استفاده از داروی صرع جهت درمان آلزایمر

آلزایمر پرداخت . تحقیقات انجام شده پژوهشگران دانشگاه بریتیش کلمبیا (University of British Columbia) کانادا نشان می دهد که بخش  hyperexcitability مغز نقش مهمی در بیماری آلزایمر بازی کرده و داروهای ضد تشنج در درمان این بیماری موثر است . در واقع استفاده از داروهای جلوگیری یا کاهش شدت تشنجات صرع ، علائم امیدوار کننده درمانی را در بیماران آلزایمر نشان داده اند که نیازمند مطالعه و بررسی بیشتر است .  

در پژوهش های پیشین ، چندین گروه تحقیقاتی اثر داروی ضد تشنج را در دو مدل جانوران آزمایشگاهی به علاوه دو آزمایش بالینی در بیماران مبتلا به نشانه های اولیه بیماری آلزایمر مورد آزمایش قرار داده اند . یافته های به دست آمده از  این آزمایش ها نشان می دهد که با استفاده از این دارو ها روند ایجاد برخی از علائم بیماری آلزایمر همچون از دست دادن حافظه ، کند می شود .   

در این پژوهش های جدید ، دکتر هاکون نیگارد  Haakon Nygaard در بخش تحقیقات آلزایمر دانشکده پزشکی دانشگاه بریتیش کلمبیا اثر نوعی ماده موسوم به  brivaracetam  که یک داروی ضد تشنج بوده و ترکیب آن به دارویی با نام levetiracetam ، که داروی صرع  محسوب می شود بسیار نزدیک است ، را مورد آزمایش قرار داد . از آن جهت که داروی brivaracetam ده بار قوی تر از levetiracetam بوده ، برای درمان در دوزهای پایین مورد استفاده قرار می گیرد .

دکتر هاکون نیگارد   و همکارانش در مطالعات خود دریافتند که این دارو روی یک موش آزمایشگاهی مبتلا به آلزایمر که حافظه خود را به طور کامل از دست داده بود ، اثر کرده و حافظه از بین رفته را بازگشت داده است .

لازم به ذکر است که اگر چه استفاده از  این دارو در درمان آلزایمر موثر به نظر می رسد ، اما هنوز برای محققان ، مساله کار کرد و نوع مکانیسم  آن در باز گرداندن حافظه مشخص نشده است . در همین رابطه  دکتر هاکون نیگارد  اعلام کرد که پژوهش ها و  داده های اولیه  این مطالعات ، درمان آلزایمر را با استفاده از این گونه داروها نشان می دهد اما برای اعلام نظر قطعی  ، انجام مطالعات و بررسی های بیشتر لازم به نظر می رسد .

او در ادامه توضیح می دهد که پژوهشگران مختلفی در گروه های متفاوت در حال بررسی و مطالعه اثر این داروهای ضد صرع بر درمان آلزایمر در دو گروه مدل های (موش های آزمایشگاهی) بیماری آلزایمر و بیماران آلزایمر هستند . این داروها و اثر آن در آزمایش های بالینی بین 5 تا ده سال مورد آزمایش قرار می گیرد . بررسی ها و مطالعات بیشتری نیاز است تا بتوان این نوع داروها را برای درمان بیماری آلزایمر مورد استفاده قرار داد و در آینده از آن ها به عنوان داروی درمان بخش این بیماری یاد کرد .

منبع
 

No tags for this post.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا