کسی که عکاسی را به میان مردم آورد

جورج ایستمن، متولد 12 جولای 1854 در نیویورک است. او مؤسس کمپانی کداک و اولین کسی است که از فیلم رول در عکاسی استفاده کرد.

ایستمن در نوجوانی برای یک گردش آخر هفته دوربینی را اجاره کرد تا از خانواده‌اش عکاسی کند. اما سنگینی، حجم و گرانی مبلغ تهیه دوربین، همۀ فکر او را به خود مشغول کرد. از آن پس ایستمن همواره به دنبال یافتن راهی برای ارزان کردن عکاسی و همگانی کردن آن میان مردم بود.

جرج ایستمن نه مخترع عکاسی است و نه مخترع فیلم رول. درواقع چیزی که او را در تاریخ عکاسی جاودانه کرد آن بود که در دوران پیش از اختراع فیلم رول، که عکاسی امری بسیار پرهزینه و پیچیده بود و هرکسی توانایی انجام آن را نداشت، ایستمن حق اختراع فیلم رول را از پیتر هاستن به قیمت ۵۰۰۰ دلار خریداری کرد و آن‌ را در دوربین‌های عکاسی به کار برد.

این اقدام ایستمن، به انقلابی در عکاسی منجر شد و نام او را برای همیشه در تاریخ ثبت کرد.

 

جرج ایستمن، این کارآفرین بزرگ آمریکایی، در سال ۱۸۹۲ میلادی شرکت ایستمن کداک را تأسیس کرد. این شرکت از قدیمی‌ترین و معروف‌ترین سازندگان تجهیزات عکاسی در جهان است و اولین دوربین‌های عکاسی دستی در جهان را تولید کرده است. شرکت کداک با ساخت این دوربین‌ها، عکاسی را برای عموم مردم ممکن و مقرون به صرفه کرد.

 

 

در سال 2012 میلادی و در پی تحولات عکاسی دیجیتال، شرکت کداک که بزرگ‌ترین شرکت عکاسی در قرن بیستم به حساب می‌آمد، اعلام ورشکستگی کرد، چراکه نتوانست با پیشرفت‌های دنیای عکاسی دیجیتال هم‌قدم شود. به این ترتیب، این یکه‌تاز عرصۀ عکاسی در قرن بیستم، در رقابت با حریفان نوظهور عقب‌نشینی کرد و به انزوا رفت.

 

جرج ایستمن در زمان خود یکی از ثروتمندان بزرگ و مشهور بود. او که در نوجوانی به دلیل مشکلات مالی از ادامۀ تحصیل محروم شده بود، به هنگام دارایی و شهرت کمک‌های شایانی به مؤسسات آموزشی در مناطق محروم می‌کرد. به عنوان نمونه، مبلغی معادل 20 میلیون دلار تنها به مؤسسۀ فناوری ماساچوست اهدا کرد.  

کمک به راه‌اندازی مرکز فناوری روچستر، برپایی دانشکده موسیقی ایستمن‌، تأسیس دانشکده‌های دندانپزشکی و پزشکی روچستر و اهدای کمک‌های مالی برای گسترش دانشگاه  MIT، از دیگر فعالیت‌های نیکوکارانۀ ایستمن است.

جرج ایستمن به تاریخ چهاردهم مارچ 1932 میلادی، در سن 77 سالگی با شلیک گلوله به قلب خود، به زندگی‌اش پایان داد. او در سال‌های پایانی عمرش از بیماری ستون فقرات رنج می‌برد و فلج بود.

ایستمن در آخرین جملۀ وصیت‌نامه‌اش نوشت: «من کارم را انجام داده‌ام. ماندن دیگر لزومی ندارد.»

 

No tags for this post.