دوئل هوش مصنوعی با روش های سنتی عکاسی
در عصری که هوش مصنوعی، قدرت خلاقیت بشری را در همه حوزه ها حتی هنر به حداقل رسانده و تنها با چند کلیک می‌توان یک اثر هنری فوق العاده خلق کرد، عکاسان این حکمرانی و زیبایی مصنوعی و سردی آثار آن را تاب نیاورده و با بازگشت دوباره به حلقه‌های فیلم و نگاتیو دست به کار شده و با در پیش گرفتن روش‌های سنتی به مقابله با این غول فناوری برخاسته‌اند.
دینا کوشا: شاید با گشت و گذاری در سایت های تخصصی عکاسی، این تغییر الگوی عکاسان حرفه ای و فاصله گرفتن تعمدی آنها از هوش مصنوعی را بتوان مشاهده کرد اما نکته جالب توجه آن است که متخصصان این حوزه معتقدند این اقدام هیچ ارتباطی به تجربیات نوستالژیک و تعصبات سنتی ندارد و تنها پاسخ اجتناب ناپذیری است به بی نقص اما در عین حال خالی از احساس بودن آثار خلق شده دنیای هوش مصنوعی.
به گزارش اختصاصی خبرگزاری سینا به نقل از به گزارش سایت «دی فوتوگرافی»، تعداد عکاسانی که این روزها تکنیک‌های قدیمی عکاسی، استفاده از نگاتیو و حتی چاپ عکس در اتاق تاریک را احیا کرده‌اند هر روز در حال افزایش است. به نظر نمی‌رسد این اقدام، یک حرکت زودگذر باشد اما آنچه مسلم است مشوقان این چالش جدید دنیای عکاسی در تلاش هستند در عصر حکمرانی الگوریتم‌ها در جهان بصری، خلاقیت انسانی را بیش از هر چیز به نمایش بگذارند.
برای مثال، «کوداک»، فیلم‌های عکاسی قدیمی را بار دیگر به چرخه تولید آورده است. گالری‌های عکاسی تصاویر چاپ پلاتینی را که با دخالت مستقیم انسان انجام می‌شود به نمایش می‌گذارند تا بتوانند هنر واقعی و قابل لمس را به جهان ارائه کنند و … .
حتی جوانان هم از هوش مصنوعی فاصله گرفته اند
شواهد نشان می‌دهد امروزه حتی عکاسان جوان نیز از فناوری هوش مصنوعی فاصله گرفته و به تصویربرداری و چاپ دستی علاقه بیشتری نشان می‌دهند. بدون شک خروجی این روش به کندی به دست می‌آید، اما عکاسان معتقدند این تامل و صبوری، قاب تصاویرشان را زیباتر می‌کند. تا چند سال قبل یعنی آن روزهایی که غول هوش مصنوعی تازه متولد شده و هنوز رشد نکرده بود، گمانه‌ها درباره چگونگی نفوذ آن در دنیای هنر و عکاسی فراوان بود و هیجان استفاده از آن و آثار بی نقصی که به دست می‌آمد. ولع هر هنرمندی را برای غوطه ور شدن در این دنیای بی‌نهایت بیشتر می‌کرد.
در آن برهه گرچه همه به خوبی می‌دانستند دیر یا زود هوش مصنوعی قوانین جدیدی را در عرصه هنر حاکم خواهد کرد، اما کمتر کسی تصور می‌کرد کار به جایی برسد که انسان مجبور به تسلیم محض شده و هنر و خلاقیت خود را نادیده بگیرد و در برابر قابلیت های هوش مصنوعی سر تسلیم فرود آورد.
پیروزی احساس بر فناوری
در حال حاضر شماری از عکاسان، روش‌های قدیمی و جدید را با هم تلفیق کرده‌اند. به عبارت دیگر فیلم دوربین‌های عکاسی را در اتاق تاریک چاپ کرده، اسکن می‌کنند و با فتوشاپ یا حتی نرم افزارهای هوش مصنوعی تا حدودی ویرایش کرده، اما همچنان معتقدند حاضر نیستند با سپردن صرف هنرشان به هوش مصنوعی، امتیاز بدیع و پراحساس بودن را از آثارشان بگیرند.
شاید بسیاری این ایده‌ها را به سخره بگیرند و همچنان با ستودن تصاویر بدون نقص هوش مصنوعی، تلاش عکاسان برای خروج از این سلطه را بیهوده بدانند، اما تحقیقات جدید ثابت کرده است که هوش مصنوعی دست کم در حوزه عکاسی در بسیاری بخش‌ها مانند بازار کار، نتوانسته بر خلاقیت و نوآوری بشر پیروز شود. برای توضیح بهتر مثالی می‌توان زد؛ یک زوج حاضرند برای ثبت لحظات خاص شروع زندگی‌شان هزینه گزافی کنند، اما خواسته آنها یک آلبوم پرانرژی و زنده است که خاطرات‌شان را درست مانند واقعیت و با احساس رصد کرده باشد. کاری که بدون شک فناوری های نوین هوش مصنوعی نتوانسته‌اند با تمامی پیشرفت‌ها هنوز به آن دست پیدا کنند و تنها از خلاقیت و هوش بشری ساخته است.
