تقویت گیاهان با «کود دامی نانو»
استفاده از فناوری نانو در کشاورزی به ابعاد جدیدی دست یافته و می‌توان از آن در تولید کودهای آلی نانو استفاده نمود. این گونه کودها در آینده قابلیت های زیادی برای جایگزینی احتمالی به جای کودهای شیمیایی و آلی سنتی خواهند داشت.
به منظور بررسی کودهای آلی تولید شده توسط نانوفناوری، پژوهشگرانی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد و دانشگاه تربت حیدریه، در مطالعه ای علمی پژوهشی به مقایسه علمی این گونه کودها با کودهای شیمیایی پرداخته اند.
در این پژوهش که در مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده زعفران دانشگاه تربت‌حیدریه انجام شده، چهار سطح مختلف نانو‌کود دامی شامل صفر، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ تن در هکتار و همچنین کود اوره به عنوان کود شیمیایی نیتروژنه در چهار سطح صفر، ۲۵، ۵۰ و ۷۵ کیلوگرم در هکتار بر روی گیاه دارویی رازیانه مورد استفاده واقع شده اند.
استفاده از فناوری نانو در کشاورزی به ابعاد جدیدی دست یافته و می‌توان از آن در تولید کودهای آلی نانو استفاده نمود. این گونه کودها در آینده قابلیت های زیادی برای جایگزینی احتمالی به جای کودهای شیمیایی و آلی سنتی خواهند داشت.
نتایج این آزمایش نشان داد که ارتفاع بوته، تعداد ساقه فرعی، تعداد چتر در بوته، تعداد دانه در بوته، وزن هزار‌دانه، وزن تَر و خشک بوته، عملکرد دانه، کاه و بیولوژیک، شاخص برداشت و عملکرد اسانس گیاه رازیانه تحت تأثیر مصرف نانو‌کود آلی قرار گرفتند.
بر اساس این نتایج، مصرف ۱۰ تن نانو‌کود دامی و ۲۵ کیلوگرم کود نیتروژن هر کدام به‌تنهایی باعث افزایش عملکرد بیولوژیک، دانه، کاه و اسانس رازیانه گردید. در حالی‌که مقادیر بالاتر از هر کدام از این تیمارها تأثیری بر عملکرد نداشت.
همچنین، کود آلی نانو با افزایش تعداد چتر در بوته، تعداد دانه در بوته و وزن هزار‌دانه باعث افزایش عملکرد تولیدی دانه گردید.
محققین فوق در نتیجه گیری نهایی از پژوهش خود اشاره نموده اند که مصرف ۱۰ تن نانو‌کود دامی، عملکرد کمی و کیفی قابل قبولی را در گیاه دارویی رازیانه تولید می‌نماید و از این رو می تواند قابل توصیه باشد.
یافته های پژوهش مورد اشاره، در فصل نامه «پژوهش های زراعی ایران» وابسته به دانشگاه فردوسی مشهد انتشار یافته است.
گزارش: محمدرضا دلفیه
منبع: خوش پیک، س. و همکاران. 1395. تأثیر مصرف کود شیمیایی نیتروژنه و نانو‌کود دامی بر عملکرد، اجزای عملکرد و اسانس گیاه دارویی رازیانه (Foeniculum vulgare Mill.). پژوهش های زراعی ایران، 14(4): 787-775.
No tags for this post.
