بخش مهمی از وقت پژوهشگران صرف امور ستادی می‌شود
دکتر پوریان فر بااشاره به دلایل تشکیل گروه پژوهشی زیست فناوری قارچ های صنعتی درگفت و گو با خبرنگار سیناپرس گفت: گروه پژوهشی زیست فناوری قارچ‌های صنعتی در سال 1381 با اخذ مجوز از جهاددانشگاهی واحد مشهد تأسیس شد با هدف کمک به رفع یا کاهش چند مشکل یا نیاز مشخص در کشور که عبارتند از: محدودیت شدید آب، محدودیت زمین‌های قابل کشت، تامین پروتئین غیر حیوانی مورد نیاز جامعه و بالاخره ایفای نقش در اقتصاد مقاومتی. در مجموع، فناوری زیستی در دنیای کنونی و با توجه به چالشهای پیش رو سه وظیفه عمده بر عهده دارد: (1) درمان و بهبود، (2) تامین و افزایش راندمان انرژی و کاهش اثرات سوء زیست محیطی و (3) تامین غذا به فعالیتش ادامه داد.
دکتر حمیدرضا پوریان‌فر، مدیر گروه پژوهشی زیست فناوری قارچ‌های صنعتی پژوهشکده بیوتکنولوژی صنعتی سازمان جهاددانشگاهی خراسان و استادیار پژوهش در خصوص نقش پژوهش در پیشرفت و پیشبرد کشور گفت: هیچ گزینه دیگری جز پژوهش درکشور برای پیشرفت نیست. برای اینکه بحث علمی در کشور پیش برود باید پژوهش سر لوحه امور علمی و فناوری باشد.از سوی دیگر ما نمی توانیم بگوییم پژوهش چه نقشی دارد چون هیچ گزینه دیگری نداریم.
دکتر پوریان‌فر افزود: افرادی در کشور هستند که وظیفه تدریس علمی وانتقال علم را برعهده دارند که جایگاهشان محفوظ، مهم و مشخص است اما دسته دیگری از متخصصین که وظیفه تولید علم و کاربردی کردن علم را دارند متأسفانه در ایران تا حدودی مهجور مانده و توجه به آنها محدود است. به کرات بیان شده است که دانشگاه وظیفه تولید علم را دارد حال آنکه این موضوع به درستی تفهیم نشده است چراکه چه در دانشگاه و چه در موسسات پژوهشی (چه در ایران و چه در کشورهای دیگر) این بخش پژوهش است که تولید علم و فناوری می‌کند و نه بخش آموزش. در کشورهای توسعه یافته، حداقل در رشته‌های آزمایشگاهی محور، پژوهشگر (چه پژوهشگر صرف 100% و چه استاد دانشگاهی که در امر پژوهش فعال است) به وضوح موقیعت بالاتری از مدرس صرف آموزشی دارد. در کشور ما دقیقا این موضوع بالعکس است و گویی پژوهشگر فردی است که نتوانسته در دانشگاه به عنوان استاد آموزشی دانشگاه جذب شود و به ناچار جذب موسسات پژوهشی شده است. حتی در خود دانشگاه‌ها، فردی که جذب پژوهشکدها می‌شود تا حدودی موقعیت پایین تری از فردی دارد که جذب گروههای آموزشی می شود. این تفکر متاسفانه هم در بین برخی از اساتید دانشگاه، خود پژوهشگران و هم در نهادهای بالادستی ذیربط رایج است. اختلاف سطح حقوق و دستمزد و مزایایی از جمله گرنت‌ها خود گویای این حقیقت است.
مدیرگروه پژوهشی زیست فناوری قارچ های صنعتی پژوهشکده بیوتکنولوژی صنعتی جهاددانشگاهی درباره فاصله بین پژوهش وکاربردی شدن پژوهش ها گفت:جمله ای باب شده است و همه میگویندبین پژوهش و کاربردی شدن فاصله زیاد است این درصورتی است که جهاد دانشگاهی دربسیاری از واحد ها علم را به حقیقت کاربردی کرده اند.اما یکی از موضوعات اصلی بحث سرمایه گذاری است یعنی پژوهش در آزمایشگاه یا پایلوت منجر به یک دانش فنی یا فناوری می‌شود اما پیشرفت دیگری نمی‌کندزیرا پژوهشگر نه وقت نه هزینه و نه تخصص لازم برای کاربردی و صنعتی کردن آن را دارد و لزومی هم ندارد که واقعا همه خصوصیات فوق را با هم داشته باشد. درنتیجه دستاوردهای پژوهشی همانجا در آزمایشگاه متوقف می شوند. بنابراین نمی توان فقط از پژوهشگر انتظار داشت که چرا پژوهش کاربردی نمی شود ؟چراکه نیاز به سرمایه گذار و در کنار آن یک تیم مجرب و متخصص بازاریابی دارد .
این استادیار پژوهشی درخصوص چالشهای طرح های پژوهشی خاطرنشان کرد: به عنوان فردی که نزدیک به 16 سال درجهاددانشگاهی پژوهش میکنم باید بگویم پژوهشگران واقعا برای کار های ستادی، کاغذی، فرم پر کردن و تکمیل گزاشرات مکرر ساخته نشده اند و این زمان زیادی از آنها را میگیرد این درحالی است که برای یک پژوهشگر هزینه زیادی صرف شده تا به نقطه ای برسد که بتواند حرفه‌ای شود و به کشور خدمت کند اما می‌توانم با صراحت بگویم گاهی حتی تا 70 درصد از وقت ماپژوهشگران صرف شرکت در جلسات، فرم پر کردن و نوشتن و ارسال گزارشات مکرر غیر ضروری می‌شود که امیدواریم این موضوع برای کل کشور حل شود .
گزارش:فرگل غفاری
No tags for this post.
