افشین در مراسم تجدید میثاق نخبگان با آرمان‌های امام خمینی(ره)؛
ضرورت باور به نخبگان برای ماندگاری آنان
حسین افشین، رئیس بنیاد ملی نخبگان، در این مراسم با اشاره به نقش تاریخی حسینیه جماران در تصمیم‌سازی‌های بزرگ ملت ایران، بر لزوم تحول در نگاه به نخبگان و فراهم‌سازی بسترهای رشد و اثرگذاری آنان در داخل کشور تأکید کرد و گفت: نخبه زمانی می‌تواند در مسیر توسعه کشور مؤثر باشد که فرصت دیده شدن، شنیده شدن و ساختن آینده به او داده شود.
او، ضمن تقدیر از بیت امام خمینی(ره) به‌ویژه یادگار ایشان برای میزبانی این دیدار، اظهار کرد: بنیاد ملی نخبگان تلاش می‌کند از هر فرصت و ظرفیتی برای شنیده‌شدن صدای نخبگان استفاده کند و حضور در جماران، یادآور روزهایی است که حضرت امام خمینی(ره) با کمترین امکانات و بیشترین اعتبار، مسیر یک ملت را متحول ساخت، نه با شعار، بلکه با تصمیم و سکوت‌هایی که شنیده می‌شد.
رئیس بنیاد ملی نخبگان با تأکید بر اینکه نخبگان نباید تنها در مواقع خاص یا پس از مهاجرت و درگذشت مورد توجه قرار گیرند، افزود: باید زمینه‌ای فراهم شود که نخبگان هم در کشور بمانند و ضمن آن که بتوانند توانمندی‌هایشان را شکوفا کنند. باید به آنان فرصت بیان آزادانه ایده‌ها و دغدغه‌ها داده شود و به جای برچسب‌زدن، آن‌ها را همراهی کرد.
معاون علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان رییس‌جمهور، با اشاره به اهمیت فضای آرامش برای فعالیت‌های نخبگان، خاطرنشان کرد: نخبگان چیزی جز امکان اندیشیدن در آرامش نمی‌خواهند. اگر ما این فرصت را فراهم نکنیم، دیگران فراهم خواهند کرد و این به معنای از دست دادن نه فقط یک فرد، بلکه اعتماد به سیستم علمی و مدیریتی کشور است.
افشین با استناد به فرمایشی از امام خمینی(ره) مبنی بر اینکه «تا استقلال فکری حاصل نشود، استقلال در دیگر ابعاد ممکن نیست»، ادامه داد: بنیاد ملی نخبگان باید نه فقط نهاد حمایت مالی، بلکه تکیه‌گاه فکری ذهن‌هایی باشد که شب‌ها را با دغدغه آینده کشور به صبح می‌رسانند. نخبگی نباید به یک عنوان تشریفاتی یا رزومه محدود شود، بلکه باید به نیروی محرکه تصمیم‌سازی در کشور تبدیل شود.
وی افزود: باید نخبگان را در زمان حیات علمی‌شان دید و شنید. نباید منتظر ماند تا از کشور بروند یا دیگر در میان ما نباشند تا تازه قدر آن‌ها دانسته شود. توجه به نخبگان باید به یک فرهنگ و باور عمومی تبدیل شود.
افشین در پایان تأکید کرد: تحولات بزرگ لزوماً از دل ساختارهای بزرگ بیرون نمی‌آیند. ممکن است از یک پژوهشکده کوچک، یک ذهن خلاق یا یک نخبه گمنام آغاز شوند. باید سکوت نخبگان را جدی گرفت. شاید کسی که امروز آرام است، همان کسی باشد که هنوز می‌تواند آینده را ببیند و بسازد. امروز باید نخبگان را دید و به آن‌ها اعتماد کرد، تا فردا بتوانیم با آن‌ها آینده‌ای مطمئن‌تر برای ایران رقم بزنیم.
