم واکنش خوبی نشان نخواهند داد. حال سؤال اینجاست که اگر حیات بیگانه و فضایی برخلاف آنچه در فیلم‌ها نمایش داده می‌شود، هوشمند نبوده و از انواع حیات میکروسکوپی باشد چطور؟ در این شرایط واکنش ما نسبت به این رویداد ملاقات با فضائی‌ها چگونه است.
این سؤالی است که پژوهشگری به نام پروفسور میشاییل وارنوم (Michael Varnum) قصد دارد به آن پاسخ دهد. وی استاد رشته روان‌شناسی در دانشگاه ایالتی آریزونا و عضو طرح ابتکاری مدرسه بین سیاره‌ای است که یک پروژه تحقیقاتی فضایی به شمار می‌رود.
وارنوم در این رابطه می‌گوید موجودات میکروسکوپی نمی‌توانند موجودات فضایی جالبی باشند اما شانس ما برای کشف زندگی میکروبی بیشتر احتمال از برخورد با تمدن بیگانه پیشرفته است. در سال‌های اخیر، دانشمندان به میزان بسیار بیشتری به بررسی این مسئله پرداخته‌اند که احتمال دارد که این میکروب‌ها در قمرهای منظومه خورشیدی، در اقیانوس‌های زیرزمینی اروپا (Europa) و انسلادوس (Enceladus) و دریاچه‌های متان واقع در تیتان (Titan) وجود داشته باشد.
وارنوم و همکارانش در ASU اخیراً چندین آزمایش انجام دادند تا بتوانند به چگونگی واکنش مردم به اخبار مربوط به زندگی میکروبی در سایر نقاط جهان پاسخ دهند. نتایج مطالعات آن‌ها نشان می‌دهد که مردم واقعاً ممکن است این موضوع را به‌خوبی بپذیرند.
در مطالعات متعدد، وارنوم و گروه او متن‌های مختلفی را با استفاده از نرم‌افزار شناسایی و تحلیل تأثیر مثبت و منفی در زبان‌های مختلف را موردبررسی قراردادند. برخی از این متن‌ها شامل گزارش‌های رسانه‌ای درباره اخبار مربوط به فضا ازجمله کشف اشیاء کیهانی مرموز به نام pulsars در سال ۱۹۶۷، شناسایی سیگنال رادیویی در سال ۱۹۷۷، کشف یک شهاب‌سنگ مریخ در سال ۱۹۹۶ که در آن فسیل‌های میکرب وجود داشت و سوسوزدن عجیب یک ستاره دور که اولین بار در سال ۲۰۱۵ کشف‌شده و موجب گمانه‌زنی در مورد وجود ابر سازه‌ها در آن شد، بودند.
بخش دیگر این مطالعات شامل مقالات مطالعاتی بود که پژوهشگران در آن از شرکت‌کنندگان که همگی از ایالات‌متحده آمریکا انتخاب‌شده بودند، سوا لاتی درباره نحوه برخورد آن‌ها با کشف احتمالی موجودات میکروسکوپی در فضا پرسیده و نظر آن‌ها را درباره واکنش جهانی به این موضوع، جویا شده بودند.
به شرکت‌کنندگان گروه نخست، مقاله‌ای از نیویورک‌تایمز با موضوع کشف فسیل میکروب در شهاب‌سنگ مریخی و به گروه دوم بخش‌هایی از مقاله تایمز درباره ایجاد حیات مصنوعی در آزمایشگاه ارائه شد.
در تمامی موارد نرم‌افزار تجزیه‌وتحلیل متن نشان داد که افراد شرکت‌کننده اعم از روزنامه‌نگاران و افراد عادی به‌طور یکسان، نسبت به کشف میکروب‌های فضایی واکنش منفی نشان نداده و احساساتی برخورد نکردند.از سوی دیگر مشخص شد که مردم در مورد زندگی میکروبی خارج از زمین احساس مثبت بیشتری نسبت به حیات ساخته‌شده توسط دانشمندان در آزمایشگاه داشتند. محققان هیچ تغییری در پاسخ‌ها بر اساس ویژگی‌های شخصیتی، باورهای سیاسی، درآمد و سایر عواملی که آن‌ها از مشارکت‌کنندگان برای گزارش دادن خواسته بودند به دست نیاوردند.
نتایج یافته‌های فوق همچنین نشان می‌دهد که اکثریت مردم درصورتی‌که مطمئن باشند موجودات فضایی به ناگهان از آسمان بر سر ما نازل نمی‌شوند، با پذیرفتن وجود حیات به شکل موجودات میکروسکوپی خارج از کره زمین مشکلی ندارند.
ترجمه: احسان محمدحسینی
منبع: theatlantic
No tags for this post.
